| 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 |
|---|
| I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII |
|---|
|
XIX Bydgoski Festiwal Operowy 2012
28.04. godz.19. premiera-inauguracja XIX Bydgoskiego Festiwalu Operowego 29.04. godz.19. II premiera Antonin Dvořák RUSAŁKA opera Kierownictwo muzyczne Maciej Figas Reżyseria Kristine Wuss Scenografia i kostiumy Mariusz Napierała Choreografia Iwona Runowska Przygotowanie chóru Henryk Wierzchoń Współpraca muzyczna Jerzy Wołosiuk Wykonawcy: Soliści, Balet, Chór i Orkiestra Opery Nova w Bydgoszczy Kristina Wuss, niemiecka reżyserka młodego pokolenia, dramaturg i producent, przyjęła zaproszenie dyrekcji Opery Nova do zrealizowania najbliższej premiery - opery Antonina Dvořáka, która zainauguruje XIX Bydgoski Festiwal Operowy 28 kwietnia. Bydgoska publiczność miała już okazję poznać kunszt reżyserski Kristiny Wuss oglądając jej utytułowany spektakl, operę "Alcina" w wykonaniu Łotewskiej Opery Narodowej na VI Bydgoskim Festiwalu Operowym w 1999 roku. W zamyśle Kristiny Wuss i Mariusza Napierały - autora scenografii i kostiumów do "Rusałki", scenografia odwoływać się będzie do realnych obiektów architektonicznych Bydgoszczy. W najbliższym otoczeniu przepływającej przez Bydgoszcz rzeki Brdy - przy starych śluzach, na słynnym moście w sercu miasta - Rusałka rozpoczyna swój subtelny dialog z dalekim księżycem. W tej lirycznej baśni dla widzów od 8 do 80 roku życia, z podwodnym światem, z miejskim życiem, z balem, podczas którego przewijać się będą rozpoznawalne symbole miasta, na widzów oczekują zaskakujące niespodzianki... Zdradzimy, że na scenie pojawi się imponujących rozmiarów wierna replika mostu znajdującego się w sąsiedztwie Opery Nova, odtworzonego według dokumentacji konserwatora zabytków. 01.05. godz.19. Elżbieta Sikora MADAME CURIE opera w 3.aktach Libretto Agata Miklaszewska Kierownictwo muzyczne Wojciech Michniewski Inscenizacja i reżyseria Marek Weiss Scenografa Hanna Szymczak Choreografia Izadora Weiss Światła Piotr Miszkiewicz Przygotowanie chóru Robert Nakoneczny Wykonawcy: Soliści, Chór,Orkiestra Opery Bałtyckiej w Gdańsku. (prapremiera 15.11.2011, Paryż, premiera polska: 25.11.2011 r.) Mówi kompozytorka: „ Ponad sześć lat temu szukając bohaterki do opery, którą zamierzałam skomponować, w którejś z kawiarni warszawskich moja przyjaciółka naukowiec fizyk rzuciła te trzy słowa : Marie Skłodowska-Curie. Zaiskrzyło. To ona! Szukałam silnej, współczesnej, o zdecydowanym charakterze postaci kobiecej i właśnie ją znalazłam. W miarę przeczytanych książek, spotkań z jej wnuczką profesor Hélène Langevin-Curie, rozmów z tymi, którzy znali tych, którzy ją znali, zamglony początkowo obraz mojej bohaterski zaczął nabierać coraz wyraźniejszych konturów i barw. Maria silna ale także Maria targana wątpliwościami, Maria poświecająca się bez granic pracy, ale także Maria kochająca, Maria zdecydowana na wiele by pomóc innym lecz także Maria o zdecydowanie silnym ego, Maria zapewniająca, że kiedy « chcę to chcę » i Maria zrezygnowana; taką w sprzecznościach jawiła mi się coraz wyraźniej moja «Madame Curie». Libretto po pokonaniu całej serii zakrętów wchodziło na prostą drogę podczas gdy ja już nanosiłam na papier nutowy maczkiem pisane dźwięki. Rozrzucone fragmenty zaczęły się układać w całość, muzyka wyłaniać z mroku. Nie uciekałam od liryzmu, emocji. Maria, która prawie nie schodzi ze sceny, śpiewa szerokimi frazami często pełnymi napięcia swój ból, swoją miłość, swoją determinację, swoją radość naukowego odkrywania nowych prawd natury”. 