Pierwszy portret (a już 22. z kolei) przedstawił krakowsko- (z urodzenia i studiów doktoranckich) -poznańską (z racji studiów magisterskich i podyplomowych) przedstawicielkę pokolenia urodzonego w latach 70. Muzyczny obraz naszkicował osobę umiejętnie żonglującą konwencjami i wypowiadającą się różnymi językami artystycznej wypowiedzi.
Katarzyna Taborowska wplata w tok dźwiękowy i warstwę przekształceń elektroakustycznych (A toć była cała sprawa, Elektroberek, Trzy nocne opowiadania – tu w trybie live), i gęste fakturalnie, o nasyconej harmonice brzmienia (Transharmonicum), i liryczne, czasem nawet o charakterze piosenek, melodie (A toć była cała sprawa, Trzy nocne opowiadania), i na nowo odczytaną nieustająco pulsującą metrorytmikę (Relay), i cienką kreską malowany dźwiękowy komentarz do autorskiego filmu wideo (Through the Window). Nie będzie nadużyciem konkluzja, że u Taborowskiej postmodernistyczna estetyka łączy się z modernistycznym językiem w zamierzoną przez kompozytorkę zintegrowaną całość. Szczególny rezonans wśród publiczności wzbudziły Transharmonicum, Trzy nocne opowiadania, Through the Window i Relay.
Wszystko w wykonaniu budzącym podziw profesjonalizmem (Blanka Dembosz – sopran, Maciej Frąckiewicz – akordeon, Grzegorz Gorczyca – fortepian, Magdalena Kordylasińska-Pękala – perkusja, Leszek Lorent – perkusja, Miłosz Pękala – perkusja, Artur Pachlewski – klarnet, Anna Zielińska – skrzypce, Tadeusz Sudnik oraz kompozytorka – projekcja dźwięku), a nie było tu żadnego słabego ogniwa! Brawo!Koncert z cyklu PORTRETY KOMPOZYTORÓW – KATARZYNA TABOROWSKA odbył się 5 grudnia 2012 w sali MCKiS w Warszawie. Program obejmował następujące utwory: Elektroberek na skrzypce i taśmę (2003) , A toć była cała sprawa na skrzypce i taśmę (2005), Transharmonicum na akordeon solo (2004), Trzy nocne opowiadania na sopran i taśmę (2009), Through the Window na klarnet, skrzypce, wibrafon/marimbę, fortepian, akordeon, taśmę i wideo (2004)* i Relay na perkusję (2012)*.