wykonawcy (S)

śpiewaczka (sopran) z domu Bystrzycka; ur. 16 stycznia 1921, Lublin; zm. 15 września 1994, Warszawa. Początkowo uczyła się śpiewu prywatnie u prof. Tadeusza Markowskiego. W latach 1945—1951 studiowała w Lubelskim Liceum Operowym (przekształconym później w Państwową Szkołę Muzyczną) pod kierunkiem Marii Borer-Wyleżyńskiej. Po ukończeniu Liceum i otrzymaniu dyplomu z wyróżnieniem artystka rozpoczęła pracę w chórze Polskiego Radia, zorganizowanego przez Jerzego Kołaczkowskiego w Warszawie, a następnie w chórze Filharmonii Narodowej. W tym samym czasie doskonaliła swój warsztat prywatnie pod okiem Ady Sari (w latach 1951–1968). Swoją wiedzą muzyczną i doświadczeniami wokalnymi dzieliła się z nią także Ewa Bandrowska-Turska.

Szymulska współpracowała z chórem Polskiego Radia również jako solistka, nagrywając szereg pieśni kompozytorów polskich i obcych. Jej interpretacje muzyki francuskiej zwróciły uwagę Michała Spisaka. Za jego rekomendacją w 1964 artystka otrzymała stypendium rządu francuskiego. Studiowała w École Normale de Musique de Paris pod kierunkiem prof. Pierre'a Bernaca. Przedmiotem jej studiów podyplomowych w Paryżu była muzyka współczesna. Dodatkowo podczas pobytu w Paryżu uczestniczyła w kursie mistrzowskim dla wokalistów prowadzonym przez Noemi Perugia. W tym samym okresie Szymulska nagrała dla Francuskiego Radia i Telewizji ORTF dzieła kompozytorów polskich i francuskich.

Halina Szymulska poświęciła się muzyce poważnej. Jej głos określany był jako lirico spinto soprano. Repertuar artystki, bogaty i zróżnicowany, obejmował około 1000 utworów, wykonywanych w oryginalnych językach, w tym muzykę współczesną. Szymulska niejednokrotnie prawykonywała dzieła polskich twórców XX w., propagowała twórczość Lutosławskiego, Bairda, Tansmana, Lefelda, Spisaka, Serockiego i innych.

W 1965 pod okiem prof. Pierre’a Bernaca przygotowała nowy program, składający się z pieśni Friemanna, Laksa, Lutosławskiego, Debussy'ego, Fauré, Duparca, który z rekomendacji Bernaca również nagrała dla francuskiego radia. Podczas drugiej wizyty w Paryżu Szymulska zaprzyjaźniła się z kilkoma polskimi kompozytorami, m.in. z Michałem Spisakiem, Szymonem Laksem i Aleksandrem Tansmanem. Utwory tych kompozytorów śpiewaczka nagrała także dla Polskiego Radia. Lefeld, Spisak, Tansman, Laks i Friemann skomponowali niektóre swoje pieśni specjalnie dla Szymulskiej i jej zadedykowali.

Odbyła również tournée po Szwajcarii, Belgii, Rumunii, Czechosłowacji i Republice Federalnej Niemiec.

Halinie Szymulskiej towarzyszyli przy fortepianie tak znakomici pianiści, jak Tatiana Woytaszewska (nazywana legendarną akompaniatorką), Jadwiga Szamotulska oraz Jerzy Lefeld.

Teksty wspomnieniowe o polskich kompozytorach XX w. autorstwa Szymulskiej zostały wydane w książce zawierającej materiały organizowanego przez Sekcję Muzykologów ZKP sympozjum, które poświęcono polskim twórcom emigracyjnym (Muzyka źle obecna, t. 1–2, Warszawa 1989). Halinie Szymulskiej poświęcono audycję Znasz li ten głos w Programie I Polskiego Radia w 1976 (autor – Stanisław Żelechowski). Po ciężkiej chorobie zaprzestała działalności koncertowej i skupiła się na realizacji nagrań archiwalnych i płytowych. Reprezentowana była przez Polską Agencję Artystyczną „Pagart”.

Mieszkała w Warszawie przy Rynku Nowego Miasta 27.

Wiktoria Antonczyk, Wiesław Szymulski (2022)

twórczość

Wybrane rekomendacje i opinie

„Doskonała interpretatorka muzyki francuskiej” (Pierre Bernac) „Ma piękny głos i jest najinteligentniejszą i najbardziej utalentowaną odtwórczynią wszystkich rodzajów muzyki, od utworów klasycznych, po współczesne. Śpiewa pieśni w językach oryginalnych, ma liryczny sopran o wielkiej skali”.

Ada Sari

„Pozwalam sobie gorąco polecić p. Szymulską, śpiewaczkę o wielkiej wartości – soprano lirico spinto – która pracuje nad bardzo różnorodnym i wielkim repertuarem, od klasyków po awangardę. Śpiewa zawsze w językach oryginalnych, nawiasem mówiąc, jedenastu”.

Michał Spisak

„Tylko Marian Anderson mogła śpiewać pieśni tak, jak Ty”. „Halina Szymulska pięknie śpiewała moje pieśni; jest naprawdę świetną artystką”.

Aleksander Tansman

„Ogromna różnorodność stylów, prezentowanych w jej wykonaniach, była wspaniała. Każda z pieśni miała swój własny kształt i charakteryzowała się innym nastrojem i emocjami. Jej zdolności wokalne są naprawdę świetne”.

Witold Friemann

„Nasze nagrania są naprawdę świetne, gratuluję! Wszyscy tutaj jesteśmy zafascynowani Twoim głosem i wymową”.

Szymon Laks

„Halina Szymulska ma piękny głos o idealnie gładkim brzmieniu. W swojej pełnej kultury i powściągliwości interpretacji zaakcentowała szlachetny liryzm i żartobliwy humor pieśni Moniuszki”.

(Fragment recenzji w „Ruchu Muzycznym” na temat nagrań Haliny Szymulskiej)