kalendarium wydarzeń

W Wiedniu w Nowy Rok tańczy się walca, a w Tychach – co dobrze świadczy o temperamencie mieszkańców miasta – tango. Światowej sławy skrzypek Krzysztof Jakowicz z towarzyszeniem formacji Tango Attack (Grzegorz Bożewicz – bandoneon, Piotr Malicki – gitara, Hadrian Filip Tabęcki – fortepian, aranżacje) oraz oczywiście AUKSO Orkiestry Kameralnej Miasta Tychy pod dyrekcją Marka Mosia, przypomni wspaniały zestaw polskich tang, które może pokryły się już szlachetną patyną, ale których kurz się nie ima.

Podczas koncertu świątecznego artyści wykonają m.in. Całuję twoją dłoń, Madame Ralpha Erwina, Umówiłem się z nią na dziewiątą Henryka Warsa, W małym kinie Władysława Szpilmana, Złociste chryzantemy Zbigniewa Maciejowskiego i To ostatnia niedziela Jerzego Petersburskiego. Jak się bawić – to z klasą. I jak witać Nowy Rok, to najlepiej ze świadomością tego, co już było.

ZOBACZ: wydarzenie na FB.

Cykl „Sinfonia Varsovia Kameralnie” startuje 3 stycznia o godz. 19:00 w siedzibie Orkiestry przy ulicy Grochowskiej 272. Podczas siedmiu koncertów wystąpią muzycy Sinfonii Varsovii w dobrze znanych składach kameralnych, jak również w ramach zespołów stworzonych specjalnie na tę okazję. Tematem przewodnim cyklu będzie muzyka polska skomponowana po 1918 roku. W każdą pierwszą środę miesiąca od stycznia do kwietnia i od października do grudnia zaprezentuje się inny zespół, utworzony z muzyków orkiestry Sinfonia Varsovia. Usłyszymy zespoły smyczkowe od trio, przez kwartet aż do kwintetu, a także trio stroikowe, trio fortepianowe, kwintet dęty oraz ensemble składem i repertuarem nawiązujący do słynnej grupy Nonstrom (klarnet, puzon, wiolonczela, fortepian).

Kwintet smyczkowy Sinfonia Varsovia, tworzony przez koncertmistrzów i liderów orkiestry, wystąpi na koncercie inaugurującym cykl. W ich wykonaniu usłyszymy Quintetto per archi Krzysztofa Pendereckiego, a także The Elements Jana Stokłosy i Umbrae Andrzeja Kwiecińskiego. Podczas kolejnych koncertów zabrzmią dzieła ikon polskiej muzyki XX wieku, takich jak Aleksander Tansman, Andrzej Panufnik czy Wojciech Kilar. Organizatorzy poświęcą również sporo uwagi odkrywaniu zapomnianych twórców, jak choćby Szymon Laks czy też Mieczysław Wajnberg, którego twórczość przeżywa w ostatnich latach prawdziwy renesans.

Koncerty poprowadzą muzykolodzy i dziennikarze, znani m.in. z Radiowej Dwójki, jak Agata Kwiecińska czy Mariusz Gradowski. – „Rozpoczynając cykl Sinfonia Varsovia Kameralnie jesteśmy coraz bliżej stworzenia pełnego sezonu artystycznego. W nadchodzącym roku chcemy dać warszawiakom namiastkę tego, czym będzie Sinfonia Varsovia gdy ukończymy budowę naszej nowej sali koncertowej", – mówi Janusz Marynowski, dyrektor Orkiestry.

Wstęp na wszystkie koncerty jest bezpłatny.

Patronat medialny nad cyklem koncertów objęło Polskie Centrum Informacji Muzycznej POLMIC.

POBIERZ: program cyklu koncertów.

Dodatkowe informacje – na stronie: http://www.sinfoniavarsovia.org/pl/ 

Romantyczna muzyka norweska, przebój muzyki filmowej Wojciecha Kilara, a nade wszystko brzmienie wirtuozowskiej trąbki obdarzonego nieziemskimi zdolnościami artysty Ole Edvarda Antonsena. Właściwie układ przypominający nieco koncert w typie greatest hits, jakich w karnawale nie brakuje. Nie ma tu wielkiego poematu symfonicznego ani monumentalnej symfonii – zamiast tego krótkie i efektowne utwory ukazujące kwintesencję mroźnej i nieco melancholijnej północy, pod powierzchnią której drzemie temperament prawdziwego demona muzycznego popisu.

Właściwie – poza Kilarem – nazwiska pozostałych kompozytorów nieczęsto pojawiają się w programach koncertowych. Z muzyki norweskiej znamy Edwarda Griega, z kręgu fińskiego zaś Jana Sibeliusa. Lukę w wiedzy o kulturze muzycznej naszych północnych sąsiadów pomaga nam wypełnić dyrektor muzyczny Filharmonii Rune Bergmann, który jest kulturowym pomostem pomiędzy Polską a Norwegią. Dzięki niemu szczecińska publiczność pozna muzykę m. in. Geirra Tveitta (1908–1981) i Johanna Svendsena (1840–1911).

Antidotum na norweski sentymentalizm będzie polonez Wojciecha Kilara, który stanowi nieodłączną część filmu Pan Tadeusz Andrzeja Wajdy. Podobno kompozytor przesłał tę muzykę reżyserowi z prośbą, aby ten uważnie jej posłuchał, ponieważ może być wskazówką „jak zrobić film”. To się nazywa sprawcza rola muzyki w filmie…

W roli solisty wystąpi norweski trębacz Ole Edvard Antonsen. Finał karnawałowego przekładańca należeć będzie do brawurowej trąbki Antonsena. Koncert prezydencki zakończy materiał z albumu trębacza Landscapes.

Koncert odbędzie się pod patronatem Polskiego Wydawnictwa Muzycznego w ramach przedsięwzięcia TUTTI.pl promującego wykonawstwo muzyki polskiej.

Więcej – na stronie: http://filharmonia.szczecin.pl

Z inicjatywą organizacji koncertów wyszedł Chór Żydowski CLIL wraz z dyrygentem Wojciechem Pławnerem i zaprosił do współpracy trzy inne chóry z Łodzi i z Warszawy: Ewangelicki Chór Concordia, Chór Centrum Myśli Jana Pawła II i Chór Parafii pw. Ofiarowania Pańskiego Cantate Domino. Podczas koncertów zespoły zaprezentują pieśni chanukowe oraz kolędy, jako że w obu tradycjach – żydowskiej i chrześcijańskiej – święta Chanuki oraz Bożego Narodzenia, obchodzone są w tym samym czasie.

Koncerty zwieńczy Chanukolęda – utwór napisany specjalnie na tę okazję przez kompozytorkę Zuzannę Koziej, łączący motywy tradycyjnych żydowskich pieśni chanukowych oraz polskich kolęd. Motywy przeplatają się, pokazując, jak wiele wspólnego mają ze sobą obie te tradycje i jak dobrze mogą ze sobą współegzystować.

Kompozytorka Zuzanna Koziej studiuje na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w klasie prof. Stanisława Moryto i dr. Miłosza Bembinowa oraz w Conservatorio Statale Giuseppe Verdi w Turynie (Włochy) w klasie prof. Giuseppe Elosa. Jest laureatką wielu nagród w konkursach kompozytorskich, także o zasięgu międzynarodowym. W 2015 roku jej utwór zabrzmiał jako Dzieło Finałowe XII Międzynarodowego Festiwalu Chórów Uniwersyteckich „Universitas Cantat”, odnotowując od tamtej pory wiele wykonań na całym świecie. Obecnie jest kompozytorem-rezydentem w Poznańskim Chórze Kameralnym pod dyrekcją Bartosza Michałowskiego.

ZOBACZ: wydarzenie na FB.

Więcej

W koncercie weźmie udział Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Częstochowskiej pod dyrekcją Adama Klocka. W roli solistki wystąpi Katarzyna Dondalska (sopran koloraturowy), która należy do grona wybitnych wirtuozów sopranowej techniki koloraturowej we współczesnej wokalistyce, przez Barbarę Bonney nazwana „ósmym cudem świata”. Katarzyna Dondalska, urodzona w Bydgoszczy, rozpoczęła studia wokalne w Akademii Muzycznej w Gdańsku pod kierunkiem Haliny Mickiewiczówny. Od pierwszych lekcji wiadomym było, że w klasie mistrzyni koloratury pojawił się talent o niepospolitych możliwościach. Po roku nauki w gdańskiej uczelni Katarzyna Dondalska kontynuowała swoje wykształcenie w Niemczech w Wyższej Szkole Muzycznej w Würzburgu. Przy wsparciu i mentorstwie swoich profesorów – Grigorija Żyslina (skrzypce) i Jutty Bucelis-Dehn (śpiew) – ukończyła studia uzyskując dyplom, i to w obu specjalnościach, z wyróżnieniem. Artystka kształtowała i doskonaliła bez przerwy swoją niezwykłą sceniczną osobowość na podjętych następnie studiach podyplomowych klasy mistrzowskiej, które ukończyła w 2002. Katarzyna Dondalska jest finalistką i laureatką międzynarodowych konkursów wokalnych (Cardiff Singer of the World Festival, Międzynarodowy Konkurs im. Francisco Viñasa w Barcelonie, Konkurs Śpiewu Koloraturowego „Sylvia Geszty”, Międzynarodowy Konkurs Muzyczny Telewizji ARD, Międzynarodowy Konkurs Śpiewaczy w s’Hertogenbosch). W latach 1998–2000 występowała na scenie Stadttheater Heidelberg. W roku 2011 otrzymała tytuł doktora sztuk muzycznych w dziedzinie wokalistyka w Akademii Muzycznej w Gdańsku.

