Bogdan Dowlasz,
akordeonista, kompozytor i pedagog; ur. 8 stycznia 1949, Łódź. W roku 1974 ukończył Hochschule für Musik Franz Liszt Weimar (Niemcy), gdzie studiował grę na akordeonie (w klasie Irmgard Sloty-Krieg) oraz teorię muzyki i kompozycję (u Heinricha Beckera i Herberta Kirmßego. W roku 1996 uzyskał tytuł profesora, a w 1999 został mianowany profesorem zwyczajnym.
Związany z Akademią Muzyczna w Łodzi (w latach 1993–1999 sprawował funkcję rektora, w latach 2007–2014 był kierownikiem Katedry Akordeonistyki i Interpretacji Muzyki Współczesnej, a od 2008 do 2013 kierownikiem Studiów Doktoranckich) oraz Uniwersytetem Łódzkim (od 1999 do 2003 jako kierownik Katedry Edukacji Artystycznej na Wydziale Nauk o Wychowaniu). Prowadził zajęcia oraz wykłady na mistrzowskich kursach interpretacji zarówno w Polsce, jak i za granicą (Austria, Holandia, Litwa, Luksemburg, Niemcy, Słowacja, Czechy). Uczestniczył w licznych sesjach naukowych i sympozjach, wygłaszając referaty z zakresu problematyki gry na akordeonie, muzyki akordeonowej oraz historii akordeonistyki.
Wielu studentów jego klasy to laureaci konkursów krajowych i międzynarodowych. On sam często był jurorem konkursów w Polsce, Austrii, Holandii, Niemczech, Chorwacji, na Węgrzech, we Włoszech oraz na Litwie i Słowacji. Był promotorem lub recenzentem w przewodach kwalifikacyjnych I i II stopnia, doktorskich, habilitacyjnych, a także w postępowaniach o nadanie tytułu naukowego profesora sztuk muzycznych w Polsce i Austrii. Jest autorem recenzji i ekspertyz z zakresu dydaktyki, wykonawstwa i twórczości kompozytorskiej, a także programów nauczania dla szkół muzycznych wszystkich stopni.
Brał udział w licznych festiwalach, dokonując prawykonań utworów współczesnych kompozytorów polskich i zagranicznych. Był organizatorem i kierownikiem licznych zespołów: Łódzkiego Kwintetu Akordeonowego (działającego w latach 1974–1983), Łódzkiej Orkiestry Akordeonowej (1984–1986) oraz Tria Łódzkiego (1987–2002) w składzie: Antoni Wierzbiński – flet, Jerzy Nalepka – gitara, Bogdan Dowlasz – akordeon. Jako solista i kameralista występował w kraju i za granicą – ogółem na około 1000 koncertach.
W jego dorobku kompozytorskim znajdują się utwory solowe i kameralne oraz muzyka teatralna. Jest laureatem nagród w konkursach kompozytorskich w Polsce (Czechowice-Dziedzice, Łódź, Toruń), oraz w Austrii i we Włoszech. Jego utwory opublikowały wydawnictwa polskie i zagraniczne, w tym włoskie (Ricordi), niemieckie (Matthias Hohner, Karthause-Schmülling, Schott) oraz austriackie (ABC Edition). Znaczącą pozycję zajmuje literatura na akordeon, w tym pedagogiczna. Wiele spośród jego kompozycji weszło do obowiązkowego repertuaru krajowych i międzynarodowych konkursów akordeonowych.
Pełnił funkcję wiceprezesa Zarządu Głównego Stowarzyszenia Akordeonistów Polskich (do stycznia 2018), był członkiem zarządu Förderverein für internationale Akkordeonwettbewerbe Klingenthal (Niemcy), członkiem Rady Oddziału Łódzkiego PAN, ekspertem MEN.
Za swą działalność został odznaczony Medalem Złotym za Długoletnią Służbę, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz Złotą Honorową Odznaką Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków.
akutalizacja: kwiecień 2020 (iz)
kompozycje
