Prezydium Zarządu Głównego Związku Kompozytorów Polskich, na posiedzeniu w dniu 20 maja 2015, przyznało tegoroczne Nagrody Honorowe Związku Kompozytorów Polskich za zasługi dla promocji muzyki polskiej.
Otrzymali je:
- Beata Bolesławska-Lewandowska – za upowszechnianie polskiej muzyki współczesnej poprzez publikacje książkowe, internetowe i multimedialne oraz pracę związkową;
- Marcin Trzęsiok – za oddziaływanie na młode pokolenia teoretyków muzyki, kompozytorów i muzykologów poprzez warsztaty i seminaria, za podnoszenie rangi wartości i idei w muzyce, także muzyce współczesnej.
Tego samego dnia Prezydium Zarządu Głównego Związku Kompozytorów Polskich przyznało również pierwszą w historii Nagrodę Związku Kompozytorów Polskich za zasługi na polu edukacji muzycznej. Otrzymała ją Elżbieta Zwolińska – za wieloletnie działania na rzecz wysokiego poziomu edukacji muzycznej poprzez udział w formułowaniu programów nauczania, podręczników do nauki muzyki, standardów egzaminacyjnych, kształcenia nauczycieli oraz za walkę z niekompetencją kulturową.
Nagroda Honorowa Związku Kompozytorów Polskich przyznawana jest od 1971 roku. Wśród jej laureatów są: Nadia Boulanger, Bohdan Wodiczko, Stefania Woytowicz, Ivan Monighetti, Iannis Xenakis, Adrian Thomas, Joanna Wnuk-Nazarowa, Krzysztof Jakowicz, Andrzej Chłopecki, Kwartet Wilanów, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Wim Boerman z Orkiestrą „Ereprijs” i Polskie Radio Program 2.
Nagroda Związku Kompozytorów Polskich za zasługi na polu edukacji muzycznej została powołana w 2015 roku przez Prezydium Zarządu Głównego Związku Kompozytorów Polskich.
Uroczystość wręczenia Nagród będzie miała miejsce w czasie 58. Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” w siedzibie Związku Kompozytorów Polskich przy Rynku Starego Miasta 27.
O LAUREATACH:
Beata Bolesławska-Lewandowska jest absolwentką studiów magisterskich Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego (dyplom z wyróżnieniem w roku 1998) oraz studiów doktorskich Wydziału Muzycznego Uniwersytetu w Cardiff w Wielkiej Brytanii (2010). Jest autorką szeregu prac na tematy związane z polską muzyką współczesną, publikowanych w kraju i za granicą. W 2001 roku Polskie Wydawnictwo Muzyczne opublikowało monografię Panufnik jej autorstwa, poświęconą życiu i twórczości Andrzeja Panufnika, w 2013 książkę Henryk Mikołaj Górecki. Portret w pamięci z rozmowami o Henryku Mikołaju Góreckim, a w roku 2014 pracę Panufnik. Architekt emocji z rozmowami o Andrzeju Panufniku.
Jest także autorką tekstów na portalach internetowych panufnik.polmic.pl, trzej kompozytorzy.pl (część poświęcona Henrykowi Mikołajowi Góreckiemu) oraz ninateka.pl/kolekcje/panufnik. W 2014 roku dla wydawnictwa Marginesy przetłumaczyła ostatni rozdział Autobiografii Andrzeja Panufnika, napisany przez żonę kompozytora, Lady Camillę Panufnik.
W maju 2015 roku nakładem brytyjskiego wydawnictwa Ashgate ukazała się angielska wersja jej monografii życia i twórczości Andrzeja Panufnika, zatytułowana The Life and Works of Andrzej Panufnik (1914-1991). Dla tego samego wydawcy przygotowuje również do publikacji swą pracę doktorską, pt. The Symphony and Symphonic Thinking in Polish Music since 1956.
Jest członkiem Zarządu Sekcji Muzykologów oraz Zarządu Głównego Związku Kompozytorów Polskich. W 2007 roku została uhonorowana przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego odznaką „Zasłużony dla kultury polskiej”.
Pracuje w TVP Kultura.
Marcin Trzęsiok ukończył z wyróżnieniem teorię muzyki w katowickiej Akademii Muzycznej (1998) i zaraz po studiach podjął w niej pracę jako asystent. Za swą rozprawę magisterską pt. Pierrot lunaire Arnolda Schönberga. Analiza i interpretacja otrzymał I nagrodę w XII Ogólnopolskim Konkursie Prac Magisterskich Absolwentów Teorii Muzyki i Reżyserii Dźwięku (Gdańsk 2000). Praca ta została opublikowana w roku 2002 pod tytułem Krzywe zwierciadło proroka. Rzecz o ‘Księżycowym Pierrocie’ Arnolda Schönberga. W 1999 roku, z rekomendacji Henryka Mikołaja Góreckiego, został stypendystą im. Herdera, co umożliwiło mu studia na Uniwersytecie Wiedeńskim (1999/2000).
Interesuje się szczególnie estetyką muzyki. Uczestniczył w licznych konferencjach, publikując artykuły na temat związków między muzyką, poezją i filozofią. Naucza historii klasycznej i romantycznej estetyki muzycznej, historii kultury, podstaw krytyki muzycznej.
Elżbieta Zwolińska ur. 1945, studiowała muzykologię na Uniwersytecie Warszawskim (1962 – 1967), tu również uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie muzykologii (1977). Pracownikiem Instytutu Muzykologii była w latach 1967 - 2011; w okresie 1999 – 2002 pełniła funkcję wicedyrektora Instytutu, a między 2004 a 2011 - p. o. kierownika Zakładu Historii Muzyki Polskiej. Odbyła staże zagraniczne na uniwersytecie w Wiedniu (1972) i Utrechcie (1977/78). W latach 1985-87 jako stypendystka Alexander von Humboldt-Stiftung pracowała na Uniwersytecie Johanna Gutenberga w Moguncji.
Jej zainteresowania naukowe obejmują twórczość i kulturę muzyczną w czasach średniowiecza, renesansu i baroku, historię muzyki polskiej, źródłoznawstwo i paleografię. Jest autorką prac naukowych, edycji źródłowych, recenzji, artykułów popularno-naukowych i in. W Instytucie Muzykologii UW prowadziła wykłady i ćwiczenia z historii europejskiej muzyki dawnej, historii muzyki polskiej, seminarium licencjackie z zakresu historii muzyki, pracownie źródłoznawcze, metodykę nauczania historii muzyki, zajęcia z kontrapunktui harmonii i in. W semestrze zimowym 1998/99 wygłosiła cykl monograficznych wykładów z historii muzyki na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu; 2001-2007 prowadziła konwersatoria w ramach specjalizacji „Kultura w działaniu” na Wydziale Historycznym UW.
W latach 1996-2008 była rzeczoznawcą Ministerstwa Edukacji narodowej w zakresie programów i podręczników szkolnych do przedmiotu
W Związku Kompozytorów Polskich pełniła funkcję sekretarza Sekcji Muzykologów, była też (dwukrotnie) członkiem Komisji Kwalifikacyjnej.