omówienia utworów (M)

„Przełom to za mocne słowo. Ta zmiana wiąże się z kategoriami czysto technicznymi. W teatrze próbowałem wykorzystywać współbrzmienia mikrotonowe i zorientowałem się, że zastosowanie akordu, w którym żadna tercja nie jest ani mała, ani wielka, tworzy nową jakość czysto zmysłową. To nie jest brzmienie wyspekulowane, ale takie, które w jakiś sposób na nas działa, bo każdy (nawet osoba, która z muzyką nie ma nic do czynienia) słyszy, że akord durowy jest na ogół wesoły, a molowy jest smutny. Natomiast akord ze współbrzmieniami mikrotonalnymi jest po prostu nietypowy.” (W co gra Pweł Mykietyn? Z Pawłem Mukietynem rozmawia Agata Kwiecińska, „Ruch Muzyczny” 2007 nr 10)

Tekst wiersza Świetlickiego, ironiczny, pełen dwuznaczności oraz motywów zmienności – pór dnia, życia, nastroju – wyraził kompozytor muzyką równie niezwykłą, zaskakującą niespotykanymi efektami kolorystycznymi, których podstawą stała się przede wszystkim harmonika mikrotonalna. Zarówno wybrane struny klawesynu, jak i drugich skrzypiec oraz wiolonczeli nastrojone zostały o ćwierć tonu niżej niż w pozostałych instrumentach kwartetu. Z kolei w partii barytonu tekst rozbijany jest na poszczególne słowa, a nawet zgłoski, które artykułowane są w najróżnorodniejszy sposób – obok zwykłej mowy, Sprechgesang i szeptu pojawia się i falset, i tradycyjny śpiew. Całość utrzymana jest w fakturze ażurowej, budowanej z pojedynczych gestów muzycznych, w przeważającej dynamice piano.