Polmic - FB

indeks osób (W)

A B C D E F G H I J K L Ł M N O P R S T U V W Y Z

Franciszek Woźniak,

kompozytor, pianista i pedagog; ur. 7 sierpnia 1932, Rawicz; zm. 15 stycznia 2009, Bydgoszcz. Studiował kompozycję pod kierunkiem Tadeusza Szeligowskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu, którą ukończył w 1960.

W 1959 otrzymał nagrodę muzyczną klubu „OD NOWA” za muzykę do sztuki Woyzzeck Georga Büchnera i operę kameralną Lekcja fruwania (1959). W 1960 jego Muzyka na smyczki, fortepian i perkusję (1960) została wyróżniona na Konkursie Młodych Kompozytorów w Warszawie, Epitafium na baryton, głos recytujący, chór mieszany i orkiestrę (1971) zdobyło zaś III nagrodę na konkursie kompozytorskim w Warszawie w 1971.

Jego utwory wielokrotnie były wykonywane na koncertach i festiwalach krajowych i zagranicznych w prawie wszystkich krajach europejskich, Stanach Zjednoczonych i Meksyku. Utrwalone zostały również na taśmach Polskiego Radia i na płycie.

Pracę pedagogiczną rozpoczął w 1973 jako wykładowca kompozycji i przedmiotów teoretycznych w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Gdańsku. Od 1978 kontynuował ją w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Bydgoszczy, gdzie w 1992 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. W bydgoskiej uczelni w 1980 pełnił funkcję dziekana Wydziału Wychowania Muzycznego, w latach 1980-81 dziekana Wydziału Wokalno-Aktorskiego, w latach 1981-87 prorektora, a w latach 1987-93 funkcję rektora. W 2002 ukończył pracę w Akademii Muzycznej w Gdańsku, zaś do śmierci prowadził wykłady w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy kształcąc studentów Wydziału Kompozycji i Teorii Muzyki.Związku Kompozytorów Polskich, w latach 1975-90 członkiem Komisji Repertuarowej Festiwalu „Poznańska Wiosna Muzyczna”.

Za działalność artystyczną otrzymał wiele nagród i odznaczeń, m.in.: Odznaka Honorowa Miasta Poznania (1977), Medal Komisji Edukacji Narodowej (1978), Nagroda Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci (1979), Złoty Krzyż Zasługi (1979), Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia (1985), Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1996), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1999), Medal Prezydenta miasta Bydgoszczy (2005).

aktualizacja: 2003, 2009 (Małgorzata Kosińska)

kompozycje

Trzy preludia na fortepian (1954)
Nokturn na fortepian (1955)
Trio na obój, róg i harfę (1955)
Sonata na fortepian (1956)
Trzy miniatury na fortepian (1956)
Andante i Allegro na kwartet smyczkowy (1957)
Wokaliza na sopran i fortepian (1957)
Pięć małych utworów na fortepian (1958)
Lekcja fruwania, opera kameralna (1959)
Muzyka na smyczki, fortepian i perkusję (1960)
Trzy miniatury na fortepian (1960)
Pięć miniatur na fortepian (1960)
Kołysanka na skrzypce i fortepian (1962)
Dwanaście etiud na fortepian (1962-65)
Vamandaria, improwizacja na skrzypce i orkiestrę (1963)
Miniatury na orkiestrę (1965)
Nokturn na skrzypce i fortepian (1965)
Visioni notturne na perkusję (1965)
Cadenza na skrzypce i zespół kameralny (1966)
Concertino na trąbkę i orkiestrę (1966)
Wariacje 4:4, balet (1966)
Recreation na flet i perkusję (1966)
Impromptu na orkiestrę (1967)
Kantata Piastowska na głos recytujący, bas solo, chóry i orkiestrę symfoniczną (1967)
Kantata „In gloriam aquilae albae” na sopran, baryton, chór męski, chór mieszany i orkiestrę (1968)
In gloriam na recytatora, perkusję, kontrabas i 4-głosowy chór mieszany (1969)
Koncert na wiolonczelę i orkiestrę (1969)
Prélude interrompu, nonet (1969)
Symfonia na perkusję (1970)
Epitafium na baryton, głos recytujący, chór mieszany i orkiestrę (1971)
Symfonia nr 1 na fortepian i orkiestrę (1972)
Słowo Kopernika na chór mieszany (1973)
Ballada I na orkiestrę (1975)
Symfonia nr 2 na fortepian i orkiestrę (1977)
Improwizacja na smyczki (1977)
Ballada II na orkiestrę (1981)
Sinfonietta pastorale na kwintet dęty i orkiestrę (1984)
Promienie na orkiestrę (1995)
Trio na obój, róg i harfę (1995)