W wieku 86 lat zmarła Alicia de Larrocha – hiszpańska pianistka, która przez lata poruszała słuchaczy swymi błyskotliwymi, a zarazem – wysublimowanymi interpretacjami. De Larrocha uważana była za najwybitniejszą interpretatorkę muzyki hiszpańskiej – twórczości Manuela de Falli, a także pochodzących z Katalonii – Enrique Granadosa i Isaaca Albeniza. W swym stylu pianistycznym łączyła wirtuozerię z poetyckością, wdziękiem i subtelnością. Swą działalność koncertową Alicia de Larrocha zakończyła ze względu na pogarszający się stan zdrowia w 2003 roku – po 75 latach kariery pianistycznej. Zmarła 25 września 2009 roku w Barcelonie.
Alicia de Larrocha zasłynęła wykonaniami hiszpańskiej muzyki fortepianowej. Jej interpretacje dzieł Albeniza, Granadosa, de Falli, Mompou (wieloletniego przyjaciela pianistki, której dedykował kilka utworów) oraz Montsalvatge’a były powszechnie uznawane za znakomite, błyskotliwe, autentyczne. Wysoko cenione były także interpretacje utworów Mozarta, Beethovena, Chopina i impresjonistów francuskich, w których szczególnie zaznacza się elegancja gry i wyczucie formy. Publiczne występy rozpoczęła w wieku 6 lat, a już w wieku 11 wykonała Koncert „Koronacyjny” Mozarta z towarzyszeniem orkiestry Filharmonii w Madrycie. Gry na fortepianie uczyła się pod kierunkiem Franka Marshalla, kultywującego katalońskie tradycje muzyki fortepianowej, natomiast teorię muzyki studiowała u Ricardo Lamote de Gignon. Począwszy od 1947 roku odbywała liczne podróże koncertowe współpracując z wybitnymi artystami. W 1959 roku objęła funkcję dyrektora Akademii im. F. Marshalla w Barcelonie. Nagrania – w szczególności dzieł Granadosa i Albeniza – przyniosły pianistce rozgłos i kilka prestiżowych nagród fonograficznych (m.in. Grand Prix du Disque 1960 i 1974, Edison Award 1968 i 1978, Grammy 1974 i 1975). W uznaniu zasług dla kultury i sztuki Alicia de Larrocha została odznaczona m.in. Medalem Pamiątkowym Paderewskiego.