Michał Spisak i Andrzej Panufnik przynależą do tej samej generacji polskich kompozytorów rozpoczynających działalność tuż przed wybuchem II wojny światowej. Obaj też wybrali status kompozytora - emigranta. Spisak studiował kompozycję w Paryżu w klasie sławnej Nadii Boulanger. Po wojnie na stałe osiadł we Francji, lecz nigdy nie zerwał kontaktów z krajem rodzinnym. Suita na orkiestrę smyczkową (1945) ujawnia najbardziej charakterystyczne cechy kompozytorskiego stylu, wpisującego się w nurt neoklasyczny. Panufnik jest natomiast wychowankiem Warszawskiego Konserwatorium. W latach powojennych uznawany był za jednego z najwybitniejszych kompozytorów polskich. W 1954 uciekł z Polski w „proteście przeciwko politycznej kontroli twórczości artystycznej” i zamieszkał w Londynie. Od tego momentu jego twórczość została ocenzurowana i przez następne trzydzieści lat była w rodzinnym kraju nieznana. Five Polish Peasant Songs (1940) oparte są na oryginalnych cytatach polskich pieśni ludowych zanurzonych w specyficznym kolorycie akompaniamentu pięciu instrumentów dętych drewnianych. Utwór jest przykładem nowego odczytania polskiego folkloru i ukazuje znamienną cechę poetyki muzycznej kompozytora – eksperymentowanie z formą i treścią.
Back
|