Artystka wraz z Orkiestrą Filharmonii zaprezentuje najpiękniejsze walce wiedeńskie, angielskie i francuskie, a także Walc Wojciecha Kilara z filmu Ziemia obiecana i Pieśń Heleny Krzesimira Dębskiego. Przy dźwiękach Libiamo wzniesiemy toast lampką szampana za pomyślny Nowy Rok.

Informacja o biletach – na stronie: https://www.filharmonia.com.pl

W muzyce sekcja perkusji w znamienitej większości jest elementem rytmicznym i melodycznym. Niezwykle rzadko instrumenty te występują w solowej roli. Koncert „Wielkie uderzenie” zaprezentuje nam perkusję jako solową grupę, która bez problemu może funkcjonować na scenie indywidualnie. Szeroki repertuar oraz różnorodność instrumentalna pokażą nam jak wiele kolorów i barw można znaleźć w tej sekcji. W programie znajdą się m. in. Suita na lutnię Johanna Sebastiana Bacha w transkrypcji na marimbę. Te pięknie brzmiące instrumenty zabrzmią również w duecie w muzyce Astora Piazzoli oraz Steve'a Reich'a. Prócz tego zostaną zaprezentowane utwory polskich autorów: Good Vibes Jakuba Kotowicza i Groovitation Krystiana Skubały.

Na scenie znajdą się znane wszystkim kotły oraz zestaw multiperkusyjny, którego skład instrumentów może przyprawić o zawrót głowy. Artyści są studentami prof. Jacka Woty z Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu.

Szczegółowy program – na stronie: http://filharmonia.jgora.pl

Paszporty „Polityki” to nagrody kulturalne przyznawane przez tygodnik „Polityka" od 25 lat. Otrzymują je polscy młodzi artyści, którzy przyczyniają się do przekraczania granic w sztuce. Wyróżnienie to jest przyznawane debiutantom i twórcom, dla których ostatnie 12 miesięcy były okresem przełomowym lub wyjątkowo intensywnym w pracy twórczej. W pierwszym etapie eliminacji niezależni krytycy z różnych redakcji i instytucji kultury zgłaszają najciekawsze osobowości minionego roku w 7 kategoriach: film, teatr, literatura, sztuki wizualne, muzyka poważna, muzyka popularna i kultura cyfrowa. Nazwiska tych młodych artystów i twórców nominowanych do Paszportów „Polityki” 2017 można znaleźć na stronie: www.polityka.pl/paszportypolityki 

Wśród nominowanych w kategorii „Muzyka poważna": Joanna Freszel, Artur Zagajewski i Piotr Sałajczyk.

Laureatów wyłoni kapituła składająca się z dziennikarzy tygodnika „Polityka”, a poznamy ich podczas uroczystej gali, która będzie transmitowana również w telewizji TVN. Wezmą w niej udział ludzie kultury, mediów, biznesu i laureaci lat poprzednich.

Dodatkowe informacje – na stronie Teatru Wielkiego - Opery Narodowej.

Późnym latem 1808 roku, podczas pobytu u hrabiny Marii von Erdödy, ukończył Beethoven Tria op. 70, uznane za jedne z jego najważniejszych dzieł na klasyczny skład fortepianu, skrzypiec i wiolonczeli. Kompozytorski rozmach podyktował Beethovenowi utwory formalnie rozbudowane i brzmieniowo bogate. W Triu D-dur op. 70 nr 1 znaleźć można, energiczne tutti i liryczne westchnienia, pełne rozmachu figuracje i frapujące pizzicata. Jednak najniezwyklejsza kolorystycznie jest część druga – Largo assai edespressivo. To jej brzmieniowa aura spowodowała, że Trio zaczęto nazywać „Duch”. Tajemniczości jej nie brakuje, nie dziwią więc nawet skojarzenia z Makbetem. Mniej więcej w tym czasie Beethoven snuł plany opery opartej na krwawej tragedii Szekspira. Jej szkice również utrzymane były – jak Largo – w posępnym d-moll.

Główna tonacja Tria c-moll op. 5 Maxa Brucha do pogodnych również nie należy. Jednak ten młodzieńczy utwór zdecydowanie bardziej spogląda w stronę melodyjności spod znaku Mendelssohna. Bruch za kameralistyką nie przepadał. W liście do wydawcy pokusił się nawet o stwierdzenie: „wolę skomponować trzy całe oratoria […] niż trzy kwartety smyczkowe”. Być może podpisałby się pod tym wyznaniem i Andrzej Koszewski, jeden z najwybitniejszych twórców muzyki chóralnej w XX wieku, często bardzo eksperymentalnej. Ale jedno Trio fortepianowe, skomponowane w wieku 28 lat po sobie pozostawił.

„Trio fortepianowe Panufnika tętni szerokim rozmachem, nurtem żywiołowego temperamentu” – pisał po premierze w 1936 roku Jan Maklakiewicz. Świetny utwór, otwierający twórczość Panufnika powstawał… dwukrotnie. Oryginał spłonął w Powstaniu Warszawskim, więc kompozytor swoje opus 1 zdecydował się zrekonstruować z pamięci. Dziś to jedyny ślad jego przedwojennego dorobku – duch...

Marcin Majchrowski

Więcej – na stronie Filharmonii Narodowej.

Koło Młodych Związku Kompozytorów Polskich wraz z Instytutem Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego rzuciło wyzwanie młodym twórcom, w wyniku czego powstało siedem niezwykle różnorodnych dzieł. Każdy z utworów jest kilkuminutową impresją zainspirowaną tradycją i jednocześnie poza nią wykraczającą. Wsłuchamy się w brzmienie głosu białego, piszczałek bezotworowych czy gamelanu, a to wszystko w połączeniu z elektroniką.

Podczas koncertu odbędą się prawykonania takich utworów polskich kompozytorów, jak Oj, chmielu (2017) Mieczysława Baumgarta, Ła (2017) Piotra Bednarczyka, Dasein (2017) Moniki Kozakiewicz, Play by Play (2017) Rafała Ryterskiego, Chciałbym zakręcić ci w głowie wiwatem (2017) Jerzego Fryderyka Wojciechowskiego, Babuleńko ma! (2017) Pauliny Zujewskiej, a także Bell Weaving (2017) amerykańskiej kompozytorki Julii Seeholzer.

Wstęp na wydarzenie jest wolny.

Dodatkowe informacje – na stronie: http://austria.org.pl

Wrażliwość, wirtuozeria, wszechstronność – to określenia najlepiej pasujące do bohaterów kolejnego koncertu symfonicznego. Udział w przedsięwzięciu weźmie dwóch niezwykłych muzyków, których talent i osobowość potrafią zjednać sobie przychylność każdego melomana. Orkiestrę Symfoniczną PFB poprowadzi Maestro Vag Papian – profesor Samuel Rubin Academy of Music w Tel Awiwie oraz gościnny dyrygent Narodowej Opery Armenii. W roli solisty wystąpi niebywale utalentowany akordeonista Maciej Frąckiewicz, zdobywca Paszportu Polityki w 2013 roku.

W wykonaniu artystów usłyszymy Francesca da Rimini Piotra Czajkowskiego, II Symfonię Roberta Schumanna. Kulminacją wydarzenia będzie prapremiera Koncertu akordeonowego Krzysztofa Pendereckiego (wersja Concerto Doppio). Utwór, który prawykona w Filharmonii Bałtyckiej Maciej Frąckiewicz, nie jest zupełnie nową kompozycją. Concerto doppio Krzysztofa Pendereckiego zostało napisane na skrzypce i altówkę z towarzyszeniem orkiestry symfonicznej w 2012 z okazji dwusetlecia wiedeńskiej Musikverein i na zamówienie tej instytucji. W 2017 roku kompozytor opracował wersję na akordeon.

Informacje o biletach – na stronie Filharmonii.

W programie wydarzenia – historia opowiedziana dźwiękami, bez słów: Bajka, opowieść zimowa Stanisława Moniuszki, Fantazja góralska Zygmunta Noskowskiego oraz muzyka do narodowego baletu Harnasie Karola Szymanowskiego. Bajka od 1848 roku stała się jednym z najczęściej wykonywanych utworów Moniuszki, któremu nieobcy był duch muzyki góralskiej (tańce góralskie w Halce). Góralska nuta inspirowała również jego następcę Zygmunta Noskowskiego, który także postanowił opowiedzieć o górach za pomocą dźwięków w Fantazji góralskiej. Wprawdzie ów trochę niesłusznie zapomniany kompozytor częstym bywalcem pod Giewontem nie był, lecz góralski folklor w swoich utworach wykorzystał i to nieraz (np. muzyka do komedii W Tatrach).

Muzyka do baletu Harnasie Karola Szymanowskiego nie ma rodowodu programowego. Jednak wykonana koncertowo spełnia tę rolę, tj. sprawia, że kojarzymy muzykę z najbardziej legendarnymi mieszkańcami gór – rozbójnikami i łupicielami, słowem harnasiami. Muzyka urzeka tu góralskim kolorytem, werwą, a szerokie frazy tętnią harnasiowym temperamentem. Dla podkreślenia realizmu folkloru podhalańskiego Szymanowski zastosował tu liczne cytaty. Z gęstwiny orkiestrowego brzmienia wyrasta w niektórych numerach prawdziwa góralska kapela, co można uznać za pierwsze w historii spotkanie góralszczyzny z uczoną muzyką symfoniczną.

Utwory zaprezentuje Orkiestra Symfoniczna Filharmonii w Szczecinie, Chór Teatru Wielkiego w Poznaniu oraz Kapela Sebastiana Karpiela Bułecki pod dyrekcją Adama Klocka.

Dodatkowe informacje – na stronie Filharmonii.

