Płyty

Stopka:

1. Concertino na fortepian, perkusję i orkiestrę smyczkową (1972)

2. Koncert potrójny na trąbkę, kotły, fortepian i orkiestrę (1972)

3. II Koncert fortepianowy (1980)

4. Trzy nokturny na fortepian i orkiestrę (1985)

Wyk.: Maria Magdalena Janowska-Bukowska (fortepian), Tomasz Woźniak (trąbka), Piotr Robak (kotły), Jacek Rogala (dyrygent), Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Świętokrzyskiej

Total time: 73:36

* DUX 1683, Filharmonia Świętokrzyska im. Oskara Kolberga (2020)

Na płycie Ryszard Bukowski, wydanej przez DUX i Filharmonię Świętokrzyską im. Oskara Kolberga, znalazły się cztery utwory na fortepian z orkiestrą tego nieco zapomnianego twórcy, które warte są przywrócenia pamięci melomanów i wykonawców. Ten kompozytor, pedagog, animator życia muzycznego urodził się w 1916 roku w miejscowości Cieszkowy w województwie świętokrzyskim. Działał w Warszawie, Katowicach i Wrocławiu.

Dorobek twórczy Ryszarda Bukowskiego obejmuje utwory symfoniczne, wokalno-instrumentalne, kameralne, solowe, dzieła sceniczne, muzykę teatralną i filmową. Na płycie znalazły się formy koncertujące: Concertino na fortepian, perkusję i orkiestrę smyczkową, Koncert potrójny na trąbkę, kotły, fortepian i orkiestrę, II Koncert fortepianowy oraz Trzy nokturny na fortepian i orkiestrę. Do płyty dołączona została książeczka, zawierająca informacje o kompozytorze i wykonawcach, a także tekst analizujący dorobek Ryszarda Bukowskiego ze szczególnym uwzględnieniem nagranych kompozycji.

Dystrybucja nieodpłatna. Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, w ramach programu „Muzyczny ślad”, realizowanego przez Instytut Muzyki i Tańca.

Stopka:

1. Isorhythmical proposal (2017)

2. Kompozycja izorytmiczna nr 2 (1st version) (2017)

3. Kompozycja izorytmiczna nr 2 (3rd version) (2017)

4. Pr_m_ _at et_r_o (Kompozycja izorytmiczna nr 4) (2017/2019)

5. …i_ _i_tel_lt_ _lic_en Sc_les_ _n (Kompozycja izorytmiczna nr 5) (2018)

Wyk.: Zofia Ilnicka – flet (1, 5), flet altowy (3); Jakub Wosik – skrzypce (5), kontrabas (3); Ryszard Lubieniecki – akordeon (1, 3), głos i portatyw organowy (4); Ewa Liebchen – flet altowy (2); Aleksander Wnuk – perkusja (1).

*NaNaCD015 (2021)

Album obejmuje pięć utworów z cyklu kompozycji izorytmicznych, w których Ryszard Lubieniecki wykorzystuje średniowieczną technikę kompozytorską jako podstawę dla dość skomplikowanego materiału muzycznego, zdominowanego przez brzmienia ciche i niestabilne: perkusyjne, szumy i mikrointerwały. Sama izorytmia polega na stosowaniu powtarzanych schematów rytmicznych – we własnej twórczości sprawdzam, w jaki sposób mogą one oddziaływać na makroformę utworu, nienawiązującego brzmieniowo do muzyki dawnej.

W Isorhythmical proposal i Kompozycji izorytmicznej nr 2 schematy te zaczerpnięte zostały z głosów tenorowych XIV-wiecznych motetów oraz zostały „rozciągnięte” na całość kompozycji (pojedyncza nuta z pierwotnego utworu staje się całym taktem). Izorytmia jest więc dość mocno ukryta, a najłatwiej rozpoznać można ją po układzie pauz w Isorhythmical proposal i w partii fletu altowego w obu wersjach Kompozycji izorytmicznej nr 2.

