aktualności

Koncert trojga znakomitych, młodych, ale legitymujących się imponującym dorobkiem solistów – Iwony Sochy (sopran), Łukasza Gaja (tenor), Adama Szerszenia (baryton) – i Polskiej Orkiestry Sinfonia Iuventus im. Jerzego Semkowa pod batutą Sławomira Chrzanowskiego 5 marca 2021 o godz. 20.00, dedykowany wszystkim Paniom w przededniu ich pięknego święta, przypomni najpiękniejsze karty opery włoskiej epoki romantyzmu i neoromantyzmu.

Opera narodziła się pod niebem Italii i chociaż w czasach baroku upowszechniła się w wielu krajach, w lokalnych odmianach, to na długo Włochy właśnie pozostały operowym centrum, punktem odniesienia, wzorem nowych mód i trendów. Chociaż nie wszyscy kompozytorzy prezentowanych tego wieczoru dzieł byli Włochami, to każdy w jakiś sposób odnosił się do tego, co z Włoch pochodziło — swe najznakomitsze opery Mozart napisał do włoskich słów prześwietnego librecisty Lorenza da Ponte; usłyszymy znane i uwielbiane przykłady tej natchnionej współpracy. Nowe, romantyczne nurty włoskiej opery manifestowały się w stylu, którego miano mówi wszystko: belcanto, szczególnie eksponującym urodę, ekspresję i wirtuozerię głosu; do jego mistrzów należał Gaetano Donizetti, nie zabraknie więc i jego arii. Z tego ducha wywodzi się też genialna twórczość Giuseppe Verdiego, którego 120. rocznica śmierci minęła w tym roku. Nasi znakomici artyści zaprezentują reprezentatywny wybór najpiękniejszych kart muzyki wielkiego Włocha.

Następcy Verdiego zarazem z jego zdobyczy korzystali, jak i polemizowali z nimi tworząc nowe nurty, w tym weryzm równoległy do literackiego naturalizmu, pochylający się nad prostymi, często smutnymi historiami zwykłych ludzi, nie zaś tylko koturnowych postaci z odległej historii czy mitologii – tu wielkie zasługi mieli Pietro Mascagni, Ruggero Leoncavallo oraz wielki Giacomo Puccini. Nawet dygresje znad Sekwany w programie — utwory Gounoda i Masseneta, mają włoskie konteksty: obaj byli laureatami tzw. Nagrody Rzymskiej fundowanej dla laureatów prestiżowego konkursu w Paryżu, by umożliwić adeptom sztuki studia w Italii.

W marcowy wieczór wystąpią znakomici soliści: Iwona Socha, Łukasz Gaj i Adam Szerszeń. Związani z najlepszymi scenami operowymi kraju szczycą się też laurami prestiżowych konkursów, ważnymi dokonaniami kameralnymi, fonograficznymi, są często oklaskiwani także za granicą.

Piotr Maculewicz

Patronat medialny nad sezonem koncertowym 2020 / 2021 Polskiej Orkiestry Sinfonia Iuventus im. Jerzego Semkowa objęło Polskie Centrum Informacji Muzycznej POLMIC.

Koncert online transmitowany będzie na kanale YouTube i na stronie https://sinfoniaiuventus.pl/ 

„Któż zdoła się ostać?” to hasło 12. edycji interdyscyplinarnego Festiwalu Nowe Epifanie organizowanego przez Centrum Myśli Jana Pawła II, instytucję kultury m.st. Warszawy. Tegoroczna edycja ma formułę online. Festiwal rozpocznie się 17 lutego i potrwa do 28 marca 2021. W programie: dziewięć premier teatralnych, cykl koncertów muzyki dawnej, warsztaty i wydarzenie kulinarne.

Ubiegłoroczną edycję przerwała pandemia. Organizatorów ciekawi, jak w tym roku artyści zinterpretują temat Festiwalu. Historia powstania każdego z wydarzeń to tym razem nowe i ekscytujące odkrycia artystyczne oraz olśnienia i pomysły, które pozwalają ruszyć z miejsca w najtrudniejszym nawet położeniu. Tematem przewodnim 12. edycji Festiwalu jest apokalipsa rozumiana zarówno w sensie dosłownym jako objawienie, jak i w znaczeniu nadanym jej przez tradycję – jako katastrofa. Michał Senk, dyrektor Centrum Myśli Jana Pawła II, zaznacza: „Motyw przewodni tegorocznego Festiwalu – apokaliptyczne „Któż zdoła się ostać?” – jest szansą, by zmierzyć się z tematyką czasów ostatecznych w warunkach, w których widzimy, że biblijna wizja wdziera się bezpośrednio w naszą rzeczywistość”.

Tegoroczny program teatralny składa się z dziewięciu premier, w tym spektaklu kasandra (21 lutego) w reż. Zofii Gustowskiej z muzyką gitarzysty i kompozytora Michała Lazara. „W tegorocznym programie muzyki dawnej przyglądamy się różnym końcom świata: wymieraniu gatunków, instrumentów, stylów" - podkreślają Sonia Wronkowska i Łukasz Kozak, kuratorzy programu muzycznego. Podejście futurystyczne, czyli biblijna apokalipsa, to tylko jedna z możliwych interpretacji tematu Festiwalu. „Podejście humanistyczne zwraca z kolei uwagę na indywidualne losy ludzi, na przykład znakomitych muzyków padających ofiarą epidemii. W historii doświadczaliśmy wielkiego wymierania klawikordu czy violi da gamba, polskiej muzyki tradycyjnej czy ziemskich ekosystemów. Przełomy stylistyczne przynosiły kres jednym gatunkom muzycznym, a umożliwiały rozwój innych”. Prezentowane webinaria i warsztaty będą próbą pokazania, że apokalipsa nie jest końcem końców, a jedynie pewnym przekroczeniem, zrozumieniem nowej drogi.

