| A | B | C | D | E | F | G | H | J | K | L | Ł | M | N | O | P | R | S | T | U | W | Z | Ż |
Czarnecki Sławomir Concerto Lendinum na wiolonczelę, skrzypce i orkiestrę smyczkową op. 44 (2005) |
|
„Concerto Lendinum op. 44 powstało w roku 2005 z inicjatywy prof. Tomasza Strahla z myślą o prawykonaniu na koncercie inaugurującym V Międzynarodowy Konkurs Wiolonczelowy im. W. Lutosławskiego. To kolejny utwór, w którym sięgam do źródeł i korzeni polskiej muzyki ludowej, idąc śladami największych polskich kompozytorów, że wymienię tylko Karola Szymanowskiego, Grażynę Bacewicz, Henryka Mikołaja Góreckiego, czy Wojciecha Kilara. Tytuł łaciński można tłumaczyć jako „Koncert lędziański- polski”.
Część pierwsza to ilustracja pejzażu łąk, pól, leśnych ruczajów pełnych ptaków i zwierząt. Część druga oparta jest na pełnej liryki, starej ludowej melodii obrzędowej weselnej regionu Lubelszczyzny Pośrataj, Boże, goście jadą. Część trzecia, taneczna, także wywodzi swą motywikę z kilku ludowych pieśni, np. Krynżyli, krynżyli . Concerto Lendinum to efekt moich poszukiwań piękna dźwiękowego i ładu harmonicznego. To efekt tych poszukiwań, poprzez które chciałbym, aby dla wykonawców, jak i dla słuchaczy, słowa „fascynacja” czy „zauroczenie” nabrały specjalnego znaczenia. Żyjemy obecnie w świecie, gdzie dominuje hałas i chaos, gdzie natłok informacji przypadkowych nachalnie wciska się w nasze życie, niszczy naszą potrzebę refleksji, zamyślenia się nad sensem naszego życia. Swoją twórczością próbuję odgrodzić się od takiego świata. Próbuję także od niego odwieźć moich potencjalnych słuchaczy i zaproponować świat, gdzie można odnaleźć ład i piękno oraz sens egzystencji. Robię to poprzez zastosowanie prostej faktury z dialogiem między solistami a orkiestrą, odcinkową konstrukcję (rodem z muzyki barokowej), repetytywną motywikę (rodem z modernistycznych idei minimal-music), jasną energetykę poprzez manipulowanie elementami harmonicznymi: od zastosowania harmonii dość tradycyjnej do strukturalnej i spektralnej. W konstrukcji utworu zapraszam wszystkich, muzyków i słuchaczy, do swoistego dialogu na temat piękna, do swoistej gry uczuć, do radości bycia ze sobą, choćby przez te 24 minuty”. Sławomir Czarnecki |
|