koncerty

(…) Bodaj najsłynniejsze i najpopularniejsze Haendlowskie oratorium składa się z trzech części, traktujących o życiu Zbawiciela. Część pierwsza zapowiada Jego nadejście, środkowa opisuje ziemską działalność, śmierć oraz zmartwychwstanie Mesjasza, natomiast ostatnia – najkrótsza – jest hymnem pochwalnym na cześć Chrystusa i realizuje wątek mesjanistyczny, w myśl którego u schyłku czasów Mesjasz powróci, by zbawić całą ludzkość.

Mimo religijnego przesłania nie jest oratorium utworem liturgicznym, nie jest również typową formą dramaturgiczną: jedynym bohaterem akcji jest Mesjasz, natomiast chór i kwartet solistów pełnią jedynie funkcję narratora. Wśród innych kompozycji oratoryjnych Mesjasza wyróżnia również obsada, w przeważającej większości składająca się z instrumentów smyczkowych i basso continuo. Pojawiające się niekiedy dźwięki dęte zdają się być jedynie subtelnym tłem dla partii skrzypiec, altówek i wiolonczel. (…)

Spośród 21 partii chóralnych szczególne atrakcyjne jest zakończenie całego oratorium – fuga Amen oraz majestatyczny, niezwykle radosny śpiew Alleluja, głoszący Rezurekcję. Gdy król Jerzy II słuchał Mesjasza po raz pierwszy (1743), podczas wykonania Alleluja wstał, a wraz z nim – zgodnie z etykietą – wstała cała reszta audytorium. Od tamtej pory słuchanie tego fragmentu na stojąco stało się powszechną praktyką.

Fragmenty tekstu Romana Słobodziana

Powrót