Nuty

Stopka:
na 18 instrumentów smyczkowych

(1977)

14'47"





wydanie drukiem: Polskie Wydawnictwo Muzyczne SA, Kraków

Nagranie:

Musica domestica, utwór na 18 instrumentów smyczkowych, została skomponowana na zamówienie festiwalu „Warszawska Jesień” dla Polskiej Orkiestry Kameralnej Jerzego Maksymiuka.

Musica domestica jest kompozycją jednoczęściową, złożoną z szeregu sekcji, które można by określić jako „wyczekiwania” i „zdarzenia”. Mimo że owe „wyczekiwania” i „zdarzenia” mogłyby sugerować osobisty, domowy diariusz dźwiękowy, w istocie nim nie są. Wieloznaczny tytuł utworu w zasadzie nie określa treści, jakie w popularnym rozumieniu należałoby z nim wiązać.

Stany bezruchu, wyczekiwania, przygotowują kolejne akcje zdarzeń, mających różne założenia formalne i techniczne. Dlaczego więc tytuł Musica domestica? Przywiązuję wielką wagę do miejsc, w których żyję – nie zawsze żyję i działam tam, gdzie chciałbym żyć i działać – mam swoje wyobrażenia miejsc idealnych, choć może nieistniejących, które chciałbym nazwać swoim domem – domem mojej wyobraźni.

P.S. Być może krytyczny i kąśliwy słuchacz zechce posłużyć się określeniem „wyczekiwanie” i „zdarzenie” ironicznie, stwierdzając, że przez cały utwór wyczekiwał zdarzenia, którego nie doświadczył; dla niego więc będzie to po prostu wyczekiwanie, jakże częste w naszym życiu – bez zdarzeń.

Stopka:
na zespół kameralny

(1962)

5'27"




 
wydanie drukiem: Polskie Wydawnictwo Muzyczne SA, Kraków

Nagranie:

Aforyzmy 9 ukończone zostały w maju 1962 roku. Jest to utwór kameralny, jednoczęściowy, na dziewięciu wykonawców. Skład zespołu: flet, obój, klarnet, trąbka, puzon, skrzypce, altówka, wiolonczela i perkusja.

Bolesław Szabelski (tekst w książce programowej „Warszawskiej Jesieni” 1962)

Stopka:
na obój i orkiestrę kameralną

(1964)

I: Andante non troppo 2'21"




II: Moderato 2'59"




III: Allegro moderato 2'25"




IV: Adagio calmatissimo 2'37"




wydanie drukiem: Polskie Wydawnictwo Muzyczne SA, Kraków

Nagranie:

Cztery dialogi na obój i orkiestrę kameralną (27 instrumentów) ukończone zostały w marcu 1964 roku. Utwór powstał na zamówienie niemieckiego oboisty Lothara Fabera i jemu jest dedykowany. Tytuł stanowi w tym wypadku, według słów kompozytora, „najlepszy i wystarczający komentarz dotyczący formy utworu”.

(tekst w książce programowej „Warszawskiej Jesieni” 1964)

Utwór Tadeusza Bairda Cztery dialogi został wyselekcjonowany (najwyżej punktowany) podczas Międzynarodowej Trybuny Kompozytorów, Paryż 1966.
 

Stopka:
(1968)


I: Ité do słów Ezry Pounda 4'31"




II: Strings in the Earth do słów Jamesa Joyce'a 3'05"




III: Night do słów Williama Rose Benéta 1'32"

Nagranie:

W 1965 roku, w czasie pobytu stypendialnego w Paryżu, skomponowałem na prośbę Nadii Boulanger pieśń na tenor i dwie lutnie Ité (Idźcie) do poezji Ezry Pounda. Tamże, w domu Nadii Boulanger, miało miejsce jej prawykonanie.

Kilka lat później przerobiłem tę pieśń na tenor i dwa fortepiany oraz dopisałem dwie następne: Strings in the Earth (Struny w ziemi) do poezji Jamesa Joyce'a i Night (Noc) do słów Williama Rose Benéta.

Wszystkie trzy pieśni skomponowane są do tekstów oryginalnych w języku angielskim. W 1978 śpiewał je Wiesław Ochman, dokonując ich nagrania dla Polskiego Radia, a później dla Polskich Nagrań. Wykonanie na dzisiejszym koncercie jest pierwszą estradową prezentacją tych pieśni w Polsce.

Zbigniew Rudziński (tekst w książce programowej „Warszawskiej Jesieni” 1981)