Premiera opery Maria Stuarda Gaetano Donizettiego, w ramach Roku Kobiet 2011 w Teatrze Wielkim w Poznaniu, odbędzie się 29 stycznia 2011 roku. Kierownictwo muzyczne - Will Crutchfield, reżyseria - Dieter Kaegi, scenografia - Bruno Schwengl, kierownictwo chóru - Mariusz Otto. Wystąpią: jako Maria Stuarda - Karina Skrzeszewska, Joanna Woś, w roli Elżbiety - Antonia Cifrone, Iwona Hossa, Barbara Kubiak, Anny - Monika Mych, Magdalena Wilczyńska, jako Leicester - Sang-Jun Lee, Joseph Wolverton, Cecil - Tomasz Mazur, Jaromir Trafankowski, Talbot - Marian Kępczyński, Rafał Korpik, Patryk Rymanowski.
Maria Stuarda to opera w dwóch aktach, odwołująca się do historycznej postaci królowej Szkocji panującej w XVI wieku. Tragiczne, a zarazem burzliwe losy monarchini stały się tematem dzieł literackich, pośród których wymienić należ dramaty Juliusza Słowackiego czy Friedricha Schillera. Libretto opery Donizettiego skupia się wokół relacji pomiędzy tytułową bohaterką oraz jej kuzynką, Królową Elżbietą I. Jest to przejmująca historia nieszczęśliwej miłości, która zniszczona została w imię władzy i opłacona najwyższą ceną jaką jest ludzkie życie.
Spektakl powstaje w koprodukcji z Teatrem Wielkim w Łodzi i Operą Śląską w Bytomiu. Kolejne przedstawienia odbędą się 30 stycznia, 1 lutego, 31 marca i 9 kwietnia 2011 roku.
Posłuchaj: zapowidź opery Maria Stuarda - Kasia Nosowska (mp3)
WYKONAWCY:
KARINA SKRZESZEWSKA (Maria Stuarda)
Sopran liryczno-koloraturowy; urodzona we Wrocławiu, w rodzinie polsko-greckiej. Umiejętności wokalne szkoliła i doskonaliła na Akademii Muzycznej we Wrocławiu w klasie prof. Felicji Jagodzińskiej-Langer, a następnie na kursach mistrzowskich m.in. u Ryszarda Karczykowskiego, Renaty Scotto, Paulosa Raptisa oraz Ingrid Kremling. Obecnie rozwija swój talent pod pedagogicznym okiem Dariusza Grabowskiego. W marcu 2007 r. zadebiutowała partią Musetty w Cyganerii G. Pucciniego (Opera Bałtycka w Gdańsku), a w czerwcu tego samego roku publiczność żywiołowo oklaskiwała jej występ w roli Donny Anny (Don Giovanni W.A. Mozarta) na Festiwalu w bułgarskiej Warnie. Pod koniec 2007 roku podjęła współpracę z Mazowieckim Teatrem Muzycznym Operetka w Warszawie, co zaowocowało występem w partii Rozalindy w wyreżyserowanym przez Wiesława Ochmana przedstawieniu Zemsta nietoperza J. Straussa. Od marca 2008 roku ściśle współpracuje z Operą Śląską, gdzie z dużym sukcesem zadebiutowała w tytułowej partii premierowego spektaklu Łucji z Lammermoor G. Donizettiego. Za ten właśnie występ oraz za późniejszą rolę Dziewczyny w widowiskowej realizacji Carmina Burana C. Orffa (Opera Śląska) została uhonorowana prestiżową nagrodą Złotej Maski w kategorii najlepszej roli wokalno-aktorskiej 2008 roku. Na swoim koncie ma też udział w licznych spektaklach podczas tournee po krajach Belgii, Holandii i Hiszpanii, gdzie kreowała partie tytułowej Łucji z opery G. Donizettiego, Donny Anny w Don Giovannim W.A. Mozarta oraz Gildy w operze Rigoletto G. Verdiego. Artystka na stałe współpracuje z Operą Krakowską, Operą Śląską, Filharmonią Poznańską oraz operową sceną Statnego Divadla w Koszycach, gdzie została zaproszona przez Petera Dvorskiego do udziału w premierowym spektaklu "Łucji z Lammermoor" w listopadzie 2009 roku. W roku 2010 zadebiutowała w Teatrze Wielkim w Poznaniu w koncertowym wykonaniu Carmina Burana C. Orffa, natomiast początek 2011 roku przyniósł debiut artystki w partii Królowej Nocy w operze Czarodziejski flet W.A. Mozarta w bydgoskiej Operze Nova.
