indeks osób (P)

wykonawca i kompozytor; ur. 10 czerwca 1955, Kraków. Uczył się w krakowskiej Szkole Muzycznej I stopnia w klasie akordeonu Stanisława Galasa, a następnie w klasie kontrabasu Ryszarda Dauna i Witolda Majewskiego w krakowskim Państwowym Liceum Muzycznym im. Fryderyka Chopina. Studiował w Akademii Muzycznej w Krakowie grę na kontrabasie (klasa Ryszarda Dauna, w 1982 otrzymał dyplom z wyróżnieniem), teorię muzyki (klasa Aleksandra Frączkiewicza, dyplom w 1984) oraz kompozycję (klasa Marka Stachowskiego, otrzymał dyplom z wyróżnieniem w 1984). Otrzymał stypendium Biura Tempus w Brukseli. Studiował grę na violi da gamba w Meistersinger-Konservatorium w Norymberdze w klasie Hartwiga Grotha i Koninklijk Koserwatorium w Brukseli w klasie Wielanda Kuijkena, uzyskując dwa dyplomy: eerste prijz (1994) i hoger diploma (z wynikiem jednogłośnym, 1995) jako student kontraktowy.

Swoją działalność koncertową dzieli na wykonawstwo na instrumentach współczesnych i wykonawstwo historyczne. Ma na swoim koncie około 2000 koncertów - recitali i koncertów kameralnych oraz symfonicznych.

W latach 1971-74 grał w zespole beatowym na solowej gitarze elektrycznej podczas mszy z muzyką uwielbienia w kaplicy przy Kościele Jezuitów w Krakowie. Na wiolonczeli i kontrabasie wykonuje głównie muzykę XX wieku. Współpracował z Zespołem MW2, Kwartetem Olgi Szwajgier, Muzyka Centrum Ensemble. Dokonał wielu prawykonań polskich i światowych.

Na początku swej działalności koncertowej był członkiem orkiestry kameralnej Capella Cracoviensis oraz Krakowskiego Kwartetu Obojowego. Na różnych odmianach viol da gamba wykonuje głównie muzykę baroku i renesansu. Występował z takimi zespołami, jak Fiori musicali, Ars Cantus, Camerata Cracovia. Założył też Consort of Viols.

Koncertował w niemal wszystkich krajach Europy, Chinach, Korei Płd. i Stanach Zjednoczonych. Uczestniczył w takich festiwalach, jak Warszawska Jesień, Poznańska Wiosna Muzyczna, Musica Polonica Nowa (Wrocław), Międzynarodowe Dni Muzyki Kompozytorów Krakowskich, Gdańskie Spotkania Młodych Kompozytorów, Wratislavia Cantans, Muzyka w Starym Krakowie, Festiwal Muzyki Dawnej PTMD, Festiwal Muzyki Fascynującej (Katowice), Dni Muzyki Dawnej w Żywcu, Zielonogórski Festiwal Muzyczny, Bydgoski Festiwal Muzyczny, Krakowska Wiosna Muzyki, Dni Sztuki Wokalnej im. A. Sari w Nowym Sączu, Młodzi Muzycy Młodemu Miastu (Stalowa Wola), Spotkania Muzyczne w Baranowie, Festiwal w Łańcucie, Wieczory u Telemanna w Pszczynie, Metamorfozy (Sanok), Światowy Festiwal Kontrabasowy, Audio Art, Dni Muzyki Kompozytorów Krakowskich.

W jego dorobku są nagrania radiowe, telewizyjne i płytowe.

Kazimierz Pyzik jest autorem ok. 200 dzieł - kompozycji kameralnych, orkiestrowych, utworów z zakresu teatru instrumentalnego, muzyki wokalno-instrumentalnej, utworów elektronicznych. Jest laureatem krajowych konkursów kompozytorskich (m.in. zdobył drugie nagrody na IX Konkursie im. Artura Malawskiego i na II Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim). Od 1984 roku jest członkiem Związku Kompozytorów Polskich. W ramach stypendium z Funduszu Promocji Twórczości Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego powstało jego pierwsze Oratorium Qumrańskie na solistów, chór i orkiestrę symfoniczną opartego o odkryte w XX wieku w 11 grotach w pobliżu ruin osiedla Qumran nad Morzem Martwym liczne rękopisy pochodzące z lat od III w. przed Chr. do 68 r. po Chr. Jego utwory wykonywane były na ważniejszych festiwalach muzyki współczesnej w Polsce (m.in. na "Warszawskiej Jesieni"), ponadto w Niemczech, Austrii, Francji, Jugosławii, Czechach, Danii, Finlandii, Kanadzie.

