Barok w muzyce polskiej
Okres baroku w muzyce polskiej otwiera Mikołaj Zieleński, autor opublikowanego w 1611 roku w Wenecji monumentalnego zbioru Offertoria et Communiones totius anni przeznaczonego na cały rok kościelny. W swoich kompozycjach stosuje Zieleński technikę polichóralną, charakterystyczną dla szkoły weneckiej, której głównym przedstawicielem był Giovanni Gabrieli. Z barokiem włoskim wiązała się twórczość mszalna innych wybitnych kompozytorów tego okresu, Marcina Mielczewskiego i Bartłomieja Pękiela. Pękiel był autorem pierwszego polskiego oratorium - Audite mortales, które przyrównuje się do najwybitniejszych dzieł Claudia Monteverdiego, jak choćby jego słynne Vespro della Beata Vergine. Nowy, barokowy styl koncertujący znalazł znakomite zastosowanie w twórczości instrumentalnej Adama Jarzębskiego, skrzypka kapeli królewskiej. Jego Canzoni e Concerti a Due, Tre e Quatro Voci cum Basso Continuo mogą śmiało konkurować z pochodzącymi z tego samego okresu koncertami kompozytorów włoskich.Inni kompozytorzy tego okresu to m.in.:
Jan Podbielski, Jacek Różycki, Grzegorz Gerwazy Gorczycki, Stanisław Sylwester Szarzyński.
