| A | B | C | D | E | F | G | H | J | K | L | Ł | M | N | O | P | R | S | T | U | W | Z | Ż |
Stachowski Marek Sonata per archi PWM, Kraków 1995, wyd. I, s. 116 (+4) (partytura - facsimile autografu) |
|
Sonata per archi Marka Stachowskiego jest interesującym przykładem nawiązania do elementów klasycznej formy. Współcześni kompozytorzy korzystają z klasycznych nazw w tytułach swych utworów dość często, zazwyczaj jednak nie oznacza to wcale wykorzystania wspomnianej w tytule tradycyjnej formy w konstrukcji współczesnego dzieła. Klasyczne formy narzucały twórcom rygorystyczne normy, muzyka rozwijała się poprzez tych norm rozluźnianie. Czy muzyka współczesna doszła do pełnej swobody i tylko kokietuje historię? Marek Stachowski opatrzył wykonanie swojej Sonaty na instrumenty smyczkowe na "Warszawskiej Jesieni" w 1992 roku następującym komentarzem: "Sonata per archi składa się z czterech części wyraźnie zróżnicowanych wyrazowo i fakturalnie. Tytuł utworu nawiązuje do pierwotnego znaczenia nazwy sonata, przyjętej na określenie cyklicznego utworu instrumentalnego. Nie należy jednak doszukiwać się w kompozycji formy sonatowej w tradycyjnym znaczeniu tego słowa. Mamy tu raczej do czynienia z próbą przeniesienia ekspresyjnej aury klasycznej sonaty. Stąd na przykład możliwe asocjacje drugiej części utworu z sonatowym scherzem, przede wszystkim za sprawą wyrazistego rysunku rytmicznego i zastosowaniu trzyczęściowej formy repryzowej. Część trzecia jest nastrojowym nokturnem, zaś finał nawiązuje do motywiki części poprzednich, a zwłaszcza części pierwszej." Sonata per archi Marka Stachowskiego powstała w 1991 roku, jako zamówienie festiwalu towarzyszącego Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy Europejskiej odbywającej się w Krakowie i została wykonana przez zespół Capella Cracoviensis pod dyrekcją Stanisława Gałońskiego. Na "Warszawskiej Jesieni" w 1992 roku Sonatę grała Orkiestra Kameralna "Amadeus" pod dyrekcją Agnieszki Duczmal. |
|