03.05.godz.19. Igor Strawiński ŚWIĘTO WIOSNY balet Wieczór baletowy w trzech częściach Wykonawcy: Polski Balet Narodowy Premiera Polskiego Baletu Narodowego: 11 czerwca 2011 r. 1. Święto wiosny Choreografia: Wacław Niżyński Rekonstrukcja i realizacja: Millicent Hodson Scenografia i kostiumy: Nikołaj Roerich Rekonstrukcja i nadzór scenograficzny: Kenneth Archer Światła: Stanisław Zięba Nagranie: Pierre Boulez, Cleveland Orchestra, Deutsche Grammophone 2. Święto wiosny Choreografia: Emanuel Gat Realizacja: Mia Alon, Roy Assaf, Michael Löhr Światła i kostiumy: Emanuel Gat Nadzór techniczny: Samson Milcent Nagranie: Leonard Bernstein, London Symphony Orchestra, Sony Music Entertainment 3. Święto wiosny Choreografia: Maurice Béjart Realizacja: Tony Fabre, Kvra Kharkevitch, Domenico Levré Dekoracje i kostiumy: Pierre Caille Światła: Dominique Roman / Stanisław Zięba Nagranie: Pierre Boulez, Cleveland Orchestra, Sony Classic Teatr Wielki w Warszawie przygotował spektakl baletowy bez precedensu w skali międzynarodowej. Żaden dotąd zespół baletowy nie zmierzył się w jednym wieczorze z trzema różnymi choreografiami Święta wiosny Igora Strawińskiego. To wyjątkowe wyzwanie zakończyło się dla Polskiego Baletu Narodowego pełnym sukcesem, a widzowie otrzymali wyjątkową okazję obcowania z trzema wybitnymi realizacjami bez konieczności poszukiwania ich w różnych teatrach Europy. Wieczór otwiera rewolucyjna wersja Wacława Niżyńskiego z 1913 roku, ujęta wówczas jako „sceny z życia pogańskiej Rusi” i na trwałe przełamująca zastaną estetykę baletu klasycznego. Zapomnianą choreografię odtworzyła po latach amerykańska specjalistka Millicent Hodson dla zespołu Joffrey Ballet, a potem realizowała ją kilkakrotnie na najważniejszych scenach baletowych świata. Wreszcie i my możemy ocenić talent choreograficzny wielkiego polskiego tancerza Baletów Rosyjskich Diagilewa, którego realizacja - połączona z awangardową muzyką Strawińskiego - wywołała przed stu laty historyczny skandal podczas paryskiej prapremiery. Po przerwie oglądamy jedną z najświeższych - obrazoburczą wersję izraelskiego choreografa Emanuela Gata. Jego szokujące zestawienie latynoamerykańskiej salsy z muzyką Strawińskiego francuski krytyk „Le Figaro” trafnie określił „salsą na szczycie wulkanu”. I na koniec wieczoru prezentowana jest legendarna interpretacja Maurice'a Béjarta. Wielki choreograf nazwał swój balet „hymnem na cześć zbliżenia Mężczyzny i Kobiety, połączenia nieba z ziemią, tańca życia i śmierci”, a jego uniwersalny wydźwięk, genialna prostota kompozycji i niezwykła siła ekspresji porażają do dnia dzisiejszego. 06.05. godz.19. Piotr Czajkowski EUGENIUSZ ONIEGIN opera kierownictwo muzyczne: Łukasz Borowicz reżyseria i kostiumy: Michał Znaniecki dekoracje: Luigi Scoglio choreografia: Diana Theocharidis światło: Bogumił Palewicz współpraca muzyczna: Agnieszka Nagórka koprodukcja: Opera Krakowska, ABAO w Bilbao, Teatro Argentino de La Plata Premiera w Krakowie: 10.12.2010 r., premiera w Poznaniu 28.04.2012 r. Wykonawcy: Opera Krakowska i Teatr Wielki w Poznaniu Eugeniusz Oniegin Piotra Czajkowskiego w reż. Michała Znanieckiego otrzymał prestiżową nagrodę Premios Líricos Teatro Campoamor za najlepszą produkcję premierową roku 2011 w Hiszpanii. 17 lutego 2012 r.Królowa Hiszpanii wręczyła nagrodę Premios Líricos Teatro Campoamor dla najlepszej produkcji premierowej w Hiszpanii w 2011 roku. Zwyciężyła inscenizacja opery "Eugeniusz Oniegin", która jest koprodukcją Opery Krakowskiej, Teatru Wielkiego w Poznaniu i Abao Olbe w Bilbao. Nagrodę w imieniu zespołu realizatorów odebrał reżyser Michał Znaniecki. Premiera hiszpańska odbyła się w kwietniu 2011 roku. W hiszpańskiej nagrodzonej realizacji wziął udział Balet Opery Krakowskiej! Udział krakowskiego baletu spotkał się z dużym entuzjazmem krytyki i widzów. W recenzjach podkreślano szczególnie trzeci akt spektaklu, gdy słynny Polonez rozgrywa się na wodzie, będąc metaforą roztapiającego się z lodu serca Oniegina. 