W ramach Kroniki Dźwiękowej Festiwalu “Warszawska Jesień” 2010 ukazała się płyta z utworami, prezentowanymi w ramach polsko-norweskiego projektu „Electronics Meets Challenges of the 21st Century” (CD 9). Publikacja zawiera nagrania z dwóch koncertów, które odbyły się podczas III Konwencji Muzyki Nowej „ArtMusFair” w dniach 22 i 24 września 2010 roku.
Posłuchaj utworów w wersji mp3!
[ 1 ] Hammond Pops
[ 2 ] Natasha Barrett Deconstructing Dowland
[ 3 ] Rolf Wallin Strøk
[ 4 ] Lidia Zielińska In the Rear
[ 5 ] Chopout
golden serenades:
Frode Flatland, Jorgen Traen electronics
Sigbjorn Apeland Fender Rhodes electric piano, electric organ
world premiere
concert organised in co-operation with Ultima Oslo Contemporary Music Festival Recorded
live on September 24th, 2010 at the ‘Skwer’ Club in Warsaw by Jacek Guzowski and Krzysztof Kuraszkiewicz, Musicon
Po długiej i żmudnej pracy nad rewitalizacją sztuki walenia w instrumenty członkowie zespołu GOLDEN SERENADES wyruszyli na nowe muzyczne łowisko: organy. Król muzycznych instrumentów - a konkretnie jego wcielenie pod palcami organisty Sigbjørna Apelanda - staje się punktem wyjścia dla dźwiękowych eksperymentów na kanwie Hammond Pops. Powstały w ten sposób utwór to najwyższej jakości burdon. Ogromna masa dźwiękowa organów narasta powoli ze źródłowego materiału. Ciągle szuka nowego szczytu i nowej barwy w oceanie hałasu. (WJ2010)
[ 2 ] Natasha Barrett Deconstructing Dowland 18'00" for guitar and interactive live electronics
Stefan Ostersjo guitar
Natasha Barrett computers
Polish premiere
Recorded live on September 22nd, 2010 at the Fryderyk Chopin University of Music in Warsaw by Andrzej Lupa, Musicon
W 1597 roku John Dowland wydał swoją Pierwszą Księgę Pieśni, w której znalazła się kompozycja Can she excuse my wrongs? Jest to pieśń utrzymana w formie galiardy, którą można wykonywać zarówno w układzie na zespół, jak i jako trzy galiardy na lutnię solo. Łącznie te lutniowe utwory dają obraz Dowlandowskiej sztuki improwizowania. W roku 2003 Natasha Barrett rozpoczęła pracę nad utworem z live electronics dla gitarzysty Stefana Östersjö. Powstał utwór zatytułowany Where shadows pass for bodies stand, w którym punktem wyjścia jest właśnie pieśń Dowlanda Can she excuse my wrongs? Zastosowanie medium elektroakustycznego pozwoliło na połączenie muzyki dawnej z nową estetyką dźwiękowego surrealizmu, który rozszerza spokojną i intymną brzmieniowość gitary. Idąc dalej drogą wprowadzania elementów historycznych w nowoczesność, kompozytorka dokonała dekonstrukcji trzech galiard Dowlanda; w ten sposób powstała kompozycja zatytułowana Deconstructing Dowland. Dekonstrukcja może być procesem rozbioru dokonywanego po to, aby stworzyć coś nowego, może też być transgresją, zniszczeniem, przeniesieniem pierwotnych znaczeń, ukrytych wewnątrz utworu. Utwór Deconstructing Dowland został skomponowany na zamówienie Stefana Östersjö z funduszy norweskiej ,,Fond for lyd og bilde". Natasha Barrett, Stefan Ostersjo (WJ2010)
[ 3 ] Rolf Wallin Strøk 7'13" for tape
Joran Rudi computers
Presented on September 22nd, 2010 at the Fryderyk Chopin University of Music in Warsaw