Okres po I wojnie światowej należał do najbardziej „eksperymentalnych” i różnorodnych w całych dziejach muzyki. Jedną z wielu znaczących nowości, którymi entuzjazmował się ówcześnie muzyczny świat, okazał się jazz. Szybko też doszło do mariażu jazzu z muzyką klasyczną (m.in. Milhaud, Strawiński). Jednym z twórców takiego pogranicza był George Gershwin. Młody muzyk szybko zwrócił uwagę całej Ameryki, także lidera znanego big-bandu, Paula Whitemana, który zaproponował Gershwinowi skomponowanie „jazzowego koncertu fortepianowego”. Ów przystał na propozycję i stworzył Błękitną rapsodię. Premiera miała miejsce 12 lutego 1924 w Nowym Jorku. Przy fortepianie zasiadł sam Gershwin. Sukces wśród publiczności okazał się olśniewający, dając początek innym szeroko zakrojonym symfonicznym kompozycjom Gershwina. Owocem tryumfalnego tournée po Europie, a także kontaktów z wybitnymi francuskimi muzykami, jak Maurice Ravel i Nadia Boulanger, jest poemat symfoniczny Amerykanin w Paryżu (1928), który popularnością dorównuje Błękitnej rapsodii.

Tytuł kompozycji Leszka Możdżera 7 miniatur na fortepian improwizujący i smyczki zapowiada utwory o otwartej formie, kształtowane live podczas koncertu (każda z miniatur może trwać od 5 do nawet 25 minut!), pianista i smyczkowy zespół wzajemnie się inspirują, wchodzą w interakcje koordynowane przez solistę. Utwór wyróżnia brzmieniowa eufonia, nostalgiczne i żartobliwe spojrzenie wstecz ku „złotym latom jazzu”, które dla autora jest pewną odskocznią od głównego nurtu jego – często awangardowej, wciąż śmiało poszukującej nowych form i brzmień – twórczości w ramach mainstreamu jazzowej sceny muzycznej. Połączenie talentu, wirtuozerii i kreatywności Możdżera, którego niezwykła osobowość stanowi jeden z najciekawszych fenomenów współczesnego jazzu, z młodzieńczą pasją muzyków Polskiej Orkiestry Sinfonia Iuventus zapowiada koncert niezwykły. Poprowadzi go dyrektor artystyczny zespołu, Mirosław Jacek Błaszczyk.

Patronat medialny nad koncertem objęło Polskie Centrum Informacji Muzycznej POLMIC.

Szczegółowe informacje – na stronie: http://sinfoniaiuventus.pl

Monoperkusja to projekt muzyczno-wizualny ukazujący możliwości wykonawcze pojedynczych instrumentów perkusyjnych. Jego inicjatorem jest Miłosz Pękala – jeden z najwybitniejszych europejskich artystów-perkusistów, który widzi w nim przeciwwagę do tendencji wykorzystywania w utworach wielu instrumentów.

Ideą projektu Monoperkusja jest świadoma eksploracja: ukazanie możliwości wyrazowych instrumentarium perkusyjnego. Do współpracy zostali zaproszeni kompozytorzy estetycznie i mentalnie bliscy Pękali: Cezary Duchnowski, Sławomir Wojciechowski, Rafał Zapała, Felix Kubin i Paweł Mykietyn. Wykorzystany został również utwór, od którego wszystko się zaczęło – Temazcal Javiera Alvareza. Utwory wymienionych twórców zawiera solowy album artysty. Zostaną one zaprezentowane podczas koncertu. Nieodłączną częścią prezentacji będzie projekcja video-art, realizowana przez znanego artystę mediów wizualnych Wiktora Podgórskiego.

Do wstępu upoważniają bezpłatne wejściówki.

Szczegółowe informacje – na stronie: http://nina.gov.pl

W programie zaplanowano wydarzenia z udziałem artystów z Łodzi, Warszawy i Poznania: koncert w ramach cyklu „Klawesyn i muzyka dawna” oraz wykłady. Seminarium odbędzie się w Sali Balowej w Pałacu Akademii Muzycznej w Łodzi (ul. Gdańska 32). Wstęp wolny.

Seminarium rozpocznie się wykładami o godz. 11.00, które zaprezentują trzy prelegentki: dr Aleksandra Gajecka-Antosiewicz (AM Łódź), prof. UMFC dr hab. Alina Ratkowska (UMFC Warszawa) oraz dr Natalia Hyżak (AM Poznań).

O godz. 18.15 odbędzie się koncert współczesnej muzyki klawesynowej, na którym wystąpią goście, pedagodzy i studenci Katedry Klawesynu i Muzyki Dawnej Akademii Muzycznej w Łodzi. Usłyszymy trzy prawykonania: Delaborde na klawesyn i elektronikę (taśmę) Edwarda Sielickiego w wykonaniu Aliny Ratkowskiej, Po trzykroć… na saksofon sopranowy i klawesyn Anny Ignatowicz-Glińskiej w wykonaniu Pawła Gusnara i Aliny Ratkowskiej oraz Odrodzona Lukáša Sommera w wykonaniu PipeFusion Duo. Utwór ten jest kompozycją napisaną specjalnie dla łódzkiego zespołu, w skład którego wchodzą: Julia Mielczarek (saksofon) i Jakub Jastrzębski (klawesyn). Podczas koncertu zabrzmią także inne współczesne kompozycje, m.in. dedykowane Elżbiecie Chojnackiej Kształty żywiołów na klawesyn i taśmę Jerzego Kornowicza w wykonaniu Aleksandry Gajeckiej-Antosiewicz, Fantazja na flet i klawesyn Krzysztofa Grzeszczaka w interpretacji Eweliny Zawiślak i Ewy Rzeteckiej-Niewiadomskiej oraz Marii Ćwiklińskiej – Toccata hommege a Gi Fre 2015 w interpretacji Natalii Hyżak. Koncert zamkną Preludia jesienne Bronisława Kazimierza Przybylskiego w wykonaniu studentek klawesynu.

Opiekę artystyczną nad seminarium objęły: dr Ewa Rzetecka-Niewiadomska i dr Aleksandra Gajecka-Antosiewicz. Koncert uświetni obecność kompozytora Lukáša Sommera.

Więcej informacji na stronie: http://www.amuz.lodz.pl

Nietypowe wykorzystanie gitary elektrycznej, analogowe samplowanie kaset magnetofonowych, interpretacje muzyki średniowiecznej czy wykonanie utworów grupy Kraftwerk przez zespół specjalizujący się w muzyce współczesnej – podczas 8. Dni Muzyki Nowej organizatorzy chcą pokazać inne oblicze znanej dotychczas muzyki lub instrumentów i urządzeń obecnych w popkulturze.

Jednym z ważnych elementów programu będzie spojrzenie na gitarę elektryczną, silnie we współczesnej popkulturze osadzoną w etosie muzyki rockowej (koncerty Susan Alcorn i Marcina Dymitera).

Pochodzący z Hamburga artysta i muzyk Arnd Kai Klosowski od okresu nastoletniego zajmuje się samplingiem i tworzeniem loopów na tzw. kassetteninstrument czyli instrumencie kasetowym, jednej z pierwszych analogowych maszyn samplujących, złożonych z ośmiu walkmanów Sony. Klosowski przywiezie to niezwykłe urządzenie do Gdańska i pokaże jak gra na kasetach.

W przeszłość muzyki sięga trio Bastarda Trio, założone przez klarnecistę Pawła Szamburskiego razem z Michałem Górczyńskim i Tomaszem Pokrzywińskim. Na wydanej jesienią płycie Promitat eterno wzięli na warsztat średniowieczne pieśni i motety Piotra z Grudziądza, jednego z pierwszych kompozytorów tworzących na terenach Polski oraz Europy Środkowej i Wschodniej na przełomie XIV i XV wieku. Bazując na metodzie „viola bastarda”, czyli swobodnych skokach między kolejnymi głosami pieśni, improwizują wokół tych melodii, budując oryginalną interpretację muzyki dawnej.

Flecista i kompozytor Dominik Strycharski sięgnął po kompozycję Melodie Louisa Andriessena. Napisał do niej alter ego Harmonie aby pokazać, że harmonia stała się niemożliwa. Podczas festiwalu zaprezentuje te utwory razem z uznaną pianistką Barbarą Drążkowską, która specjalizuje się w wykonawstwie muzyki współczesnej i zyskała mocną pozycję w europejskim środowisku muzycznym.

Szczegółowy program i informacje o biletach – na stronie: http://klubzak.com.pl

Różnorodność form: trzy recitale wokalne z fortepianem, trzy recitale z towarzyszeniem orkiestry, dwa koncerty z operami w wersjach koncertowych oraz dwie nowe kreacje stworzone specjalnie dla krakowskiej widowni, w sumie 14 wydarzeń – to w skrócie program zbliżającej się edycji Festiwalu Opera Rara.

Program festiwalu obejmuje utwory od końca wieku XVII aż po rok 1986. Festiwal zainauguruje recital wypełniony niezwykłymi ariami Jeana-Philippe’a Rameau i Christopha Willibalda Glucka. 21 stycznia usłyszymy dwa najsłynniejsze świeckie dzieła Marca-Antoine’a Charpentiera: Les arts florissants oraz La descente d’Orphée aux Enfers. W dniach 23, 30, 31 stycznia i 6 lutego odbędzie się cykl recitali wokalnych z fortepianem, w którym udział wezmą Christopher Maltman, Anna Larsson, Roberta Mameli, Juan Sancho i Natalia Kawałek. 4, 7 i 12 lutego czeka nas premiera przygotowana specjalnie na Festiwal Opera Rara. Tym razem będzie to The Man Who Mistook His Wife for a Hat Michaela Nymana. W roli tytułowej wystąpi polski baryton Tomasz Konieczny, a towarzyszyć mu będzie Sinfonietta Cracovia pod batutą Jurka Dybała. Na zakończenie Festiwalu 13 lutego w Teatrze Słowackiego zostanie zaprezentowana pierwsza angielska opera –Wenus i Adonis Johna Blowa.