08.05. godz.19. Leonard Bernstein WONDERFUL TOWN musical w 2.aktach libretto: JOSEPH FIELDS i JEROME CHODOROV (na motywach sztuki „Moja siostra Eileen " tych samych autorów oraz opowiadań Ruth McKenney) teksty piosenek:BETTY COMDEN i ADOLPH GREEN przekład:Janusz Minkiewicz i Antoni Marianowicz kierownictwo muzyczne: Lesław Sałacki inscenizacja i reżyseria: Zbigniew Macias scenografia i kostiumy: Ilona Binarsch choreografia i ruch sceniczny: Artur Żymełka kierownictwo chóru: Roman Paniuta Wykonawcy: Teatr Muzyczny w Łodzi Premiera 01.10.2011 r. Leonard Bernstein, jedna z głównych postaci amerykańskiej sceny muzycznej, kompozytor i dyrygent, znany jest w Polsce przede wszystkim jako autor West Side Story. Sukces tego musicalu poprzedziło znakomite przyjęcie na Broadwayu Wonderful Town. To muzyczna opowieść o perypetiach dwóch sióstr, Ruth i Eileen Sherwood, które w nadziei na karierę (jedna chce zostać aktorką, druga pisarką) przyjeżdżają do Nowego Jorku z prowincjonalnego Columbus w stanie Ohio. Libretto, przypominające klimatem amerykańskie crazy comedies, zawiera absurdalne, pełne gagów sytuacje, znakomicie oddając atmosferę legendarnej Greenwich Village, dzielnicy artystycznej bohemy, zaludnionej też przez różne niebieskie ptaki. Przy Christopher Street, „zwariowanej ulicy” (pod takim właśnie tytułem utwór ten został po raz pierwszy wystawiony w Polsce, w Teatrze Komedia w Warszawie) siostry, w pogoni za marzeniami, przeżywają niecodzienne przygody. Broadwayowska prapremiera miała miejsce w 1953 roku – inscenizacja została uhonorowana pięcioma Nagrodami Tony, odpowiednikami Oscarów. O sukcesie zdecydowała przede wszystkim różnorodna muzyka, łącząca w efektowny sposób elementy m.in. swingu, bluesa i samby, a także melodyjne, nastrojowe piosenki przeplatane żywiołowymi scenami tanecznymi. 11.05. godz.19. SIMONE KERMES (sopran) i zespół „LA FOLIA” (Niemcy) – gala gwiazd opery barokowej Simone Kermes pochodzi z Lipska, gdzie na uniwersytecie muzycznym im. F. Mendelssohna-Bartholdy’ego studiowała na dwóch fakultetach (m.in. w klasie Helgi Forner). Jest laureatką pierwszej nagrody w konkursie im. F. Mendelssohna-Bartholdy’ego w Berlinie oraz nagrody w konkursie im. J.S. Bacha w Lipsku (1996). Doświadczenie koncertowe i obycie ze sceną zdobywała jeszcze w trakcie studiów. Gościnnie występowała w teatrach operowych na całym świecie (Nowy Jork, Paryż, Moskwa, Lizbona, Kopenhaga), przygotowując role Konstancji, Fiordiligi, Donny Anny, Rosalindy, Łucji, Gildy, Ann Truelove i in. Artystka koncertowała na terenie Europy, w Stanach Zjednoczonych i Japonii, zawsze chętnie podziwiana zarówno przez publiczność festiwalową, zespoły, z którymi miała okazję pracować, jak i mistrzów batuty. Kermes przygotowuje także recitale solowe z repertuarem pieśniowym, występowała m.in. w Carnegie Hall, w konserwatorium i Sali Koncertowej im. P. Czajkowskiego w Moskwie, Palau de la Musica w Barcelonie. Na jej imponujący dorobek artystyczny składają się ponadto liczne rejestracje płytowe z różnorodnym repertuarem - od dzieł J. Haydna po utwory E. Humperdincka, nagradzane „Echo Prize”, „Midem Award”, „Choc de Le Monde de la Musique” czy „Diapason d’Or”. Podczas swych koncertów Simone Kermes tworzy galerię postaci barokowych w sposób zachwycający i jednocześnie z pełną naturalnością, ale bez nadmiernego patosu. W roku 2011 specjalne jury „ECHO-Klassik” przyznało jej tytuł Śpiewaczki Roku. LA FOLIA Założona w 2007 roku w Mannheim, Orkiestra Barokowa La Folia (w skrócie LFBO), zalicza się do najbardziej niezwykłych zespołów dawnej sceny muzycznej. Inteligentnie i z instynktem kreatywnym muzycy LFBO udają się w poszukiwania dźwięku oryginalnego. Ich