indeks osób (P)

akordeonista i pedagog; ur. 28 lutego 1932, Warszawa; zm. 15 października 2014, Warszawa. W latach 1951-55 studiował filologię angielską na Uniwersytecie Warszawskim. Następnie od 1956 do 1959, jako stypendysta Ministra Kultury i Sztuki, odbył studia muzyczne w zakresie gry na akordeonie oraz dyrygentury chóralnej w Franz Liszt Musikhochschule w Weimarze. Swoje umiejętności pogłębiał podczas podyplomowego stażu w Instytucie Muzycznym w Trossingen.

Był laureatem dwóch międzynarodowych konkursów: solistycznego w Warszawie w 1955 (III nagroda) i kameralnego w Annemasse we Francji w 1972 (I nagroda).

Od 1946 do 1989 prowadził intensywną działalność koncertową jako solista, a później kameralista z założonym przez siebie w 1961 Warszawskim Kwintetem Akordeonowym. Występował w Polsce, we Włoszech, Francji, na Słowacji, Litwie, Łotwie, Białorusi, w Norwegii, Finlandii, Szwecji, Niemczech, Austrii i Rosji. Brał udział w wielu festiwalach, m.in. w Warszawskiej Jesieni.

W repertuarze miał zarówno opracowania, jak i oryginalne utwory na akordeon, m.in. Andrzeja Krzanowskiego. Dokonał wielu nagrań dla rozgłośni radiowych w Polsce, Niemczech, Francji, krajach skandynawskich i Korei oraz wytwórni fonograficznych – Polskich Nagrań, Elten, PSO, NEA.

Włodzimierz Puchnowski od 1961 był związany z Akademią Muzyczną w Warszawie, gdzie w 1964 założył pierwszą w Polsce klasę akordeonu specjalnego. W latach 1979-2002 kierował Zakładem i Międzyuczelnianą Katedrą Akordeonistyki. Od 1981 do 1984 pełnił również funkcję prorektora. W 1983 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, w 1992 zwyczajnego. Ponadto prowadził kursy mistrzowskie w Polsce, Austrii, Danii, Norwegii, Szwecji, Holandii, Niemczech i Jugosławii oraz na uczelniach muzycznych, m.in. w Berlinie, Hannoverze, Helsinkach, Kopenhadze, Linzu i Trossingen.

Był jurorem wielu ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów w Europie oraz Nowej Zelandii. Był jednym z inicjatorów i współtwórcą Międzynarodowego Konkursu Kompozytorskiego na kompozycję akordeonową solo, którego pierwsza edycja odbyła się w 2002 roku.

Włodzimierz Lech Puchnowski tworzył również książki poświęcone różnym aspektom wykonawstwa akordeonowego, podręczniki oraz artykuły naukowe publikowane w czasopismach krajowych i zagranicznych. Napisał m.in.: Szkoła miechowania i artykulacji akordeonowej (PWM, Kraków 1964), Sposoby kształtowania dźwięku na akordeonie (Centralny Ośrodek Pedagogiczny Szkolnictwa Artystycznego, Warszawa 1965), Balgführung und Tongestaltung, der neue Weg zum Akkordeonspiel („Weltmusik”, Wiedeń 1968), Zarys historii akordeonistyki w Polsce (Akademia Muzyczna w Warszawie, 1986), Katalog polskiej oryginalnej literatury akordeonowej, wspólnie ze Zbigniewem Koźlikiem (Akademia Muzyczna w Warszawie, 1989), Polnischer Aufbruch in Ungewisse („Neue Musikzeitung”, Monachium 1991), Aplikatury na akordeon guzikowy („FONOLA”, Warszawa 1993), Założenia konstrukcyjne i dyspozycje muzyczno-techniczne standaryzacji procesu produkcji akordeonów (Akademia Muzyczna w Warszawie, 1996). Wygłosił także wiele referatów na seminariach, sesjach i sympozjach naukowych.

Włodzimierz Puchnowski w 1960 założył Stowarzyszenie Akordeonistów Polskich, w którym w latach 1961-2014 pełnił funkcję prezesa.

Wchodził w skład międzynarodowych gremiów artystycznych: w latach 1959-1989 był członkiem oraz trzykrotnie wiceprezesem Confederation Internationale des Accordeonistes; od 1984 r. - członkiem International Council of Fine Arts Deans (San Marcos, USA), od 1990 r. - członkiem The American Biographical Institute Bur Oak Circle (Raleigh, North Carolina USA); był współzałożycielem w 1991 r. oraz członkiem zarządu International Accordionists Society (Ikkaalinen, Finlandia); od 1993 r. - członkiem honorowym Kuratorium Międzynarodowych Konkursów w Klingenthal (Niemcy).

Otrzymał wiele nagród i odznaczeń, m.in. Nagrody Ministra Kultury i Sztuki II stopnia (1970, 1974) i I stopnia (1980, 1987, 1988, 1990, 1996), Merit Award Confederation Internationale des Accordeonistes IMC/UNESCO (1971, 1986, 1989), Odznakę „Zasłużony Działacz Kultury” (1972), Złoty Krzyż Zasługi (1973), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1983), Medal Komisji Edukacji Narodowej (1985), Medal im. Hugo Herrmanna (1991), Srebrną Płytę Rosyjskiej Akademii Muzyki im. Gnesinych (1995), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2003), meda­l „Za zasłu­gi dla UMFC” (2011), Medal Grzegorza z Sanoka (2014).

literatura wybrana