W rozmaitości form, stylów i epok nie zabraknie polskiego akcentu – 19, 20 i 22 stycznia w Teatrze im. J. Słowackiego zabrzmi III Symfonia Pieśń o nocy Karola Szymanowskiego, którą poprzedzi Erwartung Arnolda Schoenberga. Wybitnym solistom – Evelinie Dobračevej w Erwartung oraz Andrzejowi Lampertowi – w Pieśni o nocy będzie towarzyszyła Orkiestra Festiwalowa Kraków, stworzona specjalnie na te koncerty i łącząca doświadczenie muzyków z całej Polski, oraz chór Capelli Cracoviensis. Koncert odbędzie się pod patronatem Polskiego Wydawnictwa Muzycznego w ramach przedsięwzięcia TUTTI.pl promującego wykonawstwo muzyki polskiej.

Recitale, dzieła sceniczne, opery w wersji koncertowej; produkcje zaczerpnięte wprost ze światowego obiegu koncertowego oraz te tworzone w oparciu o lokalne środowisko – Festiwal Opera Rara jest przedsięwzięciem wychodzącym ku melomanom i niosącym wielką artystyczną wartość.

Program i informacja o biletach – na stronie Festiwalu.

Program „Artysta-rezydent” ma na celu wsparcie promocyjne oraz prezentację młodych polskich wykonawców, którzy dzięki rezydencjom staną się bardziej rozpoznawalni w życiu muzycznym i zyskają szansę na zintensyfikowanie swojej działalności koncertowej. Skrzypaczka Maria Sławek ukończyła z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Krakowie w klasie prof. Wiesława Kwaśnego. Swoje umiejętności doskonaliła także podyplomowo w klasie prof. Dory Schwarzberg oraz podczas licznych kursów z cenionymi artystami. Od 2011 roku jest wykładowcą Akademii Muzycznej w Krakowie, gdzie pracuje na stanowisku asystenta. Tam również w 2015 roku uzyskała stopień doktora sztuk muzycznych.

W programie styczniowych koncertów z udziałem Marii Sławek – utwory Aleksandra Tansmana, Siergieja Prokofiewa i Nikołaja Czeriepnina, kompozytorów, którzy w pierwszej połowie XX wieku skierowali swoje drogi twórcze w stronę Paryża, europejskiego centrum kultury. Tansman – autor prezentowanych dla Krakowskiej publiczności Czterech tańców na orkiestrę symfoniczną - przeniósł się do Francji pod koniec 1919 roku i tam rozpoczął swoją międzynarodową karierę muzyczną. Niedoceniony w Polsce, w 1920 roku w Paryżu recitalem własnych utworów zapoczątkował międzynarodową karierę kompozytorską i pianistyczną. Kilkanaście miesięcy wcześniej Siergiej Prokofiew wyjechał z Rosji, udając się najpierw do Stanów Zjednoczonych, a później do Francji. W Paryżu Prokofiew szybko zdobył renomę wybitnego wirtuoza fortepianu oraz niezwykle oryginalnego kompozytora. Podobnie jak Tansman, podczas pobytu w tym niezwykłym mieście poznał wiele osobistości świata muzycznego, m.in. francuskiego skrzypka Roberta Soetensa – pierwszego wykonawcę partii solowej II Koncertu skrzypcowego g-moll. W tym właśnie utworze w charakterze solistki usłyszymy Marię Sławek. Mieszkając w Paryżu, Prokofiew pracował bardzo intensywnie, komponując m.in. dla Siergieja Diagilewa. Współpracę z twórcą Baletów Rosyjskich nawiązał także osiadły we Francji Nikołaj Czeriepnin. Na zamówienie Diagilewa skomponował Narcyza i Echo w oparciu o Metamorfozy Owidiusza. Kompozycją tą zamknięty zostanie program najbliższych koncertów.

Informacje o biletach – na stronie Filharmonii.

Zespołem objętym rezydencją artystyczną przez Filharmonię Dolnośląską w Jeleniej Górze w sezonie 2017/2018 jest Sepia Ensemble. To zespół specjalizujący się w wykonawstwie muzyki współczesnej. Powstał w 2012 roku z inicjatywy kompozytorów Artura Kroschela i Rafała Zapały, a w jego skład wchodzą absolwenci oraz studenci Akademii Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu, których łączy szczególne zainteresowanie i pasja wykonywania muzyki najnowszej. Na początku koncertu zespół prawykona Sinfonia concertante na skrzypce, obój, puzon, wiolonczelę, fortepian i orkiestrę autorstwa Tomasza Citaka, polskiego kompozytora młodego pokolenia.

W drugiej części koncertu Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Dolnośląskiej pod dyrekcją Aleksandra Grefa wykona III Symfonię op. 52 Jeana Sibeliusa i Koncert fortepianowy G-dur Maurice’a Ravela. W twórczości Jeana Sibeliusa III Symfonia była przełomem. W przeciwieństwie do pierwszych dwóch – romantycznych i patriotycznych dzieł – ta kieruje się niemal w stronę klasycyzmu w stylu Beethovena. Napisana podczas podróży do Wielkiej Brytanii, zwana jest czasem „Angielską” i ma w sobie ślady wpływu muzyki europejskiej. Niewątpliwą inspiracją do powstania Koncertu fortepianowego była dla Ravela podróż do Stanów Zjednoczonych. Autor, zafascynowany klimatem muzyki jazzowej stworzył utwór utrzymany w duchu koncertów Mozarta i Saint-Saënsa i jednocześnie będący w przeciwieństwie do cięższych form klasycznych. W roli solisty wystąpi pianista Paweł Kowalski.

Szczegółowe informacje – na stronie Filharmonii.

W ten uroczysty wieczór publiczność Narodowego Forum Muzyki usłyszy arcydzieła tych wielkich kompozytorów w wykonaniu wyjątkowych artystów. Na jednej estradzie wystąpią NFM Filharmonia Wrocławska i Chór NFM pod dyrekcją Giancarlo Guerrero oraz wschodząca gwiazda polskiej pianistyki – Szymon Nehring.

Praca nad Koncertem fortepianowym a-moll op. 17 zajęła Paderewskiemu łącznie sześć lat. Pierwsza część kompozycji powstała już w 1882 roku jako dzieło młodego, dwudziestodwuletniego twórcy. Do pisania kolejnych fragmentów utworu artysta powracał w późniejszym czasie podczas swojego pobytu w Krakowie, Zakopanem Wiedniu i Paryżu. Ostatecznie Paderewski ukończył dzieło w 1888 roku – nie był jednak pewny jego jakości. W efekcie zdecydował się na zaprezentowanie Koncertu bardziej doświadczonemu twórcy. Wybór padł na starszego od Paderewskiego o ćwierć wieku Camille’a Saint-Saënsa – kompozytora, który słynął z ogromnej wiedzy i znakomitego opanowania trudnej sztuki instrumentacji. Koncert fortepianowy a-moll francuski twórca ocenił jako wyjątkowo udany. Koncert jest dziś jednym z najpopularniejszych dzieł Paderewskiego i należy do najważniejszych polskich utworów fortepianowych w historii. Usłyszymy go w wykonaniu jednego z najbardziej rozpoznawalnych polskich pianistów młodego pokolenia – Szymona Nehringa. Artysta ten zyskał uznanie międzynarodowej publiczności, występując jako jedyny Polak w finale XVI Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. F. Chopina w Warszawie (2015). W 2017 roku wygrał prestiżowy Międzynarodowy Mistrzowski Konkurs Pianistyczny im. Artura Rubinsteina w Tel Awiwie.

Następnym punktem programu będzie wykonanie jednego z najsłynniejszych dzieł w historii – IX Symfonii Beethovena. Rozbrzmiewająca w finale utworu Oda do radości, której treść nawiązuje do idei równości i braterstwa, podsumuje inaugurację wyjątkowego dla Polski jubileuszu. W kontekście historii Polski finał dzieła rozbrzmiewa niczym radość narodu odzyskującego niepodległość po latach niewoli.

Informacja o biletach – na stronie NFM.

Utwór Haiku No. 2 na klarnet i fortepian (2016) nawiązuje do trzyczęściowej struktury haiku (japoński miniaturowy gatunek poetycki, 17-zgłoskowiec dzielący się na trzy 5-, 7- i 5-sylabowe wersy). Kompozycja ma również budowę trzyczęściową, a części te grane są attaca. Pierwsza część zbudowana jest na 5 akordach, druga na 7, trzecia ponownie na 5.

Death in Venice na klarnet, wiolonczelę i fortepian (2017) to utwór inspirowany filmem Śmierć w Wenecji Luchino Viscontiego – obrazem zrealizowanym w 1971 roku na podstawie noweli Thomasa Manna. O odwołaniu się do dzieła słynnego reżysera kompozytor pisze następująco:

„W tym roku (2017) udało mi się odwiedzić wyspę Lido. Chciałem koniecznie obejrzeć słynny Grand Hotel des Bains i poczuć klimat dawnych czasów. Niestety w 2010 roku, czego nie wiedziałem, hotel ten został zamknięty i do tej pory czeka na renowację. […] Z uczuciem żalu, że nie udało mi się wejść do środka, poszedłem na hotelową plażę, na której zmarł główny bohater – kompozytor Gustav von Aschenbach. Z dawnych czasów nie pozostało nic. […] Po godzinie dwudziestej plaża była tak samo pusta i martwa jak Grand Hotel des Bains. Siedziałem na piasku patrząc w horyzont. Wówczas pustka zaczęła napełniać się dźwiękami. Moja własna muzyka przeplatała się z Adagiettem Gustava Mahlera i motywami z Tristana i Izoldy Richarda Wagnera..."

Krakowska Akademia Muzyczna świętuje tym koncertem jubileusz 30-lecia działalności twórczej Marcela Chyrzyńskiego. Koncert organizuje Katedra Instrumentów Dętych Drewnianych i Akordeonu. Utwory zaprezentują znakomici artyści: klarnecistka Barbara Borowicz, wiolonczelista Jan Kalinowski i pianista Marek Szlezer.

