Polmic - FB

kompozytorzy (S)

A B C D E F G H I J K L Ł M N O P R S T U W Y Z

Kazimierz Serocki,

kompozytor i pianista; ur. 3 marca 1922, Toruń; zm. 9 stycznia 1981, Warszawa. Studiował w klasie kompozycji Kazimierza Sikorskiego oraz fortepian u Stanisława Szpinalskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi. W latach 1947-48 kontynuował studia w zakresie kompozycji u Nadii Boulander oraz gry na fortepianie u Lazare Levy’ego w Paryżu.

W latach 1946-51 występował jako pianista w kraju i za granicą, m.in. w Rumunii, Niemczech i Czechosłowacji.

Od 1952 działał wyłącznie jako kompozytor. W 1956 i 1958 otrzymał nagrody na Konkursie im. Grzegorza Fitelberga za Sinfoniettę na dwie orkiestry smyczkowe (1956), Musica concertante na orkiestrę (1958) i cykl pieśni Oczy powietrza na sopran i fortepian (1957), w 1959 – wyróżnienie za Sinfoniettę na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO.

Kazimierz Serocki, czołowy przedstawiciel awangardy w nowej muzyce polskiej, zadziwiał objawiającą się w jego twórczości różnorodnością zainteresowań. Założył wraz z Tadeuszem Bairdem i Janem Krenzem „Grupę 49”, wyznającą „pozytywny optymizm” przejawiający się muzyką komunikatywną i nieskomplikowaną. Jednak kilka lat później, w roku 1956, razem z Tadeuszem Bairdem powołał do życia Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”, który stał się miejscem najbardziej awangardowych wówczas w Polsce manifestacji muzycznych. Sam zaczynał swoją drogę twórczą od związków z muzyką ludową, co nie przeszkadzało mu interesować się wyrafinowaną techniką dodekafoniczną i serializmem. Wkrótce potem zaczął stosować w swych utworach aleatoryzm zakładający znaczną rolę przypadku w komponowaniu i koncepcję formy otwartej.

W latach 1954-55 był wiceprezesem Zarządu Głównego Związku Kompozytorów Polskich.

Kazimierz Serocki otrzymał wiele nagród artystycznych, polskich i zagranicznych, m.in.: Nagrodę Państwową za muzykę do filmu Miłość Chopina w 1952, Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki za całokształt twórczości w 1963 oraz Nagrodę ZKP w 1966. W 1972 otrzymał po raz drugi Nagrodę Państwową I stopnia „za wybitne osiągnięcia w twórczości kompozytorskiej”.

Strona internetowa o artyście: www.serocki.polmic.pl

aktualizacja: 2002 (mk)

kompozycje

Tryptyk na orkiestrę kameralną (1948)
Sonatina na fortepian (1949)
Trzy melodie kurpiowskie na soprany, tenory i zespół kameralny (1949)
Romantic Concerto na fortepian i orkiestrę (1950)
Trzy śpiewki na chór mieszany a cappella * (1951)
Pieśń traktorzystów na głos z fortepianem * (1951)
Symfonia nr 1 * (1952)
Suita preludiów na fortepian * (1952)
Koncert na puzon i orkiest * (1953)
Krasnoludki miniatury dla dzieci na fortepian * (1953)
Suita na 4 puzony * (1953)
Symfonia nr 2 „Symfonia pieśni” na sopran, baryton, chór i orkiestrę * (1953)
Sobótkowe śpiewki na chór mieszany a cappella * (1954)
Sonatina na puzon i fortepian * (1954)
Suita opolska na chór mieszany a cappella * (1954)
Taniec na klarnet i fortepian * (1954)
Sonata na fortepian * (1955)
Sinfonietta na 2 orkiestry smyczkowe * (1956)
Serce nocy cykl pieśni na baryton i fortepian * (1956)
Oczy powietrza cykl pieśni na sopran i fortepian * (1957)
Musica concertante na orkiestrę * (1958)
Epizody na smyczki i 3 grupy perkusyjne * (1959)
A piacere propozycje na fortepian * (1962-63)
Freski symfoniczne na orkiestrę * (1963-64)
Continuum sekstet na instrumenty perkusyjne * (1965-66)
Niobe muzyka do fragmentów poematu K. I. Gałczyńskiego na 2 recytatorów, chór i orkiestrę * (1966)
Forte e piano muzyka na dwa fortepiany i orkiestrę * (1967)
Poezje na sopran i orkiestrę kameralną * (1968-69)
Dramatic Story na orkiestrę * (1968-70)
Swinging Music na klarnet, puzon, wiolonczelę (lub kontrabas) i fortepian * (1970)
Fantasia elegiaca na organy i orkiestrę * (1971-72)
Ad libitum 5 utworów na orkiestrę * (1973-77)
Concerto alla cadenza per flauto a becco e orchestra * (1974)
Arrangements na 1-4 flety proste * (1975-76)

literatura wybrana

Jagiełło Aleksandra Kazimierz Serocki. Dżentelmen sonoryzmu, "Muzyka21" 2004 nr 3, s.26-27
Kaczorek Ireneusz Wartość estetyczna i artystyczna "Fresków symfonicznych" Kazimierza Serockiego w: Dzieło muzyczne - studia i rozprawy (pod red. T. Brodniewicz, H. Kostrzewskiej i J. Tatarskiej), Akademia Muzyczna, Poznań 1999
Maciejewski Bogusław M. Twelve Polish Composers, Allegro Press, London 1976
Paja-Stach Jadwiga Związki muzyki Kazimierza Serockiego z sonoryzmem, "Muzyka" 2008 nr 1, s.93-107-118