indeks osób (D)

pianista; ur. 21 października 1946, Kołobrzeg. Naukę gry na fortepianie rozpoczął we wczesnym dzieciństwie. Studia pianistyczne odbywał w warszawskiej Akademii Muzycznej pod kierunkiem Ryszarda Baksta i Zbigniewa Drzewieckiego. Po śmierci prof. Drzewieckiego przeniósł się do Krakowa i ukończył tamtejszą Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w klasie Jana Hofmanna.

Nagranie dwunastu sonat Domenico Scarlattiego w 1975 przyniosło artyście znaczący sukces w kraju i za granicą. Po wysłuchaniu tego nagrania w Nowojorskim Radiu, Leonard Berstein zaprosił pianistę do występów w Tanglewood z Boston Symphony Orchestra.

Marek Drewnowski koncertował w największych salach koncertowych Europy, Stanów Zjednoczonych, Japonii, na Bliskim Wschodzie, w Azji i Afryce. We wrześniu 1989 brał udział w uroczystym koncercie w Warszawie, poświęconym 50. rocznicy wybuchu II wojny światowej, obok takich sław, jak Leonard Bernstein, Barbara Hendriks, Herman Prey, Liv Ulmann. Był on transmitowany przez stacje telewizyjne niemal całego świata.

Za prawykonanie Koncertu fortepianowego Stefana Kisielewskiego na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” w 1991, artysta otrzymał prestiżową Nagrodę Krytyków Muzycznych SPAM „Orfeusz”.

Dorobek fonograficzny Marka Drewnowskiego obejmuje ponad 60 płyt, w większości z muzyką Fryderyka Chopina, nagranych przez m. in. Tonpress, Frequenz, Arte, w tym koncerty fortepianowe Fryderyka Chopina w wersji kameralnej (które pianista przywrócił również estradom koncertowym), II Koncert fortepianowy Aleksandra Tansmana, nagranie IV Symfonii „Koncertującej” Karola Szymanowskiego, dwie płyty z koncertami Chopina – w wersji na kwintet z zespołem The Chopin Soloists (Beloved) i w wersji na orkiestrę kameralną z The Chopin Soloists Ensamble (Exton). Dla NVC Arts w Londynie dokonał rejestracji na wideo obu koncertów fortepianowych i 19 walców Chopina, dwa krążki wydane zostały przez wytwórnię Warner Bros: Chopin Celebration – nagranie DVD z pałacu w Łańcucie z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej pod batutą Antoniego Wita oraz Walce Chopina na CD. Od 2007 roku artysta nagrywa wszystkie dzieła Fryderyka Chopina oraz 550 sonat Domenico Scarlattiego w wytwórniach Harmusica, Polskie Nagrania, Fundacja Hofmanna. W 2020 otrzymał nagrodę Grand Prix du Disque Frederic Chopin Towarzystwa im. Fryderyka Chopina za płytę Pieśni Fryderyka Chopina nagraną ze śpiewaczką Henryką Januszewską.

Marek Drewnowski wystąpił w roli Chopina w filmie Krzysztofa Zanussiego Koncert Chopina. Jest współtwórcą filmu Izabeli Cywińskiej Oczarowanie Fryderyka (1999), który powstał z okazji Roku Chopinowskiego. W 2017 napisał scenariusz do słuchowiska radiowego Dał nam Niepodległą… - Ignacy Jan Paderewski realizowanego przez RDC. Stworzył scenariusz filmu o Ignacym Janu Paderewskim (2019).

Artysta w 1990 roku założył Fundację im. Józefa Hofmanna, której celem jest działalność pedagogiczna i popularyzatorska mająca na uwadze studia nad spuścizną fonograficzną, literacką, pedagogiczną i wynalazczą Józefa Hofmanna. Przy Fundacji działa również założona w 1992 roku orkiestra kameralna The Chopin Soloists i kwintet Joseph Hofmann Chamber Players. Zorganizował Festiwal im. Józefa Hofmanna w Nałęczowie (cztery edycje 1991-1994), następnie Międzynarodowy Festiwal im. Józefa Hofmanna i Ignacego Jana Paderewskiego (1996-2000).

Prowadził klasy fortepianu w Akademii Muzycznej w Łodzi (1995-2016), w Schola Cantorum w Paryżu (prowadził tam też szkolną orkiestrę kameralną), a od 2016 klasy fortpianu i dyrygentury w Hacettepe Üniversitesi Ankara Devlet Konservatuvarı w Turcji. W 2016 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego z rąk Prezydenta RP (przewód prowadzony był na Akademii Muzycznej w Poznaniu). Prowadził klasy mistrzowskie na całym świecie, w tym w South Africa University of Pretoria, Genewa Conservatory of Music, Lwowskim Konserwatorium, Konserwatoriach w Seulu i Busan w Korei Południowej, akademiach muzycznych w Tilburgu (Holandia), w Rzymie i Sanremo.