Wstęp na wydarzenie jest wolny.

Daria Żurawlowa i Arnold Gniwek zaprezentują się w klasycznym repertuarze na dwa fortepiany. Rachmaninow Piano Duo to ich wspólny projekt, który realizują już od kilku lat. On – polski pianista znany z żywiołowych, młodzieńczych interpretacji, szczególną dbałość przykłada do piękna dźwięku. Ona – polska pianistka rosyjskiego pochodzenia, której wykonania cechuje ogromna artystyczna dojrzałość i wyrazistość, każdy z wykonywanych utworów zamienia w bardzo osobiste przesłanie. Artystka świetnie się czuje w muzyce epoki romantyzmu, toteż na swojej pierwszej, debiutanckiej płycie zestawiła ze sobą utwory dwóch kompozytorów – Rachmaninowa i Chopina, czołowych przedstawicieli obu krajów, z którymi jest związana. W marcu 2014 roku wspólnie z Arnoldem Gniwkiem stworzyła duet fortepianowy, który zachwycał publiczność w Barcelonie oraz w siedzibie Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach.

W programie koncertu znajdzie się wybór dzieł kilku kompozytorów: Chopina, Lutosławskiego, Taniejewa, Rachmaninowa, Milhauda. Muzycy przygotowali specjalny, taneczny repertuar.

Koncert Rachmaninow Piano Duo to nowa propozycja EOK, oparta na cyklu recitali solowych i kameralnych. W jego ramach elbląska publiczność wysłucha interesujących programów z pogranicza muzyki poważniej i jazzu w wykonaniu najciekawszych artystów młodego pokolenia. Styczniowe wydarzenie to jego pierwsza odsłona. Kolejny recital w wykonaniu Zagan Acoustic odbędzie się w marcu.

Koncert objęty programem "Filharmonia/ostrożnie, wciąga!!!". Koordynatorem programu jest Instytut Muzyki i Tańca.

Patronat medialny nad koncertem objęło Polskie Centrum Informacji Muzycznej POLMIC.

Szczegóły – na stronie: www.eok.elblag.eu

W zimowy, styczniowy wieczór przyda się promień słońca z Iberii – dwie z bardzo starannie dobranych kompozycji koncertu są inspirowane wprost muzyczną tradycją tego regionu, trzecia zaś, najnowsza (Arioso e furioso Mikołaja Góreckiego z 2014 r.), odwołuje się do niej bardziej aluzyjnie, także poprzez dobór solowego instrumentu: gitary i właściwego jej brzmieniowego idiomu. Bo popularność instrumentów w typie gitarowym (początkowo o zróżnicowanych kształtach i konstrukcji) rozpoczęła się w dawnej Europie właśnie od Hiszpanii, długo pozostającej pod arabskim panowaniem.

Pełna pasji i namiętności muzyka południa szybko stała się modna, początkowo zwłaszcza we Francji, inspirując niezliczone dzieła – fantazje, suity, rapsodie i inne, dopełniane określeniem „espagnole”. Ta moda nie mogła oczywiście ominąć opery, a jej najbardziej znanym przykładem stała się Carmen Georges’a Bizeta. Dwie suity złożone z instrumentalnych interludiów, tańców i transkrypcji arii, przygotowane przez przyjaciela kompozytora Ernesta Guirauda, zdobyły wielką popularność jako autonomiczne dzieła koncertowe.

Spośród bogatej twórczości hiszpańskiego kompozytora Joaquína Rodrigo w pamięci melomanów najbardziej trwale zapisał się utwór z 1939 r.: Concierto de Aranjuez. Klasycyzujące dzieło, napisane tak, by subtelnie brzmiąca gitara nigdy nie została „przytłoczona” brzmieniem orkiestry, urzeka urodą swych nostalgicznych melodii i roztańczonych rytmów.

Solistą wieczoru będzie Łukasz Kuropaczewski, należący do najbardziej utalentowanych gitarzystów swojego pokolenia. Jego światowa już sława, wszechstronność, techniczna perfekcja, piękno i szlachetność dźwięku inspirują wielu kompozytorów do tworzenia dedykowanych artyście dzieł – jest wśród nich Arioso e furioso. Koncert na gitarę, orkiestrę smyczkową i perkusję. Koncert poprowadzi Piotr Gajewski, dyrygent polskiego pochodzenia od dzieciństwa mieszkający w USA, gdzie rozwinął wspaniałą karierę, prowadząc m.in. własną orkiestrę National Philharmonic w Waszyngtonie.

Patronat medialny nad koncertem objęło Polskie Centrum Informacji Muzycznej POLMIC.

Więcej - na stronie http://sinfoniaiuventus.pl

Minione dwa lata upłynęły pod znakiem Feliksa Nowowiejskiego – w 2017 roku obchodziliśmy 140. rocznicę urodzin, a w 2016 – 70. rocznicę śmierci kompozytora. W związku z tymi rocznicami PWM prowadziło prace nad wydaniem i popularyzacją dzieł kompozytora. Wśród przygotowywanych publikacji znalazły się także opracowane przez Nowowiejskiego Kolędy i pastorałki na chór mieszany a cappella w postaci przeznaczonego do wykonań wydania nutowego oraz nagrania na płycie CD.

Bracia, siostry posłuchajcie! to tytuł jednej z kolęd opracowanych przez Nowowiejskiego i hasło przewodnie koncertu, podczas którego zabrzmią wybrane kolędy w autorskim opracowaniu kompozytora pochodzące z trzech różnych zbiorów: kolekcji 12 kolęd na chór mieszany, wydanej w 1923 roku, Śpiewnika gwiazdkowego op. 5 nr 5 opublikowanego w 1929 roku oraz Śpiewnika górnośląskiego, wydanego w 1923 roku, który Nowowiejski dedykował „Kochanym Braciom Górnoślązakom”. Wystąpi Chór Insieme pod batutą Moniki Bachowskiej. Wieczór zakończy Hymn Bożego Narodzenia (data publikacji nieznana). Podczas koncertu o kolędach opowie redaktorka ich wydania nutowego – dr Anna Ryszka-Komarnicka.

Nazywowkinach.pl – dystrybutor transmisji i retransmisji operowych, baletowych i teatralnych do kin – zaprasza na transmisję baletu Romeo i Julia z Teatru Bolszoj w Moskwie. Nową choreografię do muzyki Siergieja Prokofiewa przygotował Aleksiej Ratmański. Widzowie w kinach na całym świecie, w tym w Polsce, zobaczą spektakl zaledwie dwa miesiące po jego moskiewskiej premierze.

Wielu choreografów sięgało i nadal sięga po baletową wersję tragedii Williama Shakespeare’a. W cyklu transmisji z Teatru Bolszoj widzowie mogli już dwukrotnie podziwiać wersję choreograficzną Jurija Grigorowicza, długoletniego dyrektora baletu Bolszoj. Teraz czas na nowe spojrzenie na historię kochanków z Werony w choreografii Aleksieja Ratmańskiego, dyrektora baletu Teatru Bolszoj w latach 2004–2008, a obecnie choreografa-rezydenta American Ballet Theatre. Ratmański powrócił do Moskwy, by przygotować balet dla zespołu Teatru Bolszoj. Tylko nieliczne teatry i zespoły mogą sobie pozwolić na posiadanie w repertuarze dwóch wersji tego samego dzieła baletowego. Bolszoj jest jednym z nich.

Swoją inscenizację Romea i Julii Aleksiej Ratmański zrealizował najpierw w 2011 roku w Toronto z National Ballet of Canada. Teraz przystosował ją dla moskiewskiego zespołu. W ujęciu Ratmańskiego sztuka Szekspira to przede wszystkim opowieść o wielkiej miłości i parze najsłynniejszych kochanków, którą w warstwie muzycznej genialnie oddał Siergiej Prokofiew. Choreograf wraz ze scenografem i autorem kostiumów Richardem Hudsonem stworzył stylizowany obraz renesansowej Werony i jej mieszkańców. Kostiumy z epoki pięknie prezentują się na tle scenografii inspirowanej malarstwem włoskich mistrzów początku doby Odrodzenia. Najważniejsi będą oczywiście tancerze, wybitni soliści moskiewskiego baletu. Po premierze, która odbyła się w listopadzie minionego roku, wykonawcy głównych ról opowiadali, że choreograf wymagał od nich przede wszystkim, aby nie odgrywali postaci Romea i Julii, ale prawdziwie przeżyli ich miłość na scenie. Tak, jak podczas premiery, w transmitowanym na żywo 21 stycznia spektaklu zobaczymy Jekaterinę Krysanową jako Julię i Władisława Łantratowa w roli Romea. Artyści są doskonale znani widzom transmisji baletowych, m.in. z brawurowego występu w „Poskromieniu złośnicy” Jeana-Christophe’a Maillota.

Patronat medialny nad cyklem transmisji objęło Polskie Centrum Informacji Muzycznej POLMIC.

Lista kin i terminy pokazów tutaj. Dodatkowe informacje – na stronie: http://www.kinopraha.pl

W 2015 roku pod tym tytułem ukazała się pierwsza płyta z muzyką polską na cztery ręce. Zachęcone jej przychylnym odbiorem, dobrymi recenzjami i w końcu nagrodą PAF „Fryderyk” Ravel Piano Duo, czyli Agnieszka Kozło i Katarzyna Ewa Sokołowska kontynuowały poszukiwania muzyki, która zachwyci, którą warto grać i słuchać. I tak w październiku 2017 roku ukazał się Polski kalejdoskop II (DUX 1422). Tym razem treść płyty stanowią utwory wyłącznie na dwa fortepiany autorstwa takich znakomitych polskich kompozytorów, jak Jerzy Bauer, Henryk Mikołaj Górecki, Witold Lutosławski, Roman Maciejewski, Władysława Markiewiczówna, Michal Spisak i Romuald Twardowski.