Dwa ostatnie utwory związane są ponadto z XV-wiecznymi źródłami środkowoeuropejskimi, a zarazem z własnymi badaniami muzykologicznymi Lubienieckiego. W tytule Pr_m_ _at et_r_o (Kompozycja izorytmiczna nr 4) ukryte jest nawiązanie do kanonu kołowego Promitat eterno, przypisywanego Petrusowi Wilhelmowi de Grudencz (Piotrowi z Grudziądza), którego jedyny rękopis przechowywany jest w Bibliotece Uniwersyteckiej we Wrocławiu (pod sygnaturą PL-WRu I F 269). Na kompozycji tej (oraz idei imitacji z nią związanej) oparta jest partia elektroniki, dodatkowo jej rękopis potraktowany zostaje jako partytura graficzna, będąca podstawą dla improwizacji portatywu. Centralny element kompozycji stanowią odczytywane definicje dawnych form muzycznych, zaczerpnięte z późnośredniowiecznych traktatów – wśród nich znalazł się Tractatus de musica mensurabili, czyli tzw. wrocławski traktat menzuralny z pierwszej połowy XV w., również przechowywany w Bibliotece Uniwersyteckiej we Wrocławiu (pod sygnaturą PL‑WRu IV Q 16).

Do stworzenia instrumentalnego utworu …i_ _i_tel_lt_ _lic_en Sc_les_ _n (Kompozycja izorytmiczna nr 5) kompozytor zastosował metody komponowania, które, według zachowanych do naszych czasów źródeł muzycznych i teoretycznych, znane były w regionie średniowiecznego Śląska. Należą do nich m.in. wspomniana izorytmia, ścisła imitacja oraz, szczególnie dla mnie interesująca, „metoda Gwidona”, polegająca na generowaniu muzyki z tekstu słownego. W tytule kompozycji ukryty jest fragment tytułu pionierskiej pracy dotyczącej życia muzycznego średniowiecznego Śląska autorstwa niemieckiego badacza, profesora Uniwersytetu Wrocławskiego, Fritza Feldmanna (1905-1984) Musik und Musikpflege im mittelalterlichen Schlesien, wydanej w Breslau w 1938 r.

Nagrania dokonano w sali Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Wrocławskiego we wrześniu 2020 r.

Płyta została wydana dzięki wsparciu finansowemu Urzędu Miasta Wrocławia oraz indywidualnych darczyńców na portalu zrzutka.pl

www.naszenagrania.pl 

Ryszard Lubieniecki

Stopka:

CD 1:

Konstanty Regamey, Pieśni młodzieńcze na głos i fortepian

Konstanty Regamey, utwory fortepianowe

CD 2:

Konstanty Kazimierz Regamey, Romance

Konstanty Kazimierz Regamey, utwory fortepianowe

Wyk.: Olga Pasiecznik (sopran), Natalia Pasiecznik (fortepian)

POLMIC 162-163 (2020)

Ostatnia płyta wydana w roku 2020 przez Związek Kompozytorów Polskich w ramach serii „Muzyka polska dzisiaj – portrety współczesnych kompozytorów polskich” jest wyjątkowa, choćby dlatego, że złamana tu została zasada, w myśl której każde wydawnictwo miało być poświęcone tylko jednemu kompozytorowi, tworząc jego monograficzną, muzyczną wizytówkę. Tym razem wydawca zrobił wyjątek – ze względu na wyjątkowe relacje i losy dwóch postaci – i pozwolił, by z okładki spoglądał, oprócz znanego nam (choć nadal zbyt słabo) „polskiego kompozytora szwajcarskiego” Konstantego Regameya, również... jego ojciec, Konstanty Kazimierz, kompozytor nieznany dotąd właściwie zupełnie, który działał głównie w dalekiej Ukrainie, a w roku 1938 został skazany przez reżim radziecki na śmierć.

Pomysłodawcą projektu, autorem eseju do płyty i wykonawcą niezliczonych działań o charakterze badawczym, organizacyjnym i redakcyjnym jest Jerzy Stankiewicz, który badaniu życia i twórczości obu Regameyów (a także popularyzacji odkrywanych dzieł i kontekstów) poświęcił wiele lat.

Do udziału w projekcie zaprosił dwie gwiazdy – siostry: Olgę Pasiecznik (sopran) i Natalię Pasiecznik (fortepian). Wykonały one repertuar, na który złożyły się pieśni i romanse oraz utwory fortepianowe obu Regameyów. Nagrania dokonała w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w sierpniu 2020 roku Ewa Guziołek.

