Maxim Vengerov urodził się niedaleko Nowosybirska w 1974 roku. Jako 10-latek wygrał Międzynarodowy Konkurs Młodych Skrzypków im. K. Lipińskiego i H. Wieniawskiego w Lublinie, a jako 16-latek prestiżowy londyński Carl Flesch Competition. Wtedy też rozpoczął swoją wielką przygodę z nauczaniem muzyki: swoją pierwszą klasę mistrzowską poprowadził na UCLA w 1990 roku. Sam był uczniem legendarnego Zakhara Brona i już jako człowiek bardzo młody występował w roli solisty z BBC Philharmonic, holenderską Royal Concertgebouw Orchestra, a także z Państwową Orkiestrą Symfoniczną ZSRR. Vengerov jest laureatem nagród Gramophone (nazywanych Oscarami muzyki klasycznej), między innymi za koncerty skrzypcowe Prokofiewa i Szostakowicza, a także nagrody Edisona oraz przyznawanego przez niemiecką telewizję wyróżnienia Echo Klassik (2003, za recital złożony między innymi z kompozycji J. S. Bacha). W 2004 roku Vengerov zdobył nagrodę Grammy za najlepsze nagranie instrumentalne solisty z orkiestrą (album Britten: Violin Concerto/Walton: Viola Concerto).
Entuzjastyczne recenzje dotyczące jego powrotu na scenę po kontuzji ramienia (z jej powodu w latach 2008-2012 Vengerov zmuszony był poświęcić się głównie dyrygowaniu i działalności edukacyjnej) ukazywały się w prasie światowej przynajmniej od kwietnia 2012 roku. Wtedy artysta po raz pierwszy od czterech lat wystąpił w Wielkiej Brytanii dając recital w Wigmore Hall. Od lutego Vengerov jest profesorem londyńskiej Royal Academy of Music. W ramach obowiązków oprócz klas mistrzowskich prowadzi także zajęcia indywidualne z najzdolniejszymi studentami. Od 2006 roku często współpracuje z Sinfonią Varsovią i Polską Filharmonią Bałtycką. Jego występ w ramach koncertu otwierającego Solidarity of Arts 2012 będzie szczególnym wydarzeniem kulturalnym, nie tylko na Pomorzu. W 1997 roku został honorowym ambasadorem UNICEF-u. Angażuje się odtąd w spotkania i występy dla dzieci, m.in. w Ugandzie, Tajlandii i Kosowie.
Powrót
|
