indeks osób (R)

organista, muzykolog i publicysta muzyczny, ur. 17 czerwca 1979, Poznań. Wychował się w Puszczykowie koło Poznania, a od 1983 mieszka w Berlinie. Swoją edukację muzyczną rozpoczął w 1992 prywatnie, kontynuując ją m.in. u Heinza Lohmanna. W latach 1999-2000 studiował muzykologię, archeologię i filozofię na Freie Universität w Berlinie. Od 2000 do 2006 odbywał studia z zakresu muzyki kościelnej i gry na organach w Hochschule für Kirchenmusik w Halle/Saale (organy i improwizacja – Volker Bräutigam i Klaus Eichhorn). Dyplom z muzyki kościelnej uzyskał w 2004, dyplom koncertowy jako organista w 2006. Poza tym studiował muzykologię na Martin-Luther-Universität w Halle. W 2005 uzyskał uprawnienia rzeczoznawcy do spraw dzwonów. Obecnie odbywa studia doktoranckie (temat rozprawy: Życie i twórczość Augusta Freyera oraz rozwój polskiej tradycji organowej w XIX w.) w Hochschule für Musik w Dreźnie. Brał udział w kursach mistrzowskich Krzysztofa Ostrowskiego, Torstena Lauxa, Ewalda Kooimana oraz Edoarda Belottiego. W roku akademickim 2006/2007, jako stypendysta niemieckiej fundacji DAAD, a rok później jako stypendysta Niemieckiego Instytutu Historycznego (DHI) przebywał w Warszawie. Obecnie jest laureatem stypendium rządowego RFN im. Kanta.
Od 1997 koncertuje jako organista w Niemczech i innych krajach europejskich. Gościł także na wielu polskich festiwalach organowych, m.in. „Muzyka w Starym Klasztorze” (Łódź-Łagiewniki), „Organy Śródmieścia” (Warszawa), „Pasymskie Koncerty Muzyki Organowej i Kameralnej”.
Ma w swoim repertuarze utwory Johanna Sebastiana Bacha, Dietricha Buxtehudego, Samuela Scheidta, Jana Pieterszoona Sweelincka, utwory z polskich i niemieckich tabulatur organowych XVI i XVII w., Feliksa Mendelssohna, Augusta Freyera, Maxa Regera, Mieczysława Surzyńskiego, Feliksa Nowowiejskiego, Siegfrieda Redy, Manfreda Klugego, Jana Jancy (w tym jedno prawykonanie), Mariana Sawy i innych. Szczególny zakres jego zainteresowań interpretatorskich to polska i niemiecka muzyka organowa XIX i XX w.
Prowadzi także międzynarodową działalność publicystyczną jako recenzent, autor artykułów naukowych i tekstów płytowych oraz jako edytor muzyki organowej XIX w. Jego zakres zainteresowań naukowych to historia polskiej muzyki organowej XIX i XX w., polsko-niemieckie powiązania muzyczne i kulturalne w XVIII-XX w., historia muzyki Kościoła ewangelicko-augsburskiego w Królestwie Polskim w XIX w., polityka muzyczna i kulturalna III Rzeszy, zwłaszcza w krajach okupowanych, losy polskich zbiorów muzycznych i pamiątek kultury podczas II wojny światowej, muzyka w polu napięciowym pomiędzy sacrum a profanum w krajach Paktu Warszawskiego (zwłaszcza w PRL i NRD).
W latach 2003-2005 Michał F. Runowski współpracował z Ambasadą RP w Berlinie w zakresie doradztwa muzycznego oraz oprawy muzycznej w ramach uroczystości, m.in. odczyt oraz uroczysty koncert z okazji 200. rocznicy urodzin polsko-niemieckiego organisty i kompozytora Augusta Freyera w marcu 2003 w Auenkirche, oprawa muzyczna do inauguracji wystawy Warszawa-Stolica Wolności w październiku 2004 w Berlinie oraz recital solowy w ewangelickiej Katedrze Berlińskiej (Berliner Dom) we wrześniu 2005.
W 2005 przekazał w darze odnalezione w Berlinie polskie (m.in. Emila Młynarskiego, Tadeusza Sygietyńskiego) i jeden turecki (Ahmeda Adnana Sayguna) rękopisy kompozytorskie oraz z przedwojennych zbiorów Archiwum Polskiego Radia w ramach aktu uroczystego w siedzibie Polskiego Radia w Warszawie.
W latach 2008-2009 pracował w ramach projektu jako organista w Norwegii, gdzie w kwietniu 2009 brał czynny udział w inauguracji nowych organów w Steinkjer.
Był pomysłodawcą i inicjatorem pierwszego festiwalu im. Feliksa Nowowiejskiego w Berlinie w październiku 2009 oraz uczczenia Nowowiejskiego jako pierwszego Polaka oficjalną berlińską tablicą pamiątkową (Berliner Gedenktafel) przy berlińskim kościele OO. Dominikanów. W lecie 2010 był kuratorem wystawy czołówki polskiego malarstwa współczesnego „WarschauerKunstKraftwerke” w Kulturhaus Schöneberg w Berlinie.

aktualizacja: styczeń 2011

publikacje