Książeczka zawiera eseje z zakresu dwóch dziedzin: muzykologii (Jerzego Stankiewicza) i historii literatury (Anny Bednarczyk) - po polsku i po angielsku, a także teksty pieśni w językach oryginalnych (polski i rosyjski) i tłumaczeniach na języki polski i angielski. Przekłady tekstów poetyckich są dziełem Anny Bednarczyk i Marty Kaźmierczak.

Projekt został dofinansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, uzyskanych z dopłat ustanowionych w grach objętych monopolem państwa, zgodnie z art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, w ramach programu „Muzyczny ślad”, realizowanego przez Instytut Muzyki i Tańca.

Płyta powstała również dzięki wsparciu Stowarzyszenia Autorów ZAiKS, a Partnerem była firma Repliq Media Sp. z o.o., której wydawca niniejszym dziękuje za bezcenne wsparcie na wszystkich etapach produkcji. Współproducentem nagrania muzycznego i wydania płyty jest Program 2 Polskiego Radia.

Płyty wydawane przez Związek Kompozytorów Polskich przeznaczone są wyłącznie do celów promocyjnych, edukacyjnych i naukowych. Nie są sprzedawane. Przekazywane są nieodpłatnie zainteresowanym instytucjom i osobom, przy czym ze względu na bardzo mały nakład i duże zainteresowanie pierwszeństwo mają biblioteki muzyczne, gdzie z każdego egzemplarza może korzystać większy krąg osób. Zainteresowanych prosimy o kontakt z Polskim Centrum Informacji Muzycznej POLMIC (kontakt: Izabela Zymer, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.).

POCZYTAJ WIĘCEJ: TUTAJ

Stopka:

Organ Music on the restored instrument of Emanuel Štěpán Petr (1912, Op. 200) at the Church of St. Ignatius of Loyola in Prague, Czech Republic

1.	Toccata, Michał Szostak, improvisation	5:45
2.	Komm, Heiliger Geist, Herr Gott, BuxWV 199, Dietrich Buxtehude (1637-1707)	3:57
3.	Prelude and Fuge in E minor (the great), Nicolaus Bruhns (1665-1697)	8:33
4.	Idylle romantique, Michał Szostak, improvisation	7:18
5.	Boléro de concert, Op. 166, Louis-James-Alfred Lefébure-Wély (1817-1869)	5:17
	Frédéric Chopin (1810-1849)
6.	Prelude in E minor, Op. 28, No 4	2:10
7.	Mazurka in B flat major, Op. 7, No 1	3:01
8.	Prelude in B minor, Op. 28, No 6	1:52
9.	Polonaise from Orchestral Suite "Pan Tadeusz", Wojciech Kilar (1932-2013)	5:08
	Organ Symphony, Michał Szostak, improvisation
10.	Prelude	6:51
11.	Fugue	7:57
12.	Adagio	4:50
13.	Scherzo	2:43
14.	Cantabile	3:40
15.	Final	5:32
	Total time: Wyk.: Michał Szostak (organy) * L’Arte dell’Organo (2020, LA004)	74:38

Płyta jest rejestracją recitalu organowego wykonanego w dniu 7 sierpnia 2020 r. przez dr. Michała Szostaka na romantycznym instrumencie autorstwa Emanuela Štěpána Petra (1853-1930) w kościele św. Ignacego z Loyoli w czeskiej Pradze. Petr – nazywany czeskim Cavaillé-Collem – był jednym z najważniejszych czeskich organmistrzów, który rozwinął jedną z największych firm organowych w regionie; w ciągu prawie 50 lat swojego istnienia firma wyprodukowała łącznie 351 instrumentów na terenie Czech, Polski, Słowacji, Rumunii i Rosji.