Marek Drewnowski otrzymał Medal I.J. Paderewskiego na XV Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku (1981), nagrodę „Paszport Chopina” (2010) przyznawaną przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego wybitnym artystom, którzy przyczynili się do promocji dziedzictwa Chopina, został odznaczony przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego Srebrnym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis" (2016). W 2020 otrzymał nagrodę Złota Sowa przyznaną przez przedstawicieli światowej Polonii za dokonania twórcze.

aktualizacja: 2001, 2009 (mk), 2021 (wa)

twórczość

Marek Drewnowski jest pianistą znanym i cenionym w kraju i za granicą. Nie ogranicza się jednak do standardowego repertuaru pianistycznego. Kiedy przed blisko trzydziestoma laty brał na warsztat sonaty Domenica Scarlattiego, nie przypuszczał zapewne, że te niepozorne i niezbyt często grane utwory okażą się tak dla niego szczęśliwe. Z 550 sonat, jakie pozostawił Scarlatti, pianiści wybierają sobie zwykle ze dwie, trzy i grywają je na bis. Marek Drewnowski postanowił przygotować z nich cały recital i kiedy swój zamiar zrealizował, nagrał w 1975 roku dwanaście sonat Scarlattiego na płytę. Dzisiaj sonaty te gra się w większych ilościach, i to zarówno na fortepianie, jak i na klawesynie. W tamtym czasie było to jednak przedsięwzięcie dość niezwykłe. Nagranie Marka Drewnowskiego okazało się przy tym znakomite i płyta ogromnie się podobała. Sonaty Scarlattiego w jego wykonaniu trafiły na radiowe anteny i traf chciał, że usłyszał je przypadkiem w jakiejś audycji w Nowym Jorku sam Leonard Bernstein. Nie znał Drewnowskiego i nic o nim nie wiedział, ale tak się jego nagraniem zachwycił, że mimo wszelkich trudności odnalazł go i zaprosił na festiwal w Tanglewood w Stanach Zjednoczonych. Tam w 1984 roku Drewnowski wykonał z Boston Symphony Orchestra I Koncert fortepianowy d-moll Johannesa Brahmsa, dyrygował - oczywiście - Leonard Bernstein. Tak zaczęła się międzynarodowa kariera Marka Drewnowskiego. Z Leonardem Bernsteinem wystąpił jeszcze raz, na uroczystym koncercie w Warszawie dnia 1 września 1989 roku, z okazji pięćdziesiątej rocznicy wybuchu II wojny światowej. A sonaty Domenica Scarlattiego nagrał ponownie w roku 1987, w nieco zmienionym zestawie. Ukazały się na płycie firmy Tonpress w 1991 roku. I też zrobiły furorę.
Sonaty Scarlattiego były odkryciem Marka Drewnowskiego, ale odkryciem nie jedynym. W 1995 Drewnowski wydał w założonej przez siebie Fundacji im. Józefa Hofmanna płytę z koncertami Chopina, w których fortepianowi zamiast orkiestry towarzyszy pięć instrumentów smyczkowych. Skąd wziął się pomysł wykonywania koncertów Chopina w kameralnym składzie? Marek Drewnowski mówi, że zaczął o tym myśleć po przeczytaniu biografii Ferdynanda Hoesicka Chopin, życie i twórczość. “Pisze on, że Chopin wykonywał swoje koncerty najpierw z kwintetem lub kwartetem smyczkowym, w zależności od tego, jakich miał pod ręką kolegów muzyków w Warszawie. Elsner usłyszał je po raz pierwszy w takiej właśnie kameralnej wersji. Zainteresowały mnie te informacje i postanowiłem wykonać koncerty Chopina z towarzyszeniem pojedynczych smyczków. Najpierw próbowałem namówić kogoś do sporządzenia takiej wersji partytury. Nie udało mi się, ale w Towarzystwie im. Fryderyka Chopina w Warszawie znalazłem wydaną w siedemdziesiątych latach XIX wieku przez niejakiego Richarda Hoffmanna wersję na fortepian i kwintet smyczkowy. Z tej partytury wykonałem po raz pierwszy Koncert e-moll wraz z kolegami z warszawskiej Akademii Muzycznej podczas II Festiwalu im. Józefa Hofmanna w 1992 roku. W tej chwili gram już w innej transkrypcji. (...) Chopin wydał w 1833 roku w Lipsku oba koncerty w trzech wersjach: na fortepian i orkiestrę, na fortepian i kwintet ad libitum oraz na fortepian z akompaniamentem drugiego fortepianu. Dotarłem do partytury Koncertu e-moll z kwintetem i według niej właśnie gramy na płycie. Nie udało mi się znaleźć oryginału kwintetowej wersji Koncertu f-moll, więc napisałem ją sam. Właśnie wydaję partyturę.” (“Studio” 1995 nr 6)

dyskografia

literatura wybrana