W ZPSM im. Fryderyka Chopina w Warszawie można będzie posłuchać na żywo muzyki z tego albumu i rozmowy o pasji artystek z redaktor czasopisma „Presto” Kingą Wojciechowską. Wstęp na spotkanie jest wolny.

Patronat medialny nad wydarzeniem objęło Polskie Centrum Informacji Muzycznej POLMIC.

Emilia Sitarz (fortepian), Bartłomiej Wąsik (fortepian), Magdalena Kordylasińska (perkusja) i Miłosz Pękala (perkusja), czyli Kwadrofonik, to jedyny w Polsce i jeden z nielicznych na świecie kwartetów złożony z dwóch duetów: perkusyjnego i fortepianowego.

Podczas środowego koncertu pt. „Byłem tu, Fryderyk”, zespół zaprezentuje autorskie opracowania polskich melodii ludowych, m.in. pieśni ziemi kurpiowskiej (Zaświeć niesiądzu, Któz tam po kómoze) oraz zaskakujące opracowania wybranych dzieł Fryderyka Chopina, w których artyści z powodzeniem łączą autentyczną muzykę ludową z cytatami dzieł Chopina należącymi do arystokracji literatury muzycznej. Koncert jest okazją do powtórnego odkrycia niewyczerpalnego źródła inspiracji tkwiącej w muzyce polskiej wsi.

Na koncerty z cyklu „Środa na Okólniku” obowiązują bilety w cenie 15 zł, które dostępne są w sprzedaży od 10 stycznia. Sprzedaż odbywa się w Chopin University Press w holu głównym uczelni od poniedziałku do piątku w godz. 12.00-19.00 oraz przez stronę www.umfc.bilety24.pl. Na pół godziny przed koncertem sprzedawane są bilety wyłącznie na dany dzień.

Patronat medialny nad sezonem koncertowym UMFC 2017/2018 objęło Polskie Centrum Informacji Muzycznej POLMIC.

Historię Alicji, która przez magiczne lustro trafia do krainy czarów i magii, zna każde dziecko. Inspirująca opowieść o walce dobra ze złem i prawdziwej przyjaźni porusza także dorosłego widza, działa na jego wyobraźnię i sprawia, że przenosimy się w zaczarowane czasy dzieciństwa. Najlepszym sposobem na wykreowanie go na scenie jest taniec, muzyka o bogatej kompozycji z użyciem nowoczesnych technik i instrumentów, stylizowana na tę, którą znamy z filmów, oraz bajkowe, efektowne stroje i scenografia. O zbudowanie krainy ze świata dziecięcej wyobraźni zadbali najzdolniejsi polscy artyści młodego pokolenia.

To jedyny w ostatnich latach balet pisany na zamówienie z udziałem pełnej orkiestry symfonicznej. Historia oparta na motywach powieści Lewisa Carolla Alicja w Krainie Czarów i Po drugiej stronie lustra oraz inspirowana filmem Tima Burtona Alice in Wonderland.

Jacek Tyski otrzymał za balet na motywach powieści Lewisa Carolla Alicja w Krainie Czarów i Po drugiej stronie lustra Nagrodę Najlepszego Choreografa roku 2015.

Informacja o biletach – na stronie: http://www.opera.szczecin.pl

Filharmonia Warszawska była jesienią 1933 miejscem premiery II Koncertu skrzypcowego Karola Szymanowskiego – premiery pięknej, ale i smutnej. Wykonawca oraz adresat dedykacji, wielki skrzypek i przyjaciel kompozytora, Paweł Kochański był bowiem wówczas w terminalnej fazie choroby i choć grał – jak zawsze – wspaniale, dla słuchaczy stawało się oczywiste, że tym utworem żegna się ze swą publicznością. Dzieło wyróżnia się nie tylko pięknem, ale też wielką oryginalnością w zakresie formy i faktury i nie ma w zasadzie stylistycznego precedensu w swej epoce.

IV Symfonia Witolda Lutosławskiego wieńczy jego twórczość symfoniczną i może być postrzegana jako synteza i podsumowanie dokonań autora. Komponowana na zamówienie Los Angeles Philharmonic, ostateczny kształt uzyskała w 1992 i uświetniła obchody osiemdziesięciolecia urodzin Lutosławskiego (prawykonanie 5 lutego 1993 roku w Music Center Pavilon w Los Angeles). Polskie prawykonanie, 25 września 1993, gdy IV Symfonię zagrała orkiestra FN pod batutą kompozytora, okazać się miało jego ostatnim występem w ojczyźnie.

Dzieła zaprezentuje Orkiestra Filharmonii Narodowej pod batutą Jacka Kaspszyka. W roli solistki wystąpi skrzypaczka Isabelle van Keulen.

Koncert odbędzie się pod patronatem Polskiego Wydawnictwa Muzycznego w ramach przedsięwzięcia TUTTI.pl promującego wykonawstwo muzyki polskiej.

Dodatkowe informacje – na http://filharmonia.pl

Wystąpią: Orkiestra Symfoniczna, przygotowany przez Jarosława Wolanina Chór Filharmonii Śląskiej oraz znakomity skrzypek Bartłomiej Nizioł i sopranistka Sylwia Olszyńska. Na dyrygenckim podium stanie Mirosław Jacek Błaszczyk, który program tego koncertu ułożył podług reguł Profesora: klasyka i współczesność, i koniecznie muzyka ze Śląska. Usłyszymy Bajkę Stanisława Moniuszki, Koncert skrzypcowy A-dur Mieczysława Karłowicza oraz Angelus i Exodus katowiczanina ze Lwowa, Wojciecha Kilara.

Skrzypcowy koncert Karłowicza to znakomity łącznik pomiędzy wirtuozowskimi koncertami Henryka Wieniawskiego a całkiem już nowoczesnym typem koncertów Karola Szymanowskiego. Partię solową zagra zwycięzca najbardziej prestiżowych konkursów skrzypcowych w Poznaniu, Adelajdzie, Pretorii, Brukseli i Paryżu, od 1995 roku mieszkający w Szwajcarii, obecnie profesor Hochschule der Künste Bern – Bartłomiej Nizioł.

Z dorobku Kilara do programu koncertu wybrano dwa utwory. Dedykowany żonie, Angelus do tekstu Pozdrowienia anielskiego powstał w 1984 na ponowne otwarcie, po konserwacji, ołtarza jasnogórskiego. Utwór stawia trudne zadania solistce (w kulminacji I fazy śpiew sopranu przez 6 taktów na najwyższych dźwiękach, w tym przez 4 takty na wysokim c, który to dźwięk ma osiągnąć jeszcze dwukrotnie). Stanie przed nimi Sylwia Olszyńska, laureatka wielu nagród konkursów wokalnych w Polsce, Niemczech, na Węgrzech i Słowacji.

Skomponowany na przełomie lat 1980/81 a dedykowany Krzysztofowi Zanussiemu, Exodus z fragmentami łacińskiego tekstu z Księgi Psalmów, po raz pierwszy wykonany został trzy miesiące przed wprowadzeniem stanu wojennego. Pisał wtedy Leszek Polony, że Exodus był „bodaj jedynym polskim utworem „Warszawskiej Jesieni”, który w sposób może niezamierzony, a może też ironiczny, korespondował z atmosferą bieżącej chwili”.

Koncert odbędzie się pod patronatem Polskiego Wydawnictwa Muzycznego w ramach przedsięwzięcia TUTTI.pl promującego wykonawstwo muzyki polskiej.

Więcej – na stronie: http://www.filharmonia-slaska.eu

Roman Lasocki z wyróżnieniem ukończył w PWSM w Łodzi w kasie prof. Fr. Jamrego. Kontynuował naukę u takich mistrzów, jak Andre Gertler, Henryk Szeryng, Tadeusz Wroński czy Stanisław Lewandowski. Brał udział w licznych kursach mistrzowskich m.in. w Budapeszczie, Weimarze, Genewie, Barcelonie. Występował na najpoważniejszych estradach koncertowych świata m. in. w paryskiej Salle Gaveau, wiedeńskiej Bosendorfer Sall, nowojorskiej Carnegie Hall oraz największych centrach koncertowych Europy, Azji, USA i Kanady. Uczestniczył w renomowanych światowych festiwalach muzycznych, w tym „Festival Estival de Paris” i „Warszawska Jesień”. Ponad trzydziestu wybitnych kompozytorów dedykowało Romanowi Lasockiemu swoje dzieła. Nagrał ponad dwadzieścia płyt analogowych i kompaktowych dla wytwórni polskich, niemieckich, angielskich, francuskich i japońskich. Za wybitne osiągnięcia artystyczne został uhonorowany m.in. Krzyżem Oficerskim Polonia Restuituta, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką Polskiego Radia, nagrodą „Złotego Ekranu", oraz czterokrotnie nagrodą Ministra Kultury. Zajmuje się także pedagogiką. Jest profesorem zwyczajnym UMFC w Warszawie oraz profesorem AM w Katowicach. Z klasy jego wyszło wielu cenionych skrzypków polskich, wśród nich Szymon Krzeszowiec, który weźmie udział w Koncercie jubileuszowym.

Gdy pasja łączy się z miłością, miłością do instrumentu niezwykłego, czarującego swym dźwiękiem, mamy do czynienia z wydarzeniem niezwykłym. Ten, kto choć raz miał okazję być na koncercie Romana Lasockiego, nie może mieć wątpliwości, że z jego gry wypływa nie tylko ogromny talent, ale i pasja, która sprawia, że każdy jego koncert staje się niezapomniany. Podczas koncertu zabrzmią utwory Wolfganga Amadeusa Mozarta, Johannesa Brahmsa i Witolda Lutosławskiego. Solistom towarzyszyć będzie Orkiestra Symfoniczna PFB pod batutą Vladimira Kiradjieva.