W utworze Strøk centralne miejsce zajmuje brzmienie żywych instrumentów. Ale zamiast rozrzedzania i dzielenia warstw brzmieniowych, Wallin konstruuje duże obszary dźwięku z faktur brzmieniowych, które nigdy daleko nie odbiegają od swego instrumentalnego oryginału. Utwór bazuje na dwunastu sekundach z norweskich piosenek ludowych Huldreslatten i Nordafjells, wykonywanych na ludowych skrzypcach hardanger przez Hallvarda T. Bjørguma. Posegregowane i poddawane różnym manipulacjom warianty tego materiału budowane są warstwa po warstwie tak, że Strok prowadzony jest w dużym stopniu przez element harmoniczny, w którym naturalne tony skrzypiec hardanger zyskują pierwszoplanowe znaczenie, przenikając cały utwór. Jednocześnie jakość ruchu muzyki wychodzi poza stereotypy, a stale wędrujące konstelacje dźwiękowe nigdy nie zostają złapane w pułapkę jakiejkolwiek formy folkloryzmu. Silny element rytmiczny tradycyjnych melodii skrzypcowych ujawnia się w pulsujących obszarach brzmienia, dzięki czemu utwór może być interpretowany jako ujawnienie duszy skrzypiec hardanger; brzmienie instrumentu zostaje spotęgowane, przywodząc na myśl senne, niemal surrealistyczne pejzaże brzmieniowe. (WJ2010)
[ 4 ] Lidia Zielińska In the Rear 10'59" for computer
Lidia Zielińska computer
Rafał Zapała Max/MSP
Ewa Guziołek-Tubelewicz sound engineering
world premiere
‘Electronics Meets Challenges of the 21st Century’ project commission
Performed on September 22nd, 2010 at the Fryderyk Chopin University of Music in Warsaw; editing and stereo version by Lidia Zielińska and Ewa Guziołek-Tubelewicz.
Utwór powstał w Studiu Muzyki Elektroakustycznej Akademii Muzycznej w Poznaniu w 2010 r. Istnieje w wersjach ambisonicznej, wielokanałowej, stereofonicznej i binauralnej. Jestem niezmiernie wdzięczna Rafałowi Zapale, który udzielał mi nieocenionej pomocy w eksperymentach technologicznych, oraz Laurze Sobolewskiej - pianistce, której grę słychać w mojej kompozycji. Lidia Zielińska (WJ2010)
[ 5 ] Chopout (2010) 15'06" (excerpt)
Krzysztof Czaja Id
Andrzej Kopeć R-evolutio
Szabolcs Esztényi Torus for interactive computer and Disklavier
Szabolcs Esztenyi Disklavier, piano improvisation
Krzysztof Czaja, Andrzej Kopeć computers
Piotr Olczak visual layer
world premiere
Recorded live on September 22nd, 2010 at the Fryderyk Chopin University of Music in Warsaw by Andrzej Lupa, Musicon
Chopout jest nazwą instrumentu przeznaczonego dla jednego pianisty i oferującego tylko jeden rodzaj brzmienia - czysty, akustyczny dźwięk fortepianowy. Instrument ten składa się z dwóch fortepianów oraz systemu komputerowego sterującego ich mechanizmem i śledzącego działanie tego fortepianu, na którym gra pianista. Chopout jest zarazem nazwą procesu, który prowadzi od abstrakcyjnej formy zaprogramowanej przez kompozytora (Id) do muzyki konkretnej (Anathemata), komponowanej przez program na bieżąco z materiału zgromadzonego podczas występu pianisty improwizującego zgodnie z partyturą (r-evolutio) i swobodnie (Torus). Czterem etapom tego procesu odpowiadają cztery barwy, które dominują w warstwie wizualnej - oświetleniu estrady i projekcji obrazu: czerń (Id), czerwień (r-evolutio), błękit (Torus) oraz zieleń (Anathemata).