Wszystkie wydarzenia Festiwalu – także te bezpłatne – są biletowane. Szczegółowy program – na stronie www.noweepifanie.pl 

Joanna Korzeniewska

Lekkie i dowcipne miniatury Witolda Lutosławskiego, nieoczywisty powrót do korzeni symfonii Andrzeja Krzanowskiego oraz brzmieniowe poszukiwania Martyny Koseckiej złożą się na program lutowej odsłony cyklu „Oddźwięki. Nowa muzyka polska” 27 lutego 2021 o godz. 20.00. Przed koncertem (19.00) odbędzie się spotkanie z artystami, które poprowadzi Agata Kwiecińska. Zarówno rozmowa, jak i koncert będą transmitowane na kanale YouTube i fanpage’u na Facebooku Sinfonii Varsovii.

Punktem wyjścia lutowego koncertu będzie twórczość Witolda Lutosławskiego, jednego z najważniejszych kompozytorów XX wieku. Jego dzieła weszły do ścisłego kanonu programów filharmonii, ale w jego dorobku są także takie, które gra się stosunkowo rzadko. Tak jest z 10 tańcami polskimi (1951), suitą inspirowaną folklorem śląskim i kaszubskim. Sinfonia Varsovia przypomni te neoklasyczne miniatury, odznaczające się lekkością i dowcipem.

Jako druga zostanie wykonana II Symfonia (1983–84) Andrzeja Krzanowskiego, przedstawiciela pokolenia stalowowolskiego (nazwanego od festiwalu, na którym debiutowali jego przedstawiciele). W swoich muzycznych poszukiwaniach łączył awangardę z nowym romantyzmem. Trzyczęściowy utwór na orkiestrę smyczkową o kameralnym charakterze został napisany na zamówienie Elżbiety oraz Krzysztofa Pendereckich i im dedykowany. Badacze polskiej twórczości dostrzegają jednak większe podobieństwo II Symfonii do utworów Lutosławskiego.

Jak zabrzmi w tym kontekście utwór Martyny Koseckiej? W Concerto for clarinet and multipercussion (2019) kompozytorka nawiązuje do podziału na części Hésitant (wahając się) i Direct (wprost), zaproponowanego przez Lutosławskiego. Podobnie jak w innych jej utworach, tu także znajdują się nieszablonowe połączenia barw oraz mikrotonowa harmonia. Zespół Sinfonii Varsovii poprowadzi Szymon Bywalec, u którego kompozytorka studiowała dyrygenturę, natomiast partie solowe wykonają Radosław Soroka (klarnet) i Karol Krasiński (perkusja).

Natalia Daca

Więcej informacji: www.sinfoniavarsovia.org 

Narodowe Forum Muzyki zaprasza na koncert 28 lutego 2021 o godz. 18.00 będący spotkaniem z muzyką chóralną XX wieku. Zabrzmią bardzo różniące się od siebie dzieła czterech kompozytorów, które wykona Chór NFM pod dyrekcją Lionela Sowa.

Urodzony w 1948 roku duński kompozytor i dyrygent Bo Holten jest płodnym artystą o wszechstronnych zainteresowaniach. Na rozpoczęcie koncertu zabrzmi trwający niespełna 5 minut utwór Holtena In Nomine. Następnie wysłuchamy Mszy na chór podwójny autorstwa szwajcarskiego kompozytora Franka Martina, która powstawała w latach 1922–1926. Składa się ona z pięciu kanonicznych części, tworzących ordinarium missae. Artysta dał się namówić na wykonanie dzieła dopiero na początku lat 60-tych XX w. Uważał ten utwór za tak osobisty przejaw swoich uczuć religijnych, że nie chciał się nim z nikim dzielić. To prosta, surowa, piękna i jednocześnie pozbawiona ostentacji muzyka.

Następną kompozycją, która zostanie zaprezentowana podczas koncertu, będzie Stabat Mater Krzysztofa Pendereckiego, ukończona przezeń w 1963 roku. Dziełem tym twórca mocno zaskoczył odbiorców, wcześniej zyskał bowiem sławę radykalnymi pod względem brzmieniowym kompozycjami, przy których Stabat Mater wydawało się proste, złudnie konserwatywne. O ile sposób prowadzenia melodii w początkowej fazie utworu przywodzić może na myśl chorał gregoriański, o tyle później chór śpiewa falsetem, recytuje „quasi una litania” i szepcze. W dysonansowej kulminacji wyrazowej Penderecki zastosował charakterystyczne dla dwudziestowiecznej awangardy klastery. W zakończeniu powracają zaś konsonansowe współbrzmienia tworzące na słowie „gloria” czysty akord D-dur. Owa niepowtarzalna mieszanka stylistyk posłużyła do stworzenia kompozycji uderzająco oryginalnej i głęboko poruszającej. Zwieńczeniem programu będzie monumentalne opracowanie modlitwy Ojcze nasz, skomponowane w 1909 roku przez Maxa Regera.

Agnieszka Frei

Więcej – na stronie https://www.nfm.wroclaw.pl/component/nfmcalendar/event/8161