koncerty

Ivan Eröd urodził się 2 stycznia 1936 r. w Budapeszcie. W czasie wojny jego rodzina przeżyła deportację, brat i dziadkowie zostali zamordowani w obozach koncentracyjnych Buchenwald i Oświęcim. Po wojnie studiował w Budapeszcie fortepian u Pala Kadosa, kompozycję u Ferenca Szabo, uczestniczył także w wykładach Zoltana Kodaly’ego na temat węgierskij muzyki ludowej. W 1956 r emigrował do Austrii, gdzie kontynuował studia w klasie fortepianu Richarda Hausera i kompozycję u Karla Schiskego, a także brał udział w seminariach o dodekafonii u Hannsa Jelinka. W 1960r. miał miejsce jego pierwszy koncert solowy jako pianisty, w Brahms-Saal w Musikverein w Wiedniu. W sumie przez ok. 50 lat zagrał około 500 występów, także jako akompaniator i kameralista. Od 1962 r. przez 6 lat pełnił funkcję korepetytora w Operze Wiedeńskiej i podczas festiwalu Wiener Festwochen. W latach 1967-89 był wykładowcą na Uniwersytecie Muzycznym w Grazu od 1975 r. jako profesor kompozycji i teorii muzyki. Od 1989 r jest profesorem zwyczjnym nauki o harmonii i konrapunktu na uniwersytecie muzycznym w Wiedniu. Jest laureatem wielu nagród państwowych, wsród najważniejszych należy wymienić odznaczenie Dużą Srebrną Odznaką za zasługi dla Republiki Austriackiej i Dużą Złotą Odznaką za zasługi dla kraju związkowego Wiedeń. Jest członkiem honorowym Austriackiego Związku Kompozytorów Jego dorobek obejmuje utwory instrumentalne solo, kameralne, koncerty z orkiestrą, utwory chóralne, wokalno-instrumentalne, symfonie, opery – razem ok. 100 dzieł. Obecnie kompozytor mieszka i tworzy w Wiedniu.

Viktor Ullmann urodził się 1.01.1898 w Cieszynie. Po I Wojnie Światowej, podczas której dosłużył się stopnia podporucznika cesarskiej armii austriackiej, studiował prawo na Uniwersytecie Wiedeńskim oraz uczęszczał na seminaria kompozytorskie prowadzone przez Arnolda Schönberga. W maju 1919 Ullmann opuścił Austrię i przeprowadził się do Pragi. Jego mentorem i pedagogiem był Alexander von Zemlinsky, dyrektor Nowego Teatru Niemieckiego, w którym Ullmann pracował do 1927 roku na stanowisku dyrygenta. Równolegle, przez dwa sezony kierował operą w Ústi nad Łabą. Pierwsze liczące się kompozycje Ullmanna pochodzą z roku 1923. Na początku lat trzydziestych kompozytor pracował jako dyrygent w Zurychu, a następnie przebywał w Stuttgarcie, gdzie prowadził księgarnię specjalizującą się w tematyce antropozoficznej. W roku 1934 za Wariacje Schönbergowskie Op.3b otrzymał Nagrodę Emila Hertzki’ego - byłego dyrektora i założyciela wydawnictwa Universal Edition w Wiedniu. Dojście Hitlera do władzy było powodem pośpiesznego powrotu do Pragi. Ullmann poświęcił się odtąd przede wszystkim komponowaniu. W latach 1935 – 37 współpracował blisko z Aloisem Hábą, rozwijając zainteresowanie techniką ćwierćtonową. 8.09.1942 wraz z żoną Elisabeth, Ullmann wywieziony został do Terezina. Do tego czasu stworzył 41 opusów i zaliczał się do grupy czołowych kompozytorów. Większość utworów przedwojennych zaginęła. Uratowało się zaledwie 13 kompozycji, przechowywanych w czasie wojny przez jednego z przyjaciół. Viktor Ullmann należał w Terezinie do najaktywniejszych artystów. Komponował, brał czynny udział w realizacji projektów w ramach tzw. Organizacji Wolnego Czasu (Freizeitgestaltung), oraz w pracach Collegium musicum – Studio nowej muzyki. Pisał recenzje z odbywających się w obozie koncertów, występował jako akompaniator. Kwartet smyczkowy nr 3 napisał Ullmann dla muzyków współwięźniów w Terezinie. 18.10.1944 roku Viktor Ullmann i jego żona zostali zamordowani w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu.

Powrót