Kazimierz Pyzik był zatrudniony w krakowskiej Akademii Muzycznej, gdzie w latach 1995-2003 pracował w Katedrze Interpretacji Muzyki Współczesnej, która została rozwiązana (2003). Przejściowo nauczał w Krakowskim Konserwatorium im. W. Lutosławskiego. Wykłada grę na violi da gamba, wiolonczeli barokowej i kontrabasie wiedeńskim w Katedrze Historycznych Praktyk Wykonawczych Akademii Muzycznej im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu (od 2006) oraz na Wydziale Instrumentalnym Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu (od 2008). Jest również pedagogiem improwizacji fortepianowej i kompozycji w Państwowej Szkole Muzycznej II stopnia im. F. Chopina w Krakowie (od 1986) oraz violi da gamba w Państwowej Szkole Muzycznej II stopnia im. R. Bukowskiego we Wrocławiu (z przerwami od 2007). Ponadto był wykładowcą 2 Internazionale Akademie fur Neue Komposition w Schwaz (Austria, 1994 i 1997), Międzynarodowych Warsztatów Muzyki Współczesnej (Kraków, 1996, 1998 i 2002), a także w zakresie muzyki dawnej Kursów Letnich w Niepołomicach (2003, 2004, 2005) i Letniej Akademii Muzyki Dawnej w Poznaniu (2010, 2012, 2015).

Jest członkiem Viola da Gamba Society of Great Britain, Internationale J. M. Sperger Gesellschaft, Polskiego Towarzystwa Muzyki Dawnej. Jest jednym z członków-założycieli Stowarzyszenia Artystycznego Muzyka Centrum, które organizuje koncerty muzyki współczesnej.

W 2019 otrzymał odznakę honorową “Zasłużony dla Kultury Polskiej”.

aktualizacja: 2003 (Małgorzata Kosińska), 2016, 2024 (Wiktoria Antonczyk)

twórczość

Są muzycy o bardzo szerokich zainteresowaniach, którzy mają w swoim repertuarze utwory różnych epok. Są też tacy, którzy specjalizują się w wykonywaniu ściśle określonego repertuaru, ograniczonego zazwyczaj do jakiegoś okresu z historii muzyki. Muzyka współczesna, ze względu na swoją specyfikę, często wymaga takiej specjalizacji i wielu muzyków poświęca się jej niemal wyłącznie, osiągając uznanie krytyków i słuchaczy. Ciekawe, że nie należy do rzadkości sięganie przez specjalistów od muzyki współczesnej do muzyki dawnych epok. Kontrabasista Kazimierz Pyzik należy do tej grupy muzyków, którzy w swojej praktyce instrumentalnej łączą zainteresowanie muzyką współczesną i dawną. W dziedzinie muzyki dawnej ma solidne wykształcenie: uczył się – między innymi – u tak świetnego znawcy przedmiotu, jak flamandzki wirtuoz gry na violi da gamba, Wieland Kuijken. Osiąga sukcesy grając muzykę renesansu i baroku zarówno solo, jak i z zespołami muzyki dawnej. W świecie muzyki współczesnej jest postacią wybitną, angażującą się często w wykonania dzieł awangardowych i eksperymentalnych, nieraz z pogranicza happeningu i teatru instrumentalnego. I – jak nieraz z instrumentalistami poświęcającymi się muzyce nowej bywa – próbuje swoich sił w kompozycji. Ma w dorobku ponad 150 pozycji! Na „Warszawskiej Jesieni” wykonano dwa jego utwory: w 1993 roku – Immersion na fagot, kontrabas, trio smyczkowe i klawesyn oraz w 1999 – Trio D-dur. Drugi z tych utworów ma intrygujący tytuł, bo nie zdarza się dzisiaj, aby kompozytor określał tak jednoznacznie tonację swojego dzieła. To była praktyka popularna w dawno minionych czasach. W programie „Warszawskiej Jesieni” z 1999 roku Kazimierz Pyzik tak opisał swój utwór:
„Trio D-dur powstało 1 lutego 1981 roku jako pierwsza z kompozycji, w których obiektem moich zainteresowań była ewolucyjna droga od harmonii tonalnej aż po... teatr instrumentalny. Warunkiem formalnym takiej kompozycji było przebiegnięcie od skali durowej (lub mollowej) poprzez wiele innych skal aż do pełnej 12-tonowości, aby następnie przejść do bezskalowości (glissanda i dźwięki przypadkowe) i w chaosie wyzwolić energię w kierunku akcji teatralnej. Podróże te niekiedy odbywały się – jak w tym utworze – wielowarstwowo (mikro- i makroformalnie). Podobną koncepcję posiada np. Sonata na obój i basso continuo z tego okresu, a i obecnie obok kompozycji pozostających niezmiennie w jednym polu skalowym, wykorzystuję w całej rozciągłości te wczesne doświadczenia. Często jednak (pominąwszy akcje teatralne) specjalny postęp interwałowy reguluje ściśle następstwa łańcucha skal, w którym tonacje durowe i mollowe niekoniecznie są początkowym (częściej środkowym) ogniwem. Prawykonanie utworu miało miejsce w auli Musikhochschule w Lipsku, w lutym 1981 roku.”

kompozycje

literatura wybrana