Witold Lutosławski Utwory orkiestrowe Wyk.: Wielka Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia, dyr. Antoni Wit. Vol. 1: Muzyka żałobna na orkiestrę smyczkową (1958), Łańcuch II na skrzypce i orkiestrę (1985), Interludium na orkiestrę (1989), Partita na skrzypce i orkiestrę (1988), IV Symfonia (1992). Wyk.: Krzysztof Bąkowski - skrzypce * Naxos 1996 - 8.553202, DDD 76'55" Vol. 2: Wariacje symfoniczne (1938), Mała suita na orkiestrę kameralną (1950), II Symfonia (1967), Koncert fortepianowy (1988). Wyk.: Piotr Paleczny - fortepian * Naxos 1996 - 8.553169, DDD 77'26" Vol. 3: Wariacje na temat Paganiniego na fortepian i orkiestrę (1978), Paroles tissées na tenor i orkiestrę kameralną (1965), Les espaces du sommeil na baryton i orkiestrę (1975), III Symfonia (1983). Wyk.: Bernd Glemser - fortepian, Piotr Kusiewicz - tenor, Adam Kruszewski - baryton * Naxos 1996 - 8.553423, DDD 72'43" Vol. 4: Livre pour orchestre (1968), Koncert wiolonczelowy (1970), Novelette na orkiestrę (1979), Łańcuch III na orkiestrę (1986). Wyk.: Andrzej Bauer - wiolonczela * Naxos 1998 - 8.553625, DDD 73'07" Vol. 5: Koncert na orkiestrę (1954), Trois poemes d'Henri Michaux na chór mieszany i orkiestrę (1963), Mi-parti na orkiestrę (1979), Uwertura smyczkowa (1949). Wyk.: Zespół Śpiewaków "Camerata Silesia", dyr. Anna Szostak * Naxos 1998 - 8.553779, DDD 70'52" Vol. 6: I Symfonia (1947), Tryptyk śląski na sopran i orkiestrę (1951), Jeux vénitiens na orkiestrę kameralną (1961), Chantefleurs et Chantefables na sopran i orkiestrę (1990), Postludium I na orkiestrę (1960). Wyk.: Olga Pasiecznik - sopran * Naxos 1999 - 8.554283, DDD 72'40" |
| Sześciopłytowa seria "Witold Lutosławski. Orchestral Works" nie obejmuje wszystkich dzieł z orkiestrą wielkiego kompozytora, ale niewiele brakuje do kompletu: nie ma Preludiów i fugi na 13 instrumentów smyczkowych z 1972 roku, Koncertu podwójnego na obój, harfę i orkiestrę (1980) i Łańcucha I na orkiestrę kameralną. Do realizacji nagrań orkiestrowych utworów Lutosławskiego trudno byłoby znaleźć w Polsce lepszy zespół niż Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia pod dyrekcją Antoniego Wita. Jej grę cechuje ład i równowaga, szlachetność i elegancja, tak bardzo odpowiednie do muzyki Lutosławskiego. Antoni Wit prowadzi orkiestrę z pewnym dystansem, przedkładając w swojej interpretacji spokojny liryzm nad dramatyczne emocje. Brzmienie NOSPR jest raczej miękkie, malowane pastelą, niż szkicowane wyrazistą, ostrą temperą. Nie znaczy to jednak, żeby Antoni Wit unikał dynamicznych kulminacji i gwałtownych napięć, ale dozując je tym bardziej zwraca uwagę na liryzm muzyki Lutosławskiego. |
|