Jest to odmienne pojmowanie związku z tradycją. Dla mnie analogia z fugą barokową, oczywiście bardzo daleka i swoista, była właśnie tym, co leżało u podstaw powstania tego utworu. (Witold Lutosławski)
Trzy kompozycje, w których znajdziemy odwołania do koncepcji fugi - Preludia i fuga Witolda Lutosławskiego, Koncert skrzypcowy Andrzeja Panufnika i Wielka Fuga B-dur op. 133 Ludwiga van Beethovena (w opr. P.F. von Weingartnera) – znajdą się w programie wtorkowego koncertu, 22 stycznia 2013 roku o godz. 19.00 w Filharmonii Narodowej w Warszawie. Wystąpią: Isabelle van Keulen – skrzypce i Orkiestra Kameralna Filharmonii Narodowej pod batutą Jakuba Chrenowicza. Koncert organizowany jest w ramach obchodów Roku Lutosławskiego.
Witold Lutosławski stworzył bodaj najbardziej oryginalne z dwudziestowiecznych odwołań do barokowego modelu, poprzedzając swobodną, lecz kunsztowną fugę aż siedmioma preludiami i opatrując cykl osobliwą uwagą: „można wykonać dowolną ilość Preludiów w dowolnej kolejności, łącznie ze skróconą wersją Fugi lub też bez niej" - tym samym, obiektem wciąż rozwijanej koncepcji aleatorycznej stała się sama forma. – napisał Piotr Maculewicz w omówieniu programu koncertu.