JOANNA WOŚ (Maria Stuarda)
Śpiewaczka (sopran), urodzona w Kielcach. W 1987 roku ukończyła Akademię Muzyczną w Łodzi, ale już wcześniej zdobywała laury na krajowych konkursach wokalnych, a przede wszystkim I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Bilbao. W 1986 roku zaśpiewała też rolę tytułową w Łucji z Lammermooru Gaetana Donizettiego w Teatrze Wielkim w Łodzi. Po udanym debiucie scenicznym została solistką tego teatru, z którym związana jest do dzisiaj. Stale współpracuje też z Operą Krakowską oraz z Operą Narodową. Z tymi zespołami odbyła wiele podróży artystycznych do Niemiec, Holandii, Belgii, Francji, Danii, Szwajcarii i Austrii. Samodzielnie zaś występowała m.in. w Alte Oper we Frankfurcie, Narodowej Operze w Zagrzebiu, Narodowej Operze w Wilnie, w teatrach i filharmoniach Tuluzy, Lyonu, Nancy i Strasburga. Wyjątkowe warunki jej głosu o ogromnej giętkości i w górze skali sięgającego aż do trzykreślnego "es" sprawiają, że chętnie powierzano jej popisowe partie koloraturowe, takie jak Królowa Nocy w Czarodziejskim Flecie Wolfganga Amadeusza Mozarta, Olimpia w Opowieściach Hoffmanna Jacques'a Offenbacha , Rosina w Cyruliku sewilskim Gioachina Rossiniego, Gilda w Rigoletcie, czy Oskar w Balu maskowym Giuseppe Verdiego. W repertuarze ma także Zerbinettę w Ariadnie na Naxos Richarda Straussa oraz Szemachańską Królową w Złotym koguciku Nikolaja Rimskiego-Korsakowa. Jest jednak artystką zdecydowanie bardziej wszechstronną, należy bowiem wymienić także role mozartowskie (Hrabina w Weselu Figara, Fiordiligi w Cosi fan tutte, Donna Anna w Don Giovannim), Magdę w Jaskółce Giacoma Pucciniego, Eurydykę w Orfeuszu i Eurydyce Christopha Willibalda Glucka, a przede wszystkim popisową w jej dorobku tytułową partię w Traviacie Verdiego. Ogromne uznanie międzynarodowej krytyki przyniosła Joannie Woś odmienna w charakterze rola Żony w Życiu z idiotą Alfreda Schnittkego. Utwór ten wystawiony w Nowosybirskim Teatrze Opery i Baletu przez Henryka Baranowskiego otrzymał Złotą Maskę jako najlepsze przedstawienie operowe w Rosji w 2003 roku. Spektakl z sukcesem prezentowano także w Magdeburgu, Berlinie i Monachium oraz w Rzymie. Od kilku lat Joanna Woś specjalizuje się w operach belcantowych. Oprócz tytułów popularnych - Łucja z Lammermooru czy Don Pasquale Donizettiego, Cyrulik sewilski Rossiniego, polskie teatry specjalnie dla niej wystawiają rzadko obecne na naszych scenach dzieła takie jak Purytanie Giovanniego Belliniego (Elwira, Teatr Wielki, Łódź, 2002) czy Lukrecja Borgia Donizettiego (rola tytułowa, Teatr Wielki, Łódź, 2004 - Złota Maska za najlepszą rolę sezonu i Opera Narodowa, 2009). W tej operze wystąpiła też w 2005 roku na festiwalu w St. Moritz w Szwajcarii. Bogaty jest również repertuar koncertowy Joanny Woś, obejmujący m.in. Stabat Mater Giovanniego Battisty Pergolesiego i Rossiniego, Requiem, Exultate Jubilate oraz msze Mozarta, Mszę cecyliańską Charles-François Gounoda, Requiem Gabriela Fauré, Carmina burana Carla Orffa oraz Stabat Mater Karola Szymanowskiego i III Symfonię Henryka Mikołaja Góreckiego. W 2009 roku z pianistą Markiem Drewnowskim nagrała pieśni Chopina.
BARBARA KUBIAK (jako Elżbieta)
Już w czasie studiów zadebiutowała na scenie Teatru Wielkiego w Poznaniu partią I Damy w Czarodziejskim flecie Mozarta (1986 r.). Od 1987 r. jest na stałe związana z tą sceną operową. Od 1994 r. pozostaje pod opieka wokalną profesora Andre Orlovitza z Kopenhagi. W czasie pobytu poznańskiego Teatru Wielkiego w Brukseli (1995 r.) odniosła wielki sukces wykonując tytułową partię w Aidzie Verdiego. Współpracuje z Teatrem Wielkim w Łodzi, Państwową Operą we Wrocławiu i Operą Bałtycką w Gdańsku - z zespołami tych scen operowych artystka wyjeżdżała na liczne występy gościnne m.in. do Holandii i Wielkiej Brytanii, gdzie prezentowała się tamtejszej publiczności w repertuarze Verdiowskim (Aida) i Pucciniowskim (Madame Butterfly). W swoim repertuarze posiada najpiękniejsze partie z oper Verdiego (Abigail w Nabucco, Leonora w Mocy przeznaczenia, Leonora w Trubadurze, Desdemona w Otellu, tytułowa rola w Aidzie), Pucciniego (Mimi w Cyganerii, Liu w Turandot, Cho-Cho-San w Madame Butterfly, tytułowa Tosca), Belliniego (Norma), Moniuszki (tytułowe partie w Hrabinie i Halce), Mozarta (I Dama, Pamina w Czarodziejskim flecie, Hrabina w Weselu Figara) oraz m.in. Requiem Verdiego, War Requiem Brittena, IV i VII Symfonię Mahlera, II Symfonię ("Kopernikowską") Góreckiego. Dokonała nagrań fonograficznych oraz wideo - Stabat Mater Szymanowskiego na CD (wraz z chórem Polskie Słowiki oraz orkiestrą Filharmonii Poznańskiej), oraz oper Giuseppe Verdiego Nabucco i Trubadur z zespołem Opery Wrocławskiej (płyta oraz wideokaseta z realizacją Trubadura w formie wielkiego widowiska zostały nominowane do nagrody polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyk).
