Bukowski Ryszard
Ryszard Bukowski: Concerto For Two Pianos. Trumpet Concerto. Music For Piano – Piano Concerto No. 1. Lyrics
Koncert na dwa fortepiany, perkusję i smyczki (1974) 1. Moderato (6:12) 2. Allegro (4:23) 3. Ad libitum (2:04) 4. Finale (4:45)
Koncert na trąbkę, jazzową sekcję rytmiczną i orkiestrę (1971) 5. Adagio (2:03) 6. Allegro con brio (6:52) 7. Andante quasi recitativo (4:26) 8. Scherzando (2:48) 9. Adagio (1:54)
Muzyka na fortepian i orkiestrę (I Koncert fortepianowy) (1967–1968) 10. Allegro moderato (7:27) 11. Lento cantabile (6:28) 12. Allegro marcato (7:05)
13. Liryki na baryton i 13 instrumentów (1975) (słowa: Tymoteusz Karpowicz) (14:40)
Total time: (71:40)
Wyk.: Maria Magdalena Janowska-Bukowska - fortepian (1–4, 10–13), Tomasz Lupa fortepian (1–4), Tomasz Woźniak - trąbka (5–9), Adam Kruszewski - baryton (13), Karolina Gajda - skrzypce (13), Maciej Jaroń altówka (13), Jacek Hodur - wiolonczela (13), Agnieszka Nowak-Zagóra - flet (13), Grzegorz Kustra - obój (13), Janusz Pietrzyk - rożek angielski (13), Adrian Malicki - klarnet (13), Andrzej Senderek - klarnet basowy (13), Bogusław Olczyk - perkusja (13), Piotr Robak - perkusja (13), Anna Pašić - harfa (13), Aureliusz Mendera - czelesta (13); Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Świętokrzyskiej, Jacek Rogala - dyrygent
* DUX 1788 (2022)
|
To już druga płyta z muzyką Ryszarda Bukowskiego, związanego z Wrocławiem kompozytora, aktywnego w II połowie XX stulecia. Drugi album obejmuje dzieła orkiestrowe z udziałem głosu, trąbki, a także jazzowej sekcji rytmicznej, ale przede wszystkim z fortepianem, na którym partie solowe gra Maria Magdalena Bukowska, wdowa po kompozytorze.
Utwory cechuje duża rozpiętość stylów – od charakterystycznego dla wczesnego etapu twórczości neoklasycyzmu, skupiającego uwagę słuchacza na elementach rytmicznych i kontrapunktach, przez nawiązania do jazzu, choć bez improwizacji, aż po sonorystyczne odkrycia, ascezę i przejrzystość konstrukcji przywodzącą na myśl Lutosławskiego i lirykę drugiej szkoły wiedeńskiej. To muzyka wymykająca się tradycyjnym systemom tonalnym i tradycyjnym formom, pozostawiająca wykonawcom dużo przestrzeni dla kształtowania indywidualnej koncepcji.
Na uwagę zasługuje także poezja Tymoteusza Karpowicza, która stanowi kanwę Liryków, warta poznania sama w sobie.
Tekst wydawcy
|