Miłosz Magin,
pianista i kompozytor; ur. 6 lipca 1929, Łódź; zm. 4 marca 1999, Bora Bora (Polinezja Francuska). Krótko studiował w Łodzi, następnie w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie: grę na fortepianie w klasie Margerity Trombini-Kazuro (dyplom w 1953) oraz kompozycję pod kierunkiem Jana Adama Maklakiewicza i Kazimierza Sikorskiego (dyplom w 1957).
W 1955 otrzymał wyróżnienie na V Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W 1957 został laureatem konkursów: im. Marguerite Long i Jacques Thibaud w Paryżu (VI nagroda) oraz im. José Vianna da Motta w Lizbonie (III nagroda). Od 1957 do 1959 mieszkał w Londynie, zaś w 1960 osiedlił się w Paryżu, gdzie w latach 1963-73 prowadził klasę fortepianu w Konserwatorium im. Sergiusza Rachmaninowa, a w latach 1975-80 na Międzynarodowym Uniwersytecie Muzycznym.
Koncertował w wielu krajach świata, w tym wielokrotnie w Polsce. Nagrał komplet dzieł Fryderyka Chopina dla firmy Decca, zaś w 1992 płytę CD m.in. ze swoim Koncertem nr 3 na fortepian, orkiestrę smyczkową i perkusję z towarzyszeniem Orkiestry Filharmonii Łódzkiej od dyrekcją Wojciecha Czepiela (Polskie Nagrania).Prowadził pianistyczne kursy mistrzowskie w Akademii Muzycznej w Łodzi, a w 1992 i 1997 zasiadł w jury Międzynarodowego Konkursu im. Karola Szymanowskiego w Łodzi.
W 1985 Miłosz Magin powołał do życia w Paryżu Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny swego imienia, który odbywa się co 2 lata i zawiera w programie jako pozycje obowiązkowe dzieła kompozytorów francuskich i polskich, m.in. Fryderyka Chopina, Karola Szymanowskiego, Ignacego Jana Paderewskiego, Juliusza Zarębskiego oraz patrona konkursu.
kompozycje
literatura wybrana
