Kompozycja Dusty Rusty Hush Adámka, którą kilka miesięcy wcześniej można było usłyszeć na "Warszawskiej Jesieni", pisana była z myślą o muzeum przemysłu w dawnej stalowni w Brandenburgii. W książce programowej festiwalu kompozytor tak sam o niej napisał: "Źródłem inspiracji było samo miejsce, zwłaszcza że stalownia ma bardzo bogatą historię. Dawniej roiło się w niej od robotników, panował ruch i hałas, hala pełna była ciepła i zapachów. Stalownia została zamknięta z dnia na dzień. Od tamtej pory w Brandenburgii pojawiły się liczne problemy społeczne: bezrobocie, alkoholizm. W poprzemysłowej przestrzeni ogromne maszyny zamieniły się w monstrualne rzeźby o diametralnie różnej funkcji. Od hałaśliwej pracy przeszły do ciszy, znieruchomiały. Dawna fabryka przekształciła się w osobliwe muzeum. Początek utworu Dusty Rusty Hush przypomina rozruch ogromnej maszyny - wiele tu "brzydkich" brzmień osiąganych np. za pomocą pocierania instrumentów perkusyjnych czy poprzez grę w skrajnych rejestrach blachy. Wreszcie mechanizm "zaskakuje" i mamy do czynienia z nakładaniem się na siebie "obrotów" o rozmaitej szybkości (klasterów, glissand lub repetycji). Ich narastanie prowadzi do całkowitego nasycenia brzmienia. "Mechanizm" zatrzymuje się i zalega ciężka cisza - w nabrzmiałej przestrzeni wydaje się ona krzykiem."