Więcej – na stronie: http://www.filharmonia.gda.pl

Od Dietricha Buxtehudego począwszy, solista Łukasz Mateja poprowadzi nas do epoki gwałtownego rozwoju muzyki organowej, czyli baroku i jej niekwestionowanego króla – Jana Sebastiana Bacha. Wysłuchamy trzy jego Chorały oraz Toccatę i fugę d-moll. Kolejną kompozycją recitalu będzie Sonata organowa c-moll Felixa Mendelssohna, któremu jak wiadomo, zawdzięczamy m.in. ponowne odkrycie i przywrócenie ludzkości dzieł lipskiego kantora – jak nazywano Bacha.

Chcąc przybliżyć publiczności literaturę organową Łukasz Mateja sięgnie po muzykę najwybitniejszego bodaj kompozytora organowego XIX w., pochodzącego z Belgii Césara Francka. Autor słynnego Panis Angelicus, twórca tzw., symfonizmu organowego zabrzmi za sprawą swojego poruszającego Preludium, fugi i wariacji z op. 18.

W programie recitalu nie zabraknie twórczości kompozytorów współczesnych. Pierwszym z nich będzie Bogusław Schaeffer – polski kompozytor, muzykolog, dramaturg, wybitny wykładowca akademicki, autor licznych wydawnictw poświęconych muzyce współczesnej. Usłyszymy jego Zimę z IV Sonaty z cyklu Cztery Poru Roku na organy solo.

Recital zakończy oryginalna kompozycja Toccata alla rumba współczesnego organisty austriackiego Petera Planyavsky’ego. Planyavsky przez wiele lat był organistą w wiedeńskiej Katedrze św. Stefana, gdzie odpowiadał m.in. za dobór muzyki wykonywanej w te j niezwykłej wiedeńskiej świątyni.

Informacja o biletach – na stronie: https://filharmonia.olsztyn.pl

Jego program – nie bez wpływu zbiegających się dat – eksponuje muzykę polską, tym razem z niej wysnuwając kontrapunkty dla dzieł Witolda Lutosławskiego. Styl kompozytora, zakorzeniony w impresjonizmie i neoklasycyzmie, a czerpiący niekiedy również z folkloru, łączy się pochodzeniem z wieloma innymi i na ich tle może być głębiej rozumiany. Stąd obecność festiwalowa Karola Szymanowskiego, a także przedstawicieli tego samego co Lutosławski pokolenia – Grażyny Bacewicz i nie tak często dziś wspominanych: Zbigniewa Turskiego, Artura Malawskiego, Stefana Kisielewskiego i Jerzego Fitelberga. Kompozytorzy tej generacji kształcili się i rozpoczynali swoją działalność twórczą w Polsce Niepodległej.

Powstałe niedawno utwory Zygmunta Krauzego i Krzysztofa Meyera symbolizują w programie Festiwalu ciągłość polskich tradycji artystycznych, przypominając też o jubileuszach tych wybitnych twórców, słusznie kojarzonych z osobą i muzyką Lutosławskiego.

Tak pomyślany program jest w znacznej mierze dziełem zaproszonych wykonawców – solistów, zespołów i dyrygentów, którym bliska pozostaje muzyka polska ostatnich stu lat. Warto słuchać jej, pamiętając, w jak trudnym powstawała czasie i jakie towarzyszyły jej intencje.

Program i informacja o biletach – na stronie: http://www.lutoslawski.org.pl

Autor scenografii i kostiumów John Macfarlane spędził w Rzymie wiele tygodni, szkicując historyczne budowle, w których libreciści umieścili akcję opery. Jest to zatem inscenizacja dla miłośników opery klasycznej, bogata scenograficznie i wierna librettu. W głównych partiach wystąpią: Sonya Yoncheva jako aktorka Floria Tosca, Vittorio Grigolo jako zakochany w niej malarz Mario Cavaradossi i Željko Lučić jako baron Scarpia. Orkiestrę poprowadzi Emmanuel Villaume.

Libreciści Pucciniego i sam kompozytor precyzyjnie osadzili wydarzenia dziejące się w dziele w konkretnych miejscach w Rzymie i konkretnych dniach roku 1800. Może dlatego Tosca, jak żadna inna opera, opiera się inscenizatorom, którzy chcą uwspółcześniać dzieła, przenosząc ich akcję w inny czas i miejsce. Takich zapędów nie ma Sir David McVicar, który przygotowuje nową inscenizację dla Met. Ma za to zamiar odzwierciedlić rozmach partytury Pucciniego, nadając monumentalne kształty miejscom akcji: kościołowi św. Andrzeja della Valle, pałacowi Farnese i tarasowi zamku św. Anioła. W rolach śpiewaczki Florii Toski i zakochanego w niej malarza Cavaradossiego, oboje zaplątanych w polityczne śledztwo okrutnego prefekta Scarpii, wystąpią najgorętsze gwiazdy dzisiejszej opery.

Patronat medialny nad cyklem transmisji objęło Polskie Centrum Informacji Muzycznej POLMIC.

Lista kin i terminy pokazów tutaj. Dodatkowe informacje – na stronie: http://www.kinopraha.pl

Szymon Nehring dał się poznać polskiej publiczności przede wszystkim za sprawą udziału w Międzynarodowym Konkursie im. Fryderyka Chopina w Warszawie w 2015 roku, podczas którego zdobył wyróżnienie, nagrodę publiczności oraz szereg nagród dodatkowych, w tym nagrodę Filharmonii Krakowskiej dla najlepszego polskiego uczestnika konkursu. Artysta ma już w swoim dorobku liczne zwycięstwa i wyróżnienia, wśród których wspomnieć należy chociażby zwycięstwo w Międzynarodowym Konkursie „Arthur Rubinstein in memoriam” w Bydgoszczy w 2014 roku, stypendium Krystiana Zimermana, czy nagrodę Polskiej Akademii Fonograficznej „Fryderyk 2016” w kategorii Album roku – recital solowy, a także Jokera magazynu „Crescendo” oraz nagrodę Supersonic magazynu „Pizzicato”. Jednak to właśnie zwycięstwo w konkursie w Tel Awiwie – po raz pierwszy zdobyte przez pianistę z Polski – jest laurem przynoszącym międzynarodową sławę i liczne koncertowe zaproszenia z całego świata.

Rodowity krakowianin, absolwent Państwowej Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej I stopnia im. M. Karłowicza w Krakowie i Ogólnokształcącej Szkole Muzycznej II stopnia im. F. Chopina w Krakowie, uczeń Olgi Łazarskiej i profesora Stefana Wojtasa, z którym współpracuje od 2013 rok, obecnie rozpoczął studia pod kierunkiem prof. Borisa Bermana w Yale School of Music. Pianista od dziecka występował w Filharmonii Krakowskiej – jako jedenastolatek uczestniczył w koncertach dla dzieci pt. „Na zamku czarnoksiężnika” (2006 r.), w roku 2010 wcielił się w 15-letniego Fryderyka Chopina podczas koncertów „W salonie muzycznym u Państwa Chopinów”, jakie odbyły się w Filharmonii Krakowskiej w rocznicę 200-lecia urodzin kompozytora. Najbliższy koncert Szymona Nehringa to prezentacja wachlarza jego pianistycznych interpretacji, od sonat fortepianowych Haydna (As-dur, Hob. XVI:31) i Brahmsa (nr 1 C-dur op. 1), po utwory Karola Szymanowskiego (Mazurki op. 50 nr 1-4 i Wariacje b-moll op. 3) oraz Trois mouvements de Pétrouchka Igora Strawińskiego.

Dodatkowe informacje – na stronie Filharmonii.

Sinfonietta per archi Krzysztofa Pendereckiego jest w rzeczywistości orkiestrową wersją powstałego wcześniej i niezwykle ciepło przyjętego przez publiczność Tria smyczkowego. Decydując się na ponowne opracowanie Tria, kompozytor uzyskał nową jakość brzmienia. Skorzystał m.in. z akustycznych możliwości rozmieszczonego na estradzie zespołu. W efekcie melodia zdaje się jakby wędrować od wykonawcy do wykonawcy. Co więcej, sposób wykorzystania orkiestry w Sinfonietcie nawiązuje do charakterystycznego dla muzyki baroku koncertowania polegającego na przeciwstawianiu sobie solistów i orkiestry, którego doskonałym przykładem są pisane przez wielu kompozytorów concerti grossi. W zupełnie odmienny sposób zespół orkiestrowy wykorzystał Andrzej Panufnik – Kołysanka to pierwsze dzieło kompozytora, w którym są obecne ćwierćtony. Utwór powstał pod wpływem wrażenia, jakie w czasie jednego z wieczornych spacerów po Londynie wywarł na Panufniku widok roztaczający się z mostu Waterloo. Wyłaniający się co jakiś czas zza chmur księżyc stał się inspiracją do wykorzystania w dziele „wychodzącej” z gąszczu współbrzmień ludowej melodii Przyjechał do niej.

Tego wieczoru wystąpią również znakomici soliści – Kari Kriikku (klarnet) i Tomasz Pawłowski (fortepian), którzy wspólnie z NFM Orkiestrą Leopoldinum pod dyrekcją Josepha Swensena wykonają Preludia taneczne Witolda Lutosławskiego. Cykl ten w oryginale powstał na duet składający się klarnetu i fortepianu. Była to ostatnia kompozycja o charakterze pedagogicznym, jaką zamówiło u Lutosławskiego Polskie Wydawnictwo Muzyczne. Preludia są w rzeczywistości pięcioczęściowym, pełnym różnorodnych nastrojów cyklem składającym się z tańców ludowych. Wykonane po raz pierwszy w 1955 roku, szybko zyskały popularność nie tylko w szkołach muzycznych, lecz także w filharmoniach. Wkrótce kompozytor zdecydował się na przepisanie utworu na klarnet, harfę, fortepian, perkusję i orkiestrę smyczkową. Do dziś ta wersja utworu, pełna błyskotliwych pomysłów instrumentacyjnych, jest jednym z najchętniej wykonywanych dzieł Lutosławskiego z udziałem orkiestry.