Program recitalu zaplanowany został z uwzględnieniem uniwersalnego charakteru tych organów i nawiązywał do długiej historii muzycznej kościoła św. Ignacego z Loyoli w Pradze: dwa utwory przedbachowskie (liryczne preludium chorałowe z figurowanym cantus firmus Komm, heiliger Geist, Herr Gott Dietricha Buxtehudego oraz wspaniałe, napisane z niezwykłym muzycznym rozmachem tzw. „wielkie” Preludium i Fuga e-moll Nicolausa Bruhnsa) oraz romantyczny repertuar XIX wieku (trzy miniatury Fryderyka Chopina oraz dwa tańce – Boléro Lefébure-Wély’ego oraz Polonaise Wojciecha Kilara) podzielił czas z improwizowaną 6-częciową Symfonią Organową utrzymaną w XIX-wiecznym duchu francuskiego symfonizmu. Wyjątkowe walory organów Petra oraz doskonałe efekty prac zespołu Kánský-Brachtl przy rekonstrukcji tego instrumentu były powodem wydania nagrania tego koncertu na płycie CD. Całości dopełniły dwie improwizacje nagrane podczas próby do koncertu: otwierająca płytę żywiołowa Toccata oraz nastrojowa Idylle romantique oddzielająca repertuar barokowy od romantycznego. Materiał dźwiękowy zamieszczony na tej CD nie był w żaden sposób modyfikowany, stąd słychać np. bicie zegara m.in. w czasie ostatniej części improwizowanej Symfonii, czy też kroki osób będących w kościele podczas próby do koncertu. Również i te elementy podkreślają wyjątkowość tej CD, dodając dodatkowy wymiar w zakresie percepcji materiału muzycznego.

Barokowa szafa organowa pochodzi najprawdopodobniej z 1680 r., natomiast romantyczny instrument – o wiatrownicach stożkowych oraz trakturze mechanicznej wspomaganej dźwigniami Barkera – znajdujący się w głównej szafie to dzieło Emanuela Štěpána Petra powstałe w latach 1911-1912 z numerem opusowym 200. Widoczny pozytyw balustradowy jest obecnie całkowicie odrębnym i niezależnym instrumentem i posiada własny stół gry wbudowany w tył obudowy. Organy Petra stały na chórze do 1987 roku, kiedy to zostały rozebrane z powodu przebudowy konstrukcji chóru w związku z zaburzeniem jej statyki. Od lat 90-tych XX w. podejmowano próby przebudowy instrumentu, ponieważ działanie oryginalnego systemu powietrznego było zawodne, a przez to instrument był trudny w obsłudze, awaryjny, a jego regulacja niezwykle trudna. Zabytkowa szafa organowa była bardzo mała jak na tak duży instrument, a całkowity brak wolnej przestrzeni uniemożliwiał większość bieżących napraw. Na skutek tych czynników nastąpiło znaczne ograniczenie użyteczności instrumentu, tak że wraz z upływem czasu głosy sekcji pedałowej zamilkły zupełnie. Przez kilka lat toczyła się fachowa dyskusja na temat tego, w jakim kształcie odbudować (po demontażu) organy Petra tak, aby instrument był stylowo spójny i gwarantował efektywną funkcjonalność. W 2013 r. prace powierzono zespołowi organmistrzów Kánský-Brachtl, który dokonał przebudowy szafy organowej oraz rekonstrukcji całego mechanizmu organów. Projekt koncepcyjny, budowa mechanizmów oraz wykonanie dźwigni Barkera wykonał Jaromír Kánský, natomiast intonację przeprowadził Josef Brachtl. Za konserwację i renowację powierzchni odpowiadał Peter Stirber. Ostatecznie zrealizowano projekt powiększenia szafy organowej z oryginalnym zespołem brzmieniowym Petra. Instrument jest zbudowany całkowicie na nowo z zastosowaniem traktury mechanicznej wspomaganej dźwigniami Barkera. Zastosowano tutaj rozwiązania projektu Petra usuwając rozwiązania, które czas zweryfikował negatywnie. Po przeprowadzonych pracach, instrument uważany jest za jeden z najlepszych romantycznych organów w Pradze.

Do płyty – zamkniętej w dwułamowym digipacku – dołączono ilustrowaną książeczkę zawierającą dyspozycję organów, historię kościoła, historię organów, biografię budowniczego organów, biografię wykonawcy – wszystko w językach angielskim, czeskim i polskim.

Michał Szostak

www.michalszostak.org