WILL CRUTCHFIELD (kierownictwo muzyczne)
Amerykański dyrygent. W młodości był akompaniatorem i korepetytorem wokalnym. W latach 80-tych jako muzykolog zajmował się krytyką muzyczną, a w latach 90-tych zajął się dyrygenturą operową. Po pierwszych sukcesach w tej dziedzinie, prowadząc spektakle z małymi zespołami i szkołami muzycznymi, objął stanowisko dyrektora ds. opery na Caramoor International Music Festival (1997-obecnie) oraz dyrektora muzycznego Opera de Colombia w Bogocie (1999-2005). Występował gościnnie w wielu teatrach w kraju i za granicą, m.in. The Canadian Opera Company (Tankred z Ewą Podleś), The Washington Opera (Juliusz Cezar), The Minnesota Opera (I Capuleti e i Montecchi, Traviata), The Baltimore Opera (Kopciuszek, Czarodziejski flet), Florida Grand Opera (Don Pasquale), L'Opéra Français de New York (Pélérins de la Mècque). W 2006 rozpoczął wieloletnią współpracę z Teatrem Wielkim w Warszawie, biorąc udział w takich produkcjach jak Tankred, Cyrulik sewilski, Łucja z Lammermoor i Wilhelm Tell. Dyrygował także rzadko wystawianymi operami tj. La Donna del Lago, Otello i Sroka złodziejka Rossiniego, Paride ed Elena Glucka czy Lucrezia Borgia i Elisabetta Donizettiego – zaginioną operę, której rękopis pierwszego aktu Crutchfield odnalazł i opracował. Pomimo koncentracji nad operą, Crutchfield dyryguje także repertuarem symfonicznym, m.in. dziełami Mahlera, Straussa, Bartóka, Beethovena, Brittena, Schuberta i Mendelssohna, z różnymi orkiestrami w Stanach Zjednoczonych i Ameryki Łacińskiej.
DIETER KAEGI (reżyseria)
Studiował muzykologię i literaturę niemiecką w Zurychu i Paryżu. Po współpracy z English National Opera w Londynie, scenami w Zurichu i Düsseldorfie, objął stanowisko dyrektora produkcji na Festiwalu Aix-en-Provence. Zrealizował Kawalera srebrnej róży R. Straussa i Wolnego strzelca Webera w Seattle, Tristana i Isoldę Wagnera, Aidę Verdiego i Kawalera srebrnej róży w Monte Carlo, Fidelio Beethovena, Idomeneo i Wesele Figara Mozarta w Kopenhadze, Holender tułacz Wagnera, Wilhelm Tell Rossiniego, Zbójcy, Aida i Rigoletto Verdiego, Fidelio w Liège, Uprowadzenie z Seraju Mozarta i Romeo i Julię Gounoda w Genewie i Houston, Annę Bolenę Donizettiego w Metz, Wesołą wdówkę Lehara, Zamek Księcia Sinobrodego Bartóka i Ariane Martinu w Strasburgu, Aidę, Don Carlosa, Otella i Giovannę d'Arco Verdiego oraz Fausta Gounoda w Lubece, Uprowadzenie z Seraju w Helsinkach, a także liczne spektakle w Mannheimie, Zurychu, Madrycie, Bratysławie czy podczas Savonlinna Festival w Finlandii i Rossini Festival w Pesaro. W Operze Irlandzkiej, gdzie od 1998 był dyrektorem artystycznym, wyreżyserował takie spektakle jak Aida, Don Carlos, Faust, Lady Makbeth mceńskiego powiatu, Dama pikowa, Rycerskość wieśniacza, Pajace, Ariadna na Naxos, Falstaff, Marta, Così fan tutte i Mazeppa.
BRUNO SCHWENGL (scenografia)
Pochodzi z Salzburga w Austrii. Jako projektant kostiumów i scenografii zadebiutował w Teatro La Fenice w Wenecji, Teatro dell’Opera w Rzymie i Los Angeles Opera. W sezonie 1990/91 współpracował z Seattle Opera, realizując Ariadnę na Naxos Richarda Straussa (kostiumy), Gianni Schicchi Giacomo Pucciniego (scenografia i kostiumy), Wojna i pokój Sergiusza Prokofiewa (kostiumy). W 1997 dla tej sceny zaprojektował także scenografię i kostiumy do Kawalera srebrnej róży Richarda Straussa. W 2002 stworzył scenografię do Idomeneusza Wolfganga A. Mozarta dla Royal Danish Opera oraz do Normy Vincenzo Belliniego w Royal Swedish Opera. Współpracuje z teatrami, operami i baletami.