Szczegółowy program i informacja o biletach – na stronie: http://www.nfm.wroclaw.pl

Międzynarodowy Konkurs Wiolonczelowy im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie jest pierwszym i jak dotąd jedynym konkursem w Polsce, w którego programie znajdują się wszystkie kompozycje z wiolonczelą autorstwa Witolda Lutosławskiego. Historia Konkursu sięga 1997 roku, a jego celem jest umożliwienie młodym artystom zaprezentowania się przed wybitnymi, polskimi i zagranicznymi wiolonczelistami i pedagogami, porównanie sztuki wykonawczej z muzykami z całego świata, przygotowanie uczestników do udziału w największych konkursach wiolonczelowych na świecie oraz promocja muzyki polskiej, w szczególności Lutosławskiego.

Tegoroczna 11. edycja wprowadza istotne zmiany w stosunku do poprzednich. Po raz pierwszy w Konkursie weźmie udział aż 60 wiolonczelistów, których wiek nie może przekraczać 28 lat (do tej pory były to 24 lata). Ponadto po raz pierwszy wszystkie przesłuchania odbędą się w Filharmonii Narodowej, która jest współorganizatorem Konkursu. W eliminacjach bierze udział 67 wiolonczelistów z 23 krajów (w tym 17 Polaków). Program Konkursu umożliwia uczestnikom dokonania wyboru spośród najważniejszych i najbardziej reprezentatywnych utworów wiolonczelowych w szerokim zakresie stylistycznym od baroku do muzyki współczesnej. W tym roku kładzie szczególny akcent na utwory kompozytorów polskich – oprócz dzieł Lutosławskiego w programie Konkursu znalazły się kompozycje Krzysztofa Pendereckiego, Witolda Szalonka, Jerzego Bauera, Marty Ptaszyńskiej czy Pawła Szymańskiego. Nadaje to całemu wydarzeniu charakterystyczny rys repertuarowy, którego podstawą staje się polska muzyka współczesna. Ponadto w II etapie Konkursu wiolonczeliści będą wykonywali napisany specjalnie na tę okazję utwór Dariusza Przybylskiego Out.

W Jury Konkursu zasiadają wybitni profesorowie i koncertujący wiolonczeliści z całego świata: Kazimierz Michalik (Honorowy Przewodniczący), Andrzej Bauer, Roman Jabłoński, Kenji Nakagi, David Geringas, Antonio Meneses, Pieter Wispelwey, Louise Hopkins, Ivan Monighetti, Marcin Zdunik. Dyrektorem XI Międzynarodowego Konkursu Wiolonczelowego im. W.Lutosławskiego jest Bogdan Pałosz. Twórcą Konkursu jest Fundacja na Rzecz Promocji Młodych Wiolonczelistów. Współorganizatorami tegorocznej edycji są Narodowy Instytut Fryderyka Chopina i Filharmonia Narodowa.

Koncert inauguracyjny, odbędzie się 29 stycznia 2018 roku o godz. 19:00 w Filharmonii Narodowej.

Patronat medialny nad Konkursem objęło Polskie Centrum Informacji Muzycznej POLMIC.

Więcej informacji o Konkursie im. Witolda Lutosławskiego: www.lutoslawskicompetition.com 

Podczas konferencji odbędzie się premiera książki Słuch absolutny. Niedokończona autobiografia i listy z lat wojny Romana Palestra w opracowaniu prof. Zofii Helman, wydana nakładem Polskiego Wydawnictwa Muzycznego oraz Fundacji Uniwersytetu Warszawskiego. Zostaną również zaprezentowane płyty z muzyką Romana Palestra: Muzyka fortepianowa 1 w wykonaniu Jakuba Tchorzewskiego, Szymanowski/Palester – kwartety smyczkowe w wykonaniu Apollon Musagete Quartet oraz Roman Palester – Muzyka wokalno-instrumentalna (RecArt 0025) w wykonaniu Orkiestry Akademii Beethovenowskiej pod dyrekcją Błażeja Wincentego Kozłowskiego, Chóru Żeńskiego Filharmonii Krakowskiej, Iwony Hossy (sopran) i Szymona Komasy (baryton).

Po konferencji odbędzie się krótki koncert w wykonaniu Jakuba Tchorzewskiego. W programie znajdą się utwory z płyty Muzyka fortepianowa 1: Wariacje, Espressioni nr 3 i 4, część pierwsza I Sonaty.

W konferencji wezmą udział: prof. Zofia Helman, Daria Szwed (Polskie Wydawnictwo Muzyczne), Piotr Bocian (Fundacja Uniwersytetu Warszawskiego), Piotr Maculewicz (Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie), Maxymilian Bylicki (Instytut Muzyki i Tańca), Lech Dzierżanowski (Fundacja Piąta Esencja) oraz Mieczysław Kominek (Związek Kompozytorów Polskich). Spotkanie poprowadzi Beata Bolesławska-Lewandowska.

Zadanie „Roman Palester – 110. rocznica urodzin” zostało zrealizowane dzięki dofinansowaniu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu „Muzyka”, natomiast projekt Roman Palester – Muzyka instrumentalno-wokalna został dofinansowany w ramach programu „Interwencje 2017” przez Instytut Muzyki i Tańca. Partnerami przedsięwzięcia są: Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie, Polskie Radio Program 2, Związek Kompozytorów Polskich, Warner Music Polska, Universal Music Polska oraz Instytut Adama Mickiewicza.

Bartłomiej Nizioł nie osiada na laurach. Po wielu sukcesach – z których ostatni związany był ze szczecińską filharmonią, tu bowiem dokonano nagrania nagrodzonej przez Polskie Radio płyty z Koncertem A-dur Karłowicza – tym razem przyszła pora na recital. Skrzypek powraca do utworów, które grał w czasie studiów (sonata Ysaÿe’a), lecz będą także nowości, a wszystko w nowej szacie brzmieniowej, tzn. z akompaniamentem światowej sławy gitarzysty Łukasza Kuropaczewskiego.

Tańce rumuńskie Béli Bartóka to utwór orkiestrowy, lecz popularność tych siedmiu tańców sprawiła, że często możemy je usłyszeć także w innej obsadzie instrumentalnej (skrzypce i fortepian, skrzypce i gitara, dwa fortepiany). Różnorodny program recitalu zawiera także utwory iberystyczne, co jest zapewne ukłonem w stronę instrumentu towarzyszącego, tj. gitary. I tak Manuela de Falli Siete canciones populares españolas stanowią jeden z najbardziej znanych zbiorów pieśni hiszpańskich, pierwotnie przeznaczonych na głos sopranowy i fortepian (z 1914 r.). Wokalną proweniencję mają także Bachianas brasileiras nr 5 Heitora Villi-Lobosa, które stanowią ciekawe połączenie folkloru brazylijskiego o zabarwieniu nieco popkulturowym ze stylem Johanna Sebastiana Bacha. Bachowskie inspiracje pobrzmiewają także w Sonacie A-dur op. 27 Ysaÿe’a, w utworze tym pojawia się szereg cytatów ze sławnych dzieł przeszłości, m.in. fragment trzeciej Partity skrzypcowej Bacha i motyw Dies Irae z mszy za zmarłych.

Sonata w trzech nastrojach Aleksandra Nowaka to kompozycja koncypowana od początku na duet skrzypce i gitara. Została zamówiona przez Stowarzyszenie im. Ludwiga van Beethovena i miała swoja premierę w 2015 roku. Duo concertante Mario Giulianiego to także utwór pomyślany oryginalnie na skrzypce i gitarę. Na estradzie Filharmonii te kompozycje zaprezentują dwaj światowcy: laureat wielu nagród, koncertujący od Japonii po Nowy Jork gitarzysta Łukasz Kuropaczewski i będący wciąż na fali Bartłomiej Nizioł.

Więcej – na stronie Filharmonii.

W 2019 roku mija 140. rocznica urodzin i 60. śmierci Wandy Landowskiej; 80-te urodziny obchodziłaby klawesynistka Elżbieta Chojnacka. Podczas Seminarium zostaną wygłoszone referaty o twórczości wybitnych artystek i współczesnej muzyce klawesynowej. Obok wykładów zaproszonych gości (dr. hab. Roberta Stefańskiego, dr. hab. Artura Zagajewskiego, dr. hab. prof. UMFC Marcina Tadeusza Łukaszewskiego) odbędą się warsztaty wykonawcze, które poprowadzi gość specjalny wydarzenia – dr Gośka Isphording, prof. Conservatorium van Amsterdam – Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten.

W ramach Seminarium 9 stycznia o godz. 18.15 odbędzie się koncert, poprzedzony wykładem dr Aleksandry Gajeckiej-Antosiewicz. Program koncertu będzie panoramicznym przedstawieniem zjawisk w nowej muzyce klawesynowej. Utwory zabrzmią na kopii instrumentu historycznego oraz na klawesynie wzorowanym na instrumencie Pleyela, zbudowanym według pomysłu Wandy Landowskiej. Dwa typy instrumentów, różne brzmienie, różne możliwości techniczne: jeden wyrosły z pomysłu na unowocześnienie, drugi – z mistrzowskich tradycji XVIII wiecznych. W programie znalazły się utwory Artura Zagajewskiego, Marcina Tadeusza Łukaszewskiego, Huga Moralesa Murguìi, Jukki Tiensuu, Marka Pasiecznego, Andrzeja Cwojdzińskiego, Maurice’a Ohany i Granta McLachlana.

Wstęp na koncert jest wolny.

Dodatkowe informacje – na stronie http://www.amuz.lodz.pl/pl/koncerty-i-wydarzenia-zapowiedzi/styczen-2019/153324-koncert-z-cyklu-klawesyn-i-muzyka-dawna