| 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 |
|---|
| I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII |
|---|
|
III Międzynarodowy Festiwal Muzyki Elektroakustycznej
Festiwal pod honorowym patronatem: Organizatorzy: Oddział Wrocławski Związku Kompozytorów Polskich, Centrum Sztuki Impart
Program festiwalu
Niedziela, 10 maja 2009
MEN&WRO 09 Koncert przy współpracy Międzynarodowego Biennale Sztuki Mediów WRO 09 TAM Teatromusica (Padwa, Włochy) Michele Sambin i in. Suzuki Kotoka (USA/Berlin) + filmy z kolekcji Biennale WRO
ICTUS (nearly) All Stars (Bruksela, Belgia) Michael Schmid - flet; Tom Pauwels - gitara; Stefan Prins – live electronics Agostino Di Scipio Book of Flute Dynamics' na flet i live electronics
Poniedziałek, 11 maja 2009
Spy Collective (Holandia) Leo Lass / Henry Vega / Georg Hobmeier Iminami: from mother to smother (spektakl teatralny z elektroniką)
Wrocławska Orkiestra Kameralna „Leopoldinum“ Paweł Hendrich Hyloflex (prawykonanie)
Wtorek, 12 maja 2009
Spy Collective (Holandia) Leo Lass / Henry Vega / Georg Hobmeier Iminami: from mother to smother (spektakl teatralny z elektroniką)
Środa, 13 maja 2009
Ensemble Recherche + Experimentalstudio SWR Freiburg: czterej klasycy awangardy Luigi Nono A Pierre. Dell'Azzurro Silenzio, Inquietum
Czwartek, 14 maja 2009
Ana Martins Subterrâneos do Corpo (Portugalia) Choreografia - Ana Martins
Piątek, 15 maja 2009
KEYS' DAY 1 Ernst Surberg, Benjamin Kobler, Michał Prynda - instrumenty klawiszowe Michał Prynda Untitled 3 21.00 Przestrzeń XO KEYS' DAY 2 Jacek Kochan - Papersonus A Jacek Kochan – papersonix, Jon Balke (Norwegia) – fortepian, Dominik Wania – fender piano
Sobota, 16 maja 2009
EKO Slamet Sjukur Ronda Malam
Kwartet Śląski Bogusław Schaeffer Poetries na taśmę
Alter EKO Robert Piotrowicz - syntezator, elektronika David Berezan Styal [elektronika]
Niedziela, 17 maja 2009
Orkiestra Muzyki Nowej (Katowice), dyr. Szymon Bywalec, Agata Zubel – sopran, Jarosław Mamczarski – elektronika, Maciej Walczak - wizualizacja Fausto Romitelli An Index of Metals - opera video z nową warstwą wizualną
„O czym jest“ trzecia Elektronika Muzyka elektroniczna ma już lat – właśnie, ile? Około sześćdziesięciu, od pierwszych concerts des bruits w Paryżu, od założenia studiów w Nowym Jorku i Kolonii? Osiemdziesiąt, od powstania fal Martenota? Dziewięćdziesiąt, od wynalazku Leona Theremina? A może dziewięćdziesiąt pięć, od momentu gdy zabrzmiały futurystyczne intonarumori? A może powinniśmy sięgnąć bliżej i dzisiejszą historię gatunku liczyć od wprowadzenia komputerów? Albo od usamodzielnienia się live electronics? Jakkolwiek rachować – dwudziesto-, sześćdziesięcio- czy dziewięćdziesięciolatka jest nie tylko wciąż krzepka i twórcza. Można powiedzieć, że dzięki technikom cyfrowym, możliwościom multimedialnego współdziałania i odnowionemu zainteresowaniu dla dawnych analogowych technik, dzięki „niebezpiecznym związkom“ z innymi sztukami i kulturą popularną, muzyka elektroniczna w naszych latach przeżywa kolejną młodość, a zarazem zdaje egzamin dojrzałości. Staraliśmy się tę szansę wykorzystać, łącząc przeszłość i teraźniejszość, a także próbując – może zbyt nieśmiało – wychylić się ku przyszłości. Tegoroczny festiwal programowaliśmy jakby od drugiej strony. Pamiętając o znaczeniu stosowanych technologii, staraliśmy się zwrócić uwagę na wielorakość i bogactwo kontekstów, w jakich „muzyka pod prądem“ może się pojawić. Stąd tyle tu teatru, słów, obrazów wzrokowych, wreszcie konwencjonalnych „akustycznych“ instrumentów (jakby instrumenty elektroniczne, w tym komputery, nie były akustyczne!…). Myśleliśmy najpierw, jaką interesującą muzykę przedstawić, a dopiero potem, jaką technologię zastosowano. Ułożyło się to w wyraźne nurty. Pierwszy to klasyka: współwynalazca muzyki konkretnej, wciąż czynny i zdobywający nową publiczność Pierre Henry i jego utwory z lat ostatnich; legendarne Studio Eksperymentalne Südwestwunk z Freiburga i muzyka czterech filarów awangardy: Bouleza, Nono, Stockhausena i Kagela: do tego rzadka estradowa prezentacja jego przedziwnych paramuzycznych słuchowisk. Drugi nurt to teatr: gra formą i emocją ludzkiego ciała i iluzją przestrzeni w portugalskim balecie Any Martins; ludzka tragedia i jej balladowo-mitologiczne ujęcie w spektaklu holenderskiej/międzynarodowej grupy Spycollective, paradoksy ruchu, dźwięku i języka w przedstawieniu-instalacji włoskiego TAM Teatromusica. Trzeci to video: przede wszystkim „opera video“ przedwcześnie zmarłego niezwykłego Włocha Fausto Romitellego i eksperymentalne formy z niewyczerpanych zasobów WRO Art Center, naszego festiwalowego partnera. Czwarty to muzyka w środowisku: „przyrodniczym“ – gdzie pejzaże dalekowschodnie odwiedzają swoich kuzynów w mikroświecie botanicznych kolekcji, i „urbanistycznym“ – gdy dźwięki „miasta, masy i maszyny“ zadomowią się w postindustrialnych przestrzeniach dawnego browaru. A także muzyka elektroniczna dla dzieci, najbardziej chłonnego i najmniej przewidywalnego z audytoriów. Piąty wreszcie – to elektronika na salonach: w towarzystwie najbardziej wytwornego z kameralnych zespołów, kwartetu smyczkowego, oraz kameralnej orkiestry. Tu mamy czołowe (naprawdę) europejskie zespoły nowej muzyki, Ictus i recherche oraz ich godni polscy partnerzy, Kwartet Śląski, Leopoldinum i Orkiestra Muzyki Nowej. Wreszcie – a jednak! – trochę „tradycyjnej“, „studyjnej“, gdy kto chce - «akademickiej» (?) muzyki, niegdyś zwanej muzyką na taśmę. Takiej, która wykonawcy żywego nie potrzebuje. Ale której – miejmy nadzieję – potrzebuje żywy słuchacz. Rafał Augustyn |
|
|
|