celem jest żywe oddanie muzyki instrumentalnej 17. i 18. wieku, przy czym orkiestra występuje w rozmaitych wariantach obsadowych – od konsorcjum do wielkiej orkiestry. Poprzez wysoki poziom wykonawczy każdego z muzyków, udaje się im nadać muzyce niesłychaną przejrzystość i pełnię wyrazu. Stylistycznie LFBO zapisała się praktyce wykonawczej opartej na informacjach historycznych oraz grze na instrumentach historycznych: autentyczność dzieła pozostaje zawsze w polu widzenia i jest przenoszona w czasy współczesne - w ten sposób muzyka pozostaje ciągle żywa. Od 2011 roku zespól jest „Orkiestrą w Rezydencji” miasta Schwetzingen i dzięki temu zyskał nową artystyczną ojczyznę na zamku miejskim. Jednym z głównych punktów działalności rezydencji jest odkrywanie na nowo i prezentowanie regionalnej muzyki dworskiej z 18. wieku. Tutaj LFBO współpracuje ściśle z instytutem badawczym południowo-zachodniej muzyki dworskiej w Schwetzingen, który obok szerokich badań nad dziełami muzycznymi, rekonstruuje również materiały do ich prezentacji. Wyniki tej współpracy są regularnie prezentowane publiczności poprzez cykl koncertów „Faszination Hofmusik” w sali Mozartowskiej zamku Schwetzingen. „Simply Baroque!“ tak nazywa się własny cykl koncertów organizowany na zamku w Schwetzingen. Tutaj orkiestra poświęca się różnorodnemu repertuarowi muzyki barokowej Europy. Podczas każdego koncertu występuje gościnnie renomowany międzynarodowy śpiewak solista. I tak w sezonie 2011/2012 zespół cieszy się na spotkanie z Juliane Banse, Janem Voglerem, Dorothee Berlinger, Julią Schröder, Mauricem Steuerem i Reinholdem Friedrichem. W lipcu 2011 LFBO zagrała koncert wspólnie z sopranistką Simone Kermes, na zaproszenie Prezydenta Niemiec Christiana Wulffa na zamku Bellevue w Berlinie z okazji mającego corocznie miejsce święta lata. 13.05. godz.19. zakończenie Festiwalu Aleksander Borodin KNIAŹ IGOR opera w 2.aktach Kierownictwo muzyczne: Jewgenij Samojłow, Reżyseria Jurij Aleksandrow Scenografia i kostiumy Wiaczesław Okuniew Przygotowanie chóru: Natalia Popowicz, Marina Wasilkowa,, Wiktor Kuturajew Wykonawcy: Nowaja Opera- Teatr Operowy im.Jewgenija Kołobowa w Moskwie (Rosja) Premiera: 16 kwietnia 2011 r. Przedstawienie „Kniazia…” w Nowej Operze (Opernyj Teatr im.Jewgenija Kołobowa w Moskwie), w wersji Głazunowa/Rimskiego-Korsakowa w reżyserii Jurija Aleksandrowi odbyło się po 10-letniej nieobecności tego tytułu na moskiewskich afiszach. Ostatni raz legendarny spektakl Borysa Pokrowskiego w Teatrze Bolszoj szedł w styczniu 2002 r. Znakomity reżyser, Jurij Aleksandrow, słynący z innowacyjnego odczytywania rosyjskiej klasyki operowej aktualizuje myśli i idee zawarte w „Słowie o pułku Igora” , w niejakim stopniu ukryte za przepiękną muzyką Borodina .Mówi :” „Praca nad tym zadaniem kazała mi się zastanowić, co dzieje się w Rosji, jaka jest jej historyczna rola, jaka jest dzis i jaka będzie jutro. Spektakl w „Nowoj Operze” to rzeczywistość, to to, co widzę wokół siebie. Ważne w moim zamyśle jest pokazanie ludzkiej odwagi, duchowej siły. Postacią, która je utożsamia jest Jarosławna, „moralna kolumna”, kobieta, która niesie na sobie cały ludzki ból a jeśli trzeba, niesie ciężar władzy. Jest symbolem wierności. Jeśli Igor zagubił się w życiu, sprzeniewierzył się obżym prawom, ludzkiej opinii, to wszystkie cenne i rzadkie ludzkie przymioty skupione są w Jarosławnie. Igor cierpi i w cierpieniu odkupia swój grzech. To jedna z ważnych idei przedstawienia. Uważam, że wiara, to jedno z niewielu, które może zatrzymać nas na kraju duchowej przepaści. To opera o świetle, które jest w każdym człowieku i które koniecznie winno się ujawnić. Dlatego cicha i przepiękna muzyka wieńczy finał naszego spektaklu- chór wieśniaków”. |
|
|
|