| 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 |
|---|
| I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII |
|---|
|
Andrzej Czajkowski (ur. 1 listopada 1935 w Warszawie - zm. 26 czerwca 1982 w Oksfordzie) był artystą nieprzeciętnego formatu, jednym z najważniejszych twórców polskich XX wieku, który jednak - wskutek dziwnych kolei losu - w Polsce wciąż pozostaje prawie nieznany. Jako pianista zrobił oszałamiającą karierę. Uczył się pod kierunkiem Emmy Altberg w Łodzi i Stanisława Szpinalskiego w Warszawie, a następnie Lazara Lévy’ego w Paryżu. W roku 1955 wziął udział w V Konkursie Chopinowskim w Warszawie, gdzie otrzymał VIII nagrodę oraz nagrodę specjalną dla najmłodszego Polaka - laureata konkursu. Rok później zdobył III nagrodę na konkursie imienia Królowej Elżbiety w Brukseli, wzbudzając zachwyt Artura Rubinsteina. I zaraz nastąpiły koncerty z najsłynniejszymi orkiestrami świata, pod batutą Böhma, Giuliniego, Kleckiego, Reinera, Mitropoulosa, sir Colina Davisa, Antala Doratiego, Hansa Schmidt-Isserstedta. A impresariem młodego pianisty został sławny Sol Hurok. Kompozycję studiował Andrzej Czajkowski w latach 1951-1956 w Warszawie pod kierunkiem prof. Kazimierza Sikorskiego. Później, w 1957 roku w Paryżu, uczęszczał jeszcze na lekcje do Nadii Boulanger. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych zamieszkał w Londynie, stopniowo ograniczając liczbę koncertów, gdyż kompozycja coraz bardziej go pochłaniała. |
|
|
|