Stanowisko reprezentacji środowisk twórczych wobec planów Zarządu Polskiego Radia
Wypowiedź Prezesa Polskiego Radia p. Jarosława Hasińskiego w wywiadzie dla „Gazety Wyborczej” (7 czerwca 2010) budzi nasz stanowczy sprzeciw. Plany Prezesa zakładają przeróbkę Programu II Polskiego Radia ze stacji kulturotwórczej na rozgłośnię płytową.
Wypowiedź p. Hasińskiego zdaje się nosić znamiona działania na niekorzyść spółki, którą kieruje. Jego koncepcje natomiast dowodzą, że Prezes publicznego Radia ma za nic wartości kulturalne programu, funkcję i „misję” kulturotwórczą tej ważnej instytucji wraz z jej kształtem określonym ustawą sejmową. Na dorobek II Programu PR – tej największej w kraju filharmonii i teatru literackiego, największego forum dyskusji i źródła informacji kulturalnej – pracowało kilka pokoleń ludzi kultury, których dzieło ów Prezes z formalnej czy nieformalnej rekomendacji partyjnej SLD zamierza obecnie zniweczyć.
Niechęć, z którą p. Hasiński bagatelizuje ten dorobek, odmawiając Dwójce „szacunku do odbiorcy” i sugerując, że ta stacja nadaje „tylko do bardzo wąskiej grupy ludzi”, budzi podejrzenie o banalny populizm.
Skoro obsada stanowisk kierowniczych w TVP i w Polskim Radio jest od lat przedmiotem uzgodnień i konfliktów między partiami politycznymi, a tolerowanie tego stanu rzeczy obciąża całą klasę polityczną – trzeba jednak zapytać, czyje opinie wyraża p. Prezes Polskiego Radia? Kto, przemawiając jego ustami, lekceważy aspiracje kulturowe i poznawcze polskiego społeczeństwa? Dlaczego kolejni Prezesi z nominacji najróżniejszych stronnictw politycznych z uporem dążą do zdegradowania właśnie tej świetnej rozgłośni, zapewniającej Polakom dostęp do wielkiej kultury i współtworzącej ją z chlubą dla imienia Polski w Europie?
Pora zakończyć ciągnący się od lat skandal polityczny wokół mediów publicznych w Polsce. Sprawa ta wystawia fatalne świadectwo polskiej demokracji. Marnotrawstwo grosza publicznego, nieprzejrzystość gospodarki finansowej spółek, partyjna prywata przy obsadzie stanowisk kierowniczych, lekceważenie interesu społecznego, zaniechanie realnych starań o stworzenie ustawowych i finansowych podstaw tych mediów, a w następstwie bierne doprowadzenie do ich bankructwa: to tylko część zarzutów formułowanych przecież od dawna. Dopisać do nich należy działanie na szkodę publicznej radiofonii, do której zadań obok funkcji informacyjnych i edukacyjnych należy prowadzenie zespołów radiowych, dokonywanie rejestracji wydarzeń artystycznych, ich archiwizacja, własne produkcje kulturalne, prezentowanie i stymulowanie twórczości muzycznej, literackiej i teatralnej.
Niszczyć zawsze jest łatwiej niż budować. Wszystkim decydentom i ich nominatom dedykujemy starą fraszkę Benedykta Hertza: Pan minister poecie gębę zamknąć może. Że mu jej nie otworzy, o to się założę.
W porządku alfabetycznym:
- Filip Berkowicz - Dyrektor Artystyczny Festiwali „Misteria Paschalia i „Sacrum Profanum”
- Jacek Bocheński – Przewodniczący Funduszu Popierania Twórczości Stowarzyszenia Autorów ZAiKS
- Jacek Bromski – Prezes Stowarzyszenia Filmowców Polskich
- Beata Chmiel – inicjatywa Obywatele Kultury
- Marek Chołoniewski – Prezes Polskiego Stowarzyszenia Muzyki Elektronicznej
- Wacław Holewiński – Wiceprezes Stowarzyszenia Pisarzy Polskich
- Krzysztof Knittel – Prezes Polskiej Rady Muzycznej
- Jerzy Kornowicz – Prezes Związku Kompozytorów Polskich
- Grzegorz Michalski – Prezes Towarzystwa im. Witolda Lutosławskiego
- Krzysztof Owczynik – Prezes Polskiego Towarzystwa Muzyki Dawnej Oddział w Warszawie
- Adam Pomorski – Prezes Polskiego Pen-Clubu
- Krzysztof Sadowski – Prezes Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego
- Adam Sławiński – Prezes Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej
- Maciej Strzembosz – Prezes Krajowej Izby Producentów Audiowizualnych
- Antoni Wicherek – Prezes Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków
- Tadeusz Wielecki – Dyrektor Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”
- Antoni Wit – Dyrektor Naczelny i Artystyczny